Σε μια επίδειξη άψογης λειτουργίας των θεσμών - και ως μια επιπλέον απόδειξη πλήρους και πραγματικής διάκρισης των κρατικών λειτουργιών - το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Βενεζουέλας με μια ρηξικέλευτη απόφαση του εμβάθυνε την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επεκτείνοντας τα ευεργετικά μέτρα του σωφρονιστικού κώδικα που ισχύανε για ελαφριά αδικήματα σε ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους φυλακισμένους (π.χ. υπό όρους απόλυση, ρυθμίσεις για τη γρηγορότερη) προσμέτρηση της ποινής, λήψη αδειών κλπ), δίχως να εξαιρεί δηλαδή εφεξής τα αδικήματα ναρκωτικών, βίας, κλπ (αφού διακηρυγμένος στόχος πρέπει να είναι η επάνοδος / επανένταξη σε κάθε περίπτωση).
Δεν χρειάζεται να τονίσω - το γνωρίζουν άλλωστε οι ασχολούμενοι με τα σωφρονιστικά της ημεδαπής - ότι στην Ελλάδα μια τετοια εξίσωση δικαιωμάτων αποτελεί απλώς ένα άπιαστο όνειρο (με λίγες προοπτικές να ικανοποιηθεί), και μάλιστα θεωρείται ως προχωρημένο αίτημα όταν διατυπώνεται από αρμόδιους φορεις και οργανώσεις.
Τα ελληνικα δικαστήρια - θλιβερά φερέφωνα της αστικής εξουσίας - δεν θα διανοούνταν ποτέ να τολμήσουν μια τέτοια εξίσωση ανατρέποντας βασικές κατευθυντήριες γραμμές της κατασταλτικής πολιτικής.
Η διαφορά αυτή (ως προς τη νοοτροπία των δικαστών) οφείλεται αναμφισβήτητα στον άνεμο ελευθερίας που επικρατεί στην αριστερή Βενεζουέλα της Επανάστασης, της πολυφωνίας, του πλουραλισμού και του σεβασμού της διαφορετικότητας.
Περισσότερες πληροφορίεςhttp://www.venezuelanalysis.com/news/3379
Aν είχα την ευκαιρία να μεγαλώσω το παιδί μου από την αρχή... / If I Had My
Child to Raise Over Again
-
Θα του μάθαινα λιγότερα για την αγάπη της δύναμης
και περισσότερα για τη Δύναμη της Αγάπης.
I'd teach less about the love of power,
And more about the power...
Πριν από 3 ημέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου