Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Βουκουρέστι 2/4/2008, στιγμές αγαλλίασης...

Καραμανλικός δεν είμαι αλλά θά 'θελα μόνο για χθες να είμαι στη θέση του. Να απαντάω δηλαδή σ' αυτό το μείγμα Χίτλερ, Ταμερλάνου και Τσέγκις Χαν που επέμενε να διαβεβαιώνει για την είσοδο της "Μακεδονίας" στο ΝΑΤΟ και να του λέω "πάρε μεγάλε την Κοντολίζα και πήγαινε να δείς αν έρχομαι". Επι τέλους πήρε το ΟΧΙ του, και όχι μόνο το δικό μας και όχι μόνο για το θέμα που μας αφορά άμεσα. Στη συνέχεια αμερικανός αξιωματούχος (δεν συγκράτησα όνομα και βαθμό) ζήτησε από τον Μεϊμαράκη να επιχειρεί η ελληνική δύναμη στο Αφγανιστάν και εκτός Καμπούλ όπως και να στείλουμε και άλλα ελικόπτερα, και εισέπραξε ακόμα δύο "όχι". Αυτά βέβαια θα έχουν συνέπειες, αλλά εδώ είμαστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: