Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Περί αστέγων.


Αυτή η ιστορία με τους αστέγους μέσα στον χειμώνα, επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Στην Θεσσαλονίκη ο Δήμος λέει ότι δεν είναι ΑΚΟΜΑ σε θέση να το αντιμετωπίσει γιατί λόγω καταλήψεων δεν μπορούν να συνεδριάσουν οι επιτροπές που θα εγκρίνουν τα σχετικά κονδύλια. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίστηκε στον REAL FM, η αρμόδια για το θέμα αντιδήμαρχος κα Γούλα.
Παπαριές, λέω εγώ.
Στο πολεοδομικό συγκρότημα υπάρχουν εγκαταλειμμένα στρατιωτικά κτίρια σε στρατόπεδα που έχουν πάψει να λειτουργούν και στα οποία θα μπορούσαν να στεγαστούν οι άστεγοι, όσοι κι αν είναι αυτοί. Μια παροχή νερού χρειάζεται, και στοιχειώδης επισκευή σε πόρτες και παράθυρα. Όσον αφορά τη θέρμανση που όσο να ‘ναι κοστίζει, είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουν να την φροντίσουν και μόνοι τους. Κι όταν με το καλό συνεδριάσουν οι επιτροπές και εγκριθούν κονδύλια, ας τους μεταφέρουν σε ξενοδοχεία που όπως είπε και η αντιδήμαρχος είναι και ο σκοπός.
Αλλά προς το παρόν ούτε τους χώρους του Δημαρχείου ανοίγουν αλλά ούτε τα ΚΑΠΗ διαθέτουν για τις νύχτες.

Φίλε μου...

Γράφει ο Στάθης στο "enikos.gr"

http://www.enikos.gr/stathis/104541,File_moy.html


Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Επιτέλους, ψηφιακά...


Από χθες, η αναλογική εκπομπή ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων ανήκει στο παρελθόν!
Επιτέλους η Ελλάδα μπαίνει στην ψηφιακή εποχή, κρυστάλλινη εικόνα, πεντακάθαρος στερεοφωνικός ήχος, όχι χιόνια όχι παράσιτα για όσους διαθέτουν σύγχρονη συσκευή τηλεόρασης. Αλλά κι όσοι δεν διαθέτουν, αρκεί ένας αποκωδικοποιητής για να απολαύσουν τα οφέλη της εξέλιξης.
Όμως,
Τι γίνεται με τα βίντεο και τα DVD recorders που δεν μπορούν να διαβάσουν τα ψηφιακά σήματα; Μπορείς, λένε, να παρεμβάλεις μεταξύ κεραίας και συστήματος εγγραφής έναν αποκωδικοποιητή ακόμα κι αν η τηλεόρασή σου δεν τον χρειάζεται. Και πάλι όμως, δεν είναι δυνατή η παρακολούθηση ενός προγράμματος και η εγγραφή ενός άλλου παρά μόνο αν ανήκουν στην ίδια τετράδα καναλιών!
Κάτι «εξωτερικοί σκληροί δίσκοι» και USB, δεν μπορούν να σου προσφέρουν τις ευκολίες που είχες με το παλιό σύστημα. Κοντολογίς, είναι ίσως η πρώτη φορά που η εξέλιξη σου αφαιρεί δυνατότητες που είχες.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Στολισμένα μπαλκόνια...


Ένα σύμπτωμα της παρατεταμένης κρίσης που μαστίζει τη μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών, είναι και το θέαμα των μπαλκονιών τώρα που μπήκαμε στην λεγόμενη «εορταστική περίοδο». Στην γειτονιά μου, πριν 3-4 χρόνια τα στολισμένα και φωτισμένα μπαλκόνια ήταν περισσότερα από 1 στα 2, αλλά στην πορεία των χρόνων της συνεχούς φτωχοποίησης άρχισαν να μειώνονται. Φέτος είναι, μέχρι στιγμής, 1 στα 30. Κι αν δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να εξηγήσει κανείς αυτή την αλλαγή, είναι προς εξέταση ποιοι είναι αυτοί που εξακολουθούν όχι μόνο να  αισθάνονται χαρούμενοι, αλλά να το διαλαλούν κι όλας. Εντάξει, μπορεί να είναι βολεμένοι, μπορεί να είναι μαυραγορίτες, λαμόγια, κομματόσκυλα της συγκυβέρνησης, μπορεί τελικά να ανήκουν σ’ εκείνους που η κρίση δεν τους άγγιξε ούτε οικονομικά αλλά ούτε και συναισθηματικά. Από εκείνους που η ανέχεια του διπλανού τους είναι μια ακόμα ευκαιρία επίδειξης της δικής τους άνεσης. Αν ο απέναντι φροντίζει να ανάβει όσο γίνεται λιγότερα φώτα στο σπίτι του, δεν σημαίνει ότι αυτός δεν θα κάνει το κέφι του. Ο «ευτυχής» ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα και μου προκαλεί την ίδια αηδία με την παρομοίωση.
Μπορεί να είμαι γερο-παράξενος και γκρινιάρης, μπορείτε αν θέλετε να με χαρακτηρίσετε και κακό, αλλά δεν θα ‘θελα ούτε οι πλατείες ούτε οι δρόμοι να είναι στολισμένες με γιρλάντες και φωτάκια. Είμαι εναντίον της δημιουργίας ψευδαισθήσεων, εναντίον του κάθε τάχα.
Εδώ ο κόσμος δεν έχει μαντήλι να κλάψει, κι οι δήμαρχοι δημιουργούν ατμόσφαιρα χαράς και γιορτής. Ίσως να έχουν αυτοί δίκιο κι εγώ να είμαι ο λάθος. 

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Αισιόδοξες πρωτοβουλίες


Ομολογώ ότι με το άκουσμα της πρωτοβουλίας Βενιζέλου εναντίον της Χ.Α. μια αισιοδοξία την αισθάνθηκα. Άσχετα με το πόσο φούσκα είναι αυτή του η ενέργεια και δεν υπάρχει πεδίο εφαρμογής των προτάσεών του, σκέφτηκα μήπως θελήσει να ρεφάρει στο επίπεδο των εντυπώσεων και πάρει κι άλλες πρωτοβουλίες. Για παράδειγμα, μήπως ξεκινήσει έρευνα για το πως μπήκαμε στο μνημόνιο, για το πού υπάρχουν ευθύνες για την κατάντια της χώρας, για το πως η αρμόδια επιτροπή της βουλής είχε κρίνει ότι δεν προκύπτουν ευθύνες σε βάρος Άκη και Γιάννου για τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών προγραμμάτων, για τον χειρισμό του θέματος των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, για το ποιοί ευθύνονται για τις συνεχείς αποτυχίες των "μέτρων" που οδηγούν σε νέα "μέτρα" για το τίνων ιδέες ήταν τα χαράτσια, για το ποιά χέρια έκρυψαν τόσο καιρό την περίφημη λίστα και πολλά άλλα θέματα...
Μια σκέψη έκανα.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Η Ελλάδα ..."καθαρίζει"

Πέρασαν 25 χρόνια από τότε που ο Mike Jones, καλαθοσφαιριστής τότε του Άρη, σε έρευνα που έκανε η Αστυνομία στο σπίτι του βρέθηκε να έχει στην κατοχή του χασίς για προσωπική του χρήση. Ο παίκτης απελάθηκε.
Χθες 25 χρόνια μετά, ο άνθρωπος ήρθε πάλι στην Θεσσαλονίκη προσκεκλημένος μιας αθλητικής διοργάνωσης με φιλανθρωπικό σκοπό.
Στο αεροδρόμιο οι αρχές του ανακοίνωσαν ότι εξακολουθεί να απαγορεύεται η είσοδός του στη χώρα.
Εύγε!!!
Αυτό μας έλειπε, ο κάθε παραβάτης του νόμου να μπαινοβγαίνει στη χώρα σαν να είναι ξέφραγο αμπέλι. Εγκλήματα τέτοιου μεγέθους δεν μπορούν ούτε να λησμονηθούν ούτε να τύχουν ευνοϊκής αντιμετώπισης.
Η δημοκρατία μας επιτρέπει σε μερικούς που εγκλημάτησαν σε βάρος της χώρας και του λαού να κυκλοφορούν ελεύθεροι, καθ' ότι τα εγκλήματά τους παραγράφηκαν τεχνηέντως, αλλά το τσιγαρλίκι ΔΕΝ. 

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Πιστοποίηση...

Αναρωτιέμαι αν προκειμένου να παριστάνει κανείς τον Δήμαρχο, χρειάζεται πιστοποίηση μαλακίας με ISO, τουλάχιστον ισότιμου με των προκατόχων του.

Υπάρχει απεργιακή κινητοποίηση στους ΟΤΑ και ως εκ τούτου πρόβλημα και στην αποκομιδή των απορριμάτων.   Δεκτό και κατανοητό.   Εκείνο που δεν είναι δεκτό και κατανοητό, είναι η διαφορά των δύο εικόνων. Η επάνω από την γειτονιά του δημάρχου (Προξένου Κορομηλά) και η κάτω από τη γειτονιά μου (Ανάληψη) 

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Λόγω φόβου

Είπα να γράψω κάτι για τον Τατσόπουλο αλλά το ξανασκέφτηκα.
Είπα μέσα μου "τι θες τώρα, να ανέβει κατά Θεσσαλονίκη μεριά και να τρέχουμε;" 

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Στον φίλο που "έφυγε"

Καλό ταξίδι φίλε... 
Για όλους όσους διάβασαν τα βιβλία σου, ήσουν φίλος καλός.
Ευτυχώς εσύ δεν έφυγες νωρίς και είχες το κουράγιο να χαμογελάς

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Περί βίας...

Έγινε ότι έγινε στην Θεσσαλονίκη με τον Γερμανό πρόξενο και οι υποστηρικτές του συστήματος, με πρώτο τον έγκριτο Ευαγγελάτο του εξ ίσου έγκριτου ΣΚΑΪ, επιδόθηκαν σε αφορισμούς του στυλ "όσο δίκιο και να έχουν οι διαμαρτυρόμενοι εργαζόμενοι -που έχουν- κάθε μορφής βία είναι κατακριτέα και καταδικαστέα απ' όπου κι αν προέρχεται"
Δεκτόν!
Τα ίδια ή παρεμφερή τσιτάτα όμως, δεν άκουσα για την συνεχή βίαιη ανατροπή του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Δηλαδή οι υποστηρίζοντες την ευπρέπεια, δεν μας έχουν πει ποτέ ποια πρέπει να είναι η μορφή διαμαρτυρίας εκείνων που δέχονται συνεχή χτυπήματα στην οικονομική και κοινωνική ζωή τους, εκείνων που τα όνειρα τα σχέδια και οι προοπτικές τους σμπαραλιάστηκαν από τις ασκούμενες πολιτικές. Πώς πρέπει να αντιδράσει ο πολίτης όταν βλέπει τον Βενιζέλο και τα τρικομματικά τσιράκια να κυκλοφορούν ελεύθεροι; Τον Παπανδρέου να ταξιδεύει στο εξωτερικό, τον Παπακωνσταντίνου να κουνάει το δάχτυλο στην επιτροπή που τον ρωτούσε για το CD;
Πρέπει άραγε, σαν πολιτισμένος Ευρωπαίος, να περιμένει τις εκλογές για να εκφράσει την αγανάκτησή του για όσα έχει υποστεί;
Ακόμα κι ο Χριστός που έλεγε όταν δέχεσαι ράπισμα να γυρνάς και το άλλο μάγουλο, όταν πήρε ανάποδες (ήμαρτον Κύριε) μπήκε στο Ναό και πήρε στο κυνήγι σαράφηδες και εμπόρους. Πόσο μάλλον όταν τώρα δεν μιλάμε για ένα χαστούκι αλλά για σφαλιάρες συνεχείς και αδιάλειπτες.
Και κάτι ακόμα.
Είμαι συνταξιούχος του ΙΚΑ και κάθε 21η του μήνα έπαιρνα τη σύνταξή μου, μέχρι που ξαφνικά η 21η έγινε 22α και η τράπεζα μου είπε "απόφαση του ΙΚΑ" το δε ΙΚΑ απαξίωσε να απαντήσει στο e-mail που έστειλα ρωτώντας τι έγινε με την μια μέρα που χάθηκε. Τώρα μαθαίνω οτι όλες οι συντάξεις θα καταβάλλονται την τελευταία εργάσιμη κάθε μήνα. Θα χαθούν δηλαδή κι άλλες μέρες 6-7-8 ανάλογα με τον μήνα. 
Κύριε Ευαγγελάτε τι λέτε πως πρέπει να κάνω; 

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Για το καντηλάκι ρε γαμώτο...

Αφού λοιπόν όλοι -οι πρώην κάτι- εξακολουθούν να δικαιούνται γραφείου στη Βουλή ακόμα και αν τώρα έχουν αποσυρθεί ή είναι ανενεργοί και επί πλέον δικαιούνται να προσλαμβάνουν και υπάλληλο για το γραφείο τους, έχω κι εγώ να προτείνω κάτι.
Όταν -με το καλό- πεθάνουν, να δικαιούνται μετά θάνατον κι έναν υπάλληλο που θα τον έχουν υποδείξει εκ των προτέρων βεβαίως, για να φροντίζει το μνήμα τους και να διατηρεί άσβεστο το καντηλάκι του.
...καντήλια...

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Από μια συνέντευξη του Κορνήλιου Καστοριάδη


Δόθηκε σε ξένο μέσο και είναι, όπως πάντα, χρήσιμη
Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική»,
στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς
βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται
συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας
απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί
συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;

Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι,
είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.

Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.

Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού
ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για
Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα
και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά
τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι
ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως,
ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν
την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά
πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου,
ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε,
ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί
του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι
Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη
διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές
και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών
δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές
πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή
αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο
Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης,
του αυτοκράτορα, των "δυνατών" και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα
σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι,
όπως σ 'αυτήν του Πεκίνου.

Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η
Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα
ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ 'αυτή την περίοδο;

Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν
αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η
τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο
ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους,
ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι
κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ' αυτή την περίοδο
μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821,
διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη,
σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία.
Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.

Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια
πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;

Καστοριάδης: Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο
λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση
ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που
χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε
ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της
προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.

Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική
περίπτωση;

Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της
Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η
αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον
εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι
συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με
προγράμματα, ούτε καν με "ταξικά" συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό
είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το
κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής
ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες.
Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που
έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως
μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της
αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι
ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες,
Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.

Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες
κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;

Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο
Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια
αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή,
τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την
πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να
διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό
και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου
ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες,
που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους,
θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν
τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν "ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά";

Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν
ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις
σας;

Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα
επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως
να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού
λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν
ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο
λαός θα ήταν ένα *νήπιο*. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για
δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του,
τότε, ας του ορίσουμε έναν *κηδεμόνα*. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως
και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι
υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.

Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;

Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική
ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια
στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα
μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά
δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.

Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική
Ευρώπη.

Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε
κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα
δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση»
. Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή
που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η
ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της
παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;».-
*Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου
βρίσκεσαι*.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Ακούω...

...
Ακούω κούφια τα τουφέκια
ακούω σμίξιμο σπαθιών
ακούω ξύλα, ακούω πελέκια
ακούω τρίξιμο δοντιών
...

ΑΜΗΝ!

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Πόση ακόμα ξεφτίλα; (2)

Η πριβέ παρέλαση τελειώνει όπου να' ναι.
Ενώπιον των πάσης φύσεως τάχα επισήμων και των ανδρών των ειδικών δυνάμεων του στρατού και της αερομεταφερόμενης μεραρχίας, με αποστειρωμένη από την πλέμπα έκταση 700μ ένθεν και ένθεν της εξέδρας και με την δημόσια τηλεόραση να μεταδίδει κοντινά πλάνα αποκλειστικά από τον χώρο μπροστά στην εξέδρα στην οποία εκτός του γνωστού αντάρτη βρισκόταν ο υπουργός που κατέβασε τον στρατό για να διαφυλάξει την τάξη παρ' όλο που ο έτερος λαμπρός υπουργός "προστασίας (λέμε και καμιά μαλακία) του πολίτη" διέψευσε κατηγορηματικά τέτοιο ενδεχόμενο.
Η αντίσταση των Ελλήνων κατά του φασισμού γιορτάστηκε με φασιστικό τρόπο στην Ελλάδα του 2012.
Ένα μεγάλο "εύγε" !!!
Άντε και του χρόνου λεύτεροι!

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Πόση ακόμα ξεφτίλα;

Πόση ακόμα θα υποστεί αυτή η φουκαριάρα Δημοκρατία που γεννήθηκε σ' αυτό τον τόπο και τώρα ψάχνει να κρυφτεί από ντροπή για τα ρεζιλίκια που υφίσταται από τους "λειτουργούς" της. Ο κάθε κερατάς εγκληματεί σε βάρος της και δεν δίνει λόγο σε κανέναν. Ο Παπακωνσταντίνου κόντεψε να δείρει τα μέλη της επιτροπής που τον ρωτούσαν για την λίστα που κάπου την έδωσε αλλά δεν θυμάται που. Ο ΓΑΠ στέλνει μήνυμα μέσω των συνεργατών του οτι δεν έχει ιδέα για το θέμα, (αν δεν βρισκόταν στο Αμέρικα για να μεταλαμπαδεύσει το πνεύμα του θα μας τα 'λεγε κατάμουτρα κι αυτός), ο συνταγματολόγος το είχε ξεχάσει και το θυμήθηκε πρόσφατα, κι ακόμα κυκλοφορούν αντί να...αιωρούνται στην πλατεία Συντάγματος. Ο τωρινός Καίσαρας θέλει να "σώσει την Ελλάδα" αλλά όχι και τους Έλληνες. Με τι είδους κριτήρια άραγε επελέγησαν εκείνοι που θα μπορούσαν να παραστούν στον Αη Δημήτρη ή θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν την παρέλαση; Τι είδους διαχωρισμός των πολιτών είναι αυτός και τι σχέση έχει με την Δημοκρατία. Οι πραιτωριανοί αναλαμβάνουν να κρατήσουν τον λαό μακριά από τον ηγέτη του για να τον προστατέψουν από υπερβολικές εκδηλώσεις λατρείας. Και ο κ. Κουβέλης (εγώ δεν τον αποκαλώ κυρ Φώτη) υπερασπίζεται το επίδομα γάμου και τις συλλογικές συμβάσεις και καλά κάνει, αλλά τον φοβερό περιορισμό του επιδόματος ανεργίας στις 400 μέρες ανά τετραετία τον θεωρεί δίκαιο. Και όσοι δουλεύουν 5-6 μήνες το χρόνο σε τουριστικές ή εποχικές δουλειές, τι θα κάνουν κ. Κουβέλη όταν συμπληρώσουν το όριο; Θα κλέψουν; Θα εξαπατήσουν; Θα μου πείς ας βάζουν κάτι στην άκρη για να έχουν στις δύσκολες μέρες. Κάτι Βενιζέλοι και Ντινόπουλοι και το υπόλοιπο σκυλολόι έτσι δεν κάνουν; Και όχι μόνο αλλά για να είναι ήσυχοι τα βγάζουν και στην Ελβετία. Αυτοί δεν είναι Έλληνες, ούτε καν φιλέλληνες. Αυτοί μισούν τον λαό. Τον έχουν ξεσκίσει. Και το ερώτημα "ποιός έκανε τις μεγαλύτερες καταστροφές στην Ελλάδα, Ο Δαρείος, ο Ξέρξης, οι Σταυροφόροι, οι Οθωμανοί, οι Ναζί ή οι Έλληνες πολιτικοί των τελευταίων 40 χρόνων;" είναι εύκολο να απαντηθεί πια.  

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Ο αλήτης είναι ακόμα έξω!

Με το θράσος που έχουν οι ισχυροί ή όσοι έχουν ισχυρούς προστάτες ή όσοι κινούνται σε χώρο που όλοι είναι διεφθαρμένοι κι έτσι αισθάνονται ασφαλείς μιας και "κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει", ισχυρίστηκε και επέμενε οτι αγνοεί την τύχη του εγγράφου (CD). "Το παρέδωσα στην γραμματεία μου για φύλαξη" είπε ο αληταράς στην επιτροπή της Βουλής, αρνούμενος να προσθέσει οτιδήποτε άλλο. 
Και στη χώρα που διαλύσανε είναι φυσικό να κυκλοφορεί ελεύθερος κι αυτός και ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που τον διαδέχθηκε στο υπουργείο οικονομίας και που το "έθαψε" για ενάμιση χρόνο.
Ένας άλλος της αλητοπαρέας πληρώνεται σαν βουλευτής αλλά απουσιάζει στις ΗΠΑ και διδάσκει στο Χάρβαρτ πληρωνόμενος κι από εκεί.
...

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Περί πείνας...

"Αν δεν πάρουμε τη δόση θα πεινάσει κόσμος" είπε ο Στουρνάρας.
Λοιπόν μεγάλε, επειδή εσύ και το συνάφι σου έχετε πάρει εργολαβία την τρομοκράτηση του λαού, φαντάσου μια εικόνα.
Εσύ σ' ένα μπαλκόνι κι από κάτω ο λαός να φωνάζει:
"Στουρνάρα πεινάμε, πέσε να σε φάμε"
Για φαντάσου το!
Είναι κι αυτό ένα από τα ενδεχόμενα...

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ελληνική ψυχή...

"Η Ελληνική ψυχή θα βοηθήσει να περάσουμε την κρίση"
είπε ο πρόεδρος - τέως αντάρτης.
Η ψυχή του Έλληνα πρωταγωνίστησε το '40 πρόεδρε, αλλά αυτή την ίδια ψυχή την οποία επικαλείσαι, την βγάζει λίγο λίγο το συνάφι που τόσο πιστά υπηρέτησες τόσα χρόνια. Σχεδόν τον ξεψυχήσατε τον Έλληνα, κι αν εννοείς οτι ξεψυχώντας τον θα περάσετε την κρίση, τότε ίσως κάτι ξέρεις.
Κάτσε λοιπόν στη γωνιά σου και βλέπε φωτογραφίες.
Άντε γιατί έρχεται η μέρα που οι θιασώτες του ΝΑΙ θα ανέβουν πάλι στις εξέδρες να γιορτάσουν το ΟΧΙ. 

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ο ρόλος του κόμματος...

Ένας παππούς θυμάται...
 
Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής
εκπαίδευσης ανέβαινε μ' ένα μουλάρι σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να
επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.
 Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά: «Δε μου λες,
πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;». «Βενιζελικός»,
απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι» σχολίασε ο επιθεωρητής.
 Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να
μεταφέρει στον δάσκαλο τη στιχομυθία. «Το και το, δάσκαλε. Σε είπε
γαϊδούρι».
 Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά το δάσκαλο ποιο είναι
το μάθημα της ημέρας. «Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος. «Ας
δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά», λέει ο επιθεωρητής.
 Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει
τη φράση:

 «Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα), ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία). 

Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος: «Ποιος είναι,
παιδί μου, γαϊδούρι;». «Ο δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής. «Και ποιος το
είπε;». «Ο επιθεωρητής, κύριε». «Ωραία», είπε ο δάσκαλος. «Σβήσε τώρα το
κόμμα και βάλ' το αλλιώς»:

 «Ο επιθεωρητής, (κόμμα), είπε ο δάσκαλος, (κόμμα), είναι γαϊδούρι».

  Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος: «Ποιος είναι τώρα, παιδί
μου, το γαϊδούρι;». «Ο επιθεωρητής», απαντά δειλά ο μαθητής. «Και ποιος το
είπε;» «Ο δάσκαλος», απαντά ο μαθητής.
 Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει: «Είδατε παιδιά τι κάνουν τα
κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε το δάσκαλο».!

Είπε μονολογώντας ο παππούς, καθισμένος στην πολυθρόνα του μπροστά στη
τηλεόραση που ανακοίνωνε και νέες μειώσεις στις συντάξεις: Όταν ήμουν
μαθητής, άκουγα κάθε τόσο τη δασκάλα μου να λέει: «Να προσέχετε τα κόμματα! Ένα λάθος κόμμα, μπορεί να σας χαλάσει τελείως τη σύνταξη!»
Έπρεπε να περάσουν εξήντα χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε."

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Απορίες...

3 για να είμαι ακριβής
 
1-Παίρνω τον εκκαθαριστικό λογαριασμό της ΔΕΗ και βλέπω κιλοβατώρες 418 με τιμή κιλοβατώρας 0,05625€. Στα παραδιπλανά όμως διαπιστώνω οτι η τιμή μονάδας ισχύει αν πας εσύ να την πάρεις από από το σημείο παραγωγής της. Αλλιώς χρεώνεσαι 2,95 για την μεταφορά, 10,61 για την διανομή, 3 για τους ρύπους  και κάτι άλλα ψιλά... Ωραία φάμπρικα, ας την ακολουθήσουν κι άλλοι. 
 
2-Να κι ο λογαριασμός της ΕΥΑΘ που λέει για το νερό 12,56€ και για την αποχέτευση 9,55 και ακολουθούν οι ανάλογοι ΦΠΑ που είναι για το νερό 1,63€ (ακαθόριστο ποσοστό) και για την αποχέτευση 4,41 και σπάω το κεφάλι μου να βρώ ποιό είναι το ποσοστό του ΦΠΑ γιατί αν για αξία 9,55 πληρώνεις ΦΠΑ 4,41 τότε είναι πάνω από 40%
 
3-Η μάνα μου πέθανε στις 20/2/12, και μέσα στον Μάρτιο κατέθεσα στο Δημόσιο τα δικαιολογητικά για τα έξοδα κηδείας. Με ενημέρωσαν οτι θα πρέπει να κάνω υπομονή γιατί μόλις είχε αρχίσει η καταβολή των δαπανών για το 2011. Και πάνω που άρχισα να το ξεχνάω βλέπω στον λογαριασμό μου να μπαίνει ένα ποσό που δεν περίμενα. Λέω λες; Και πράγματι κυρίες και κύριοι, το κράτος που πριν έξι μήνες είχε αρχίσει να πληρώνει για το 2011 και που σύμφωνα με τους κυβερνώντες τα ταμεία είναι άδεια κι αν δεν πάρουμε τη δόση θα πεθάνουμε από ασφυξία, βρήκαν λεφτά για να 'ναι εντάξει απέναντί μου. Δεν θέλω να είμαι αχάριστος και γι αυτό τους ευχαριστώ

 

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Ληγμένα...

Και τι σε πειράζει αφελή ιθαγενή που τα σούπερ μάρκετ θα πουλάνε ληγμένα; Εσύ εδώ και δεκαετίες εκλέγεις πολιτικούς που έχουν λήξει από την μέρα που πρωτοεμφανίστηκαν. Και σε λέω αφελή ιθαγενή γιατί εξακολουθείς να θαμπώνεσαι από τα καθρεφτάκια και τις χάντρες που σου πασάρουν σε κάθε προεκλογική περίοδο. Σου διαλύσαν τη ζωή και φωνάζεις για τα ληγμένα, εκτός αν σε πειράζει που ενώ τα έβρισκες τζάμπα στους κάδους τώρα θα πρέπει να τα πληρώνεις έστω και σε φτηνότερες τιμές. Πρέπει όμως να το δείς από την πλευρά της οικονομίας. Τα μαγαζιά δεν θα κάνουν επιστροφές και οι βιομήχανοι δεν θα αλλάζουν τις ημερομηνίες για επαναπροώθηση χάνοντας χρόνο (και χρήμα). Λες και για όσα σε τάιζαν μέχρι σήμερα, ήσουν σίγουρος για την ημερομηνία λήξης, για την ποιότητα και για το από τι ήταν φτιαγμένα.
Κάτσε στη γωνιά σου και κλάψε...

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Κουράστηκα...

Κουράστηκα να γράφω για όλους αυτούς τους καταστροφείς της χώρας και του λαού. Κουράστηκα να βλέπω χωριστές συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας, κουράστηκα να βλέπω περισσότερους στα καφέ παρά στους δρόμους, κουράστηκα να μου σερβίρουν ψέμματα και να βλέπω τόσο πολλούς ακόμα να τα καταπίνουν. Είναι πολλά που με σκάνε και γι αυτό έχω πάψει να γράφω στο μπλογκ μου. Τι να γράψεις μετά το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών...
Όμως σήμερα ήρθε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος να πει ότι είναι θετικό το ότι "οι πολίτες προσαρμόζονται, πουλάνε τα σπίτια τους, πουλάνε τα αυτοκίνητά τους, επανασχεδιάζουν τη ζωή τους"
Τώρα τι του λες του μαλάκα και τι να πεις στους μαλάκες που εξακολουθούν να ανέχονται τέτοιες δηλώσεις...
Αυτοί είναι σε θέση να ευχαριστήσουν την κυβέρνηση που με αγορανομική διάταξη επιτρέπει την διάθεση ληγμένων τροφίμων σε χαμηλότερες τιμές
Γι αυτό σας λέω...
 

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Ρέστηδες

                                                                                  
Πρώτος λεβέντης ο Ρέστης! Φόροι; Τι ‘ναι πάλι αυτό; Εννοείς να πληρώσω ΕΓΩ φόρο; Βρες με πρώτα! Σωστός! Μεγαλωμένος και πλουτισμένος σ’ ένα περιβάλλον προστατευτικό για τον ίδιο και τους ομοίους του, είναι φυσικό να βγάζει σπυριά στην σκέψη και μόνο ότι μπορεί να εξομοιωθεί με τους κοινούς μαλάκες. Αυτό έλειπε… Εδώ είναι κάτι παρακατιανοί που αδιαφορούν για υποχρεώσεις και καθήκοντα και θα ενδιαφερθεί ο γίγαντας με τα διακόσια καράβια;

Για παράδειγμα, είναι ένας «παρακατιανός» που έχει ένα ξενοδοχείο στη Ν. Σκιώνη στη Χαλκιδική. Είναι σχετικά μεγάλο με καλή αρχιτεκτονική, καινούριο 3-4 ετών. Δορυφορικά πιάτα, πισίνα στο «roof garden» δείχνει «υψηλού επιπέδου», δίνει και εποχιακή δουλειά στους ντόπιους. Ή μάλλον έδινε. Φέτος έκλεισε δουλειές με Σκοπιανούς – πράγμα που δεν είναι βέβαια κακό – αλλά έφερε και προσωπικό από τα Σκόπια με 300€ τον μήνα, στέγη και φαγητό και φυσικά οι ντόπιοι έχασαν και την εποχική απασχόληση που είχαν. Κι αν ο κύριος αυτός, σαν επιχειρηματίας που είναι, κοιτάζει το συμφέρον του μέσα στα πλαίσια της ελεύθερης οικονομίας και της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα και παρανομεί καραμπινάτα, η Επιθεώρηση Εργασίας της Χαλκιδικής τι κάνεις; Ούτε ένσημα, ούτε ΦΜΥ, ούτε τήρηση ωραρίων και κατώτατων αμοιβών. Κανένας δεν του ζητάει κατάσταση προσωπικού, μισθοδοσίες κλπ; Το ξέρουν και κάνουν το κορόιδο, ή δεν το ξέρουν οπότε δεν κάνουν τη δουλειά τους και τζάμπα πληρώνονται;

Κι έχετε το θράσος να ζητάτε να φορολογηθεί ο κάθε Ρέστης;  

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Η πόλη αλλάζει...


                                               
Αν η Θεσσαλονίκη ξεχωρίζει αισθητικά για κάτι, είναι το πολύ μεγάλο παραλιακό της μέτωπο. Πάνω από πέντε χιλιόμετρα προσφέρονται για περίπατο ή ελαφρά άσκηση, αναψυχή και ηρεμία μπροστά σ’ έναν ανοιχτό ορίζοντα. Το παλιό τμήμα της παραλίας της (λιμάνι – Λ. Πύργος) είναι εδώ και χρόνια παραδομένο στο καυσαέριο των αυτοκινήτων, στις καφετέριες που έχουν καταλάβει το ένα πεζοδρόμιο ενώ το άλλο έχει μείνει μισό μιας και το υπόλοιπο έχει χαρακτηριστεί από τους φωστήρες της δημοτικής αρχής ποδηλατόδρομος. Πήραν τα λεφτά από τα κοινοτικά προγράμματα, τράβηξαν δυο κίτρινες γραμμές και το ενέταξαν στο «δίκτυο» ποδηλατοδρόμων της πόλης. Το δεύτερο τμήμα (Λ. Πύργος – Λαογραφικό μουσείο) είναι κλειστό λόγω των έργων ανακατασκευής του κι έτσι μένει το τρίτο τμήμα μέχρι το μέγαρο μουσικής.
Ε λοιπόν, εκεί αποφάσισαν να διοργανώσουν φέτος την «έκθεση βιβλίου» κι άρχισαν να στήνουν τα περίπτερα παράγκες. Μπορεί δηλαδή ο καθένας να κάτσει στα παγκάκια κάτω από τις κουκουναριές και να ρεμβάσει, να ξεκουράσει το βλέμμα του έχοντας απέναντί του όχι την ανοιχτωσιά με τον Όλυμπο στο βάθος, αλλά ένα άθλιο τείχος από σιδεριές και κόντρα πλακέ.


Κανένας από την δημοτική αρχή ή από το δημοτικό συμβούλιο δεν σκέφτηκε να γίνει η φετινή εκδήλωση στην πλατεία της ΧΑΝΘ ή σε κάποιο χώρο της ΔΕΘ. Ούτε ένας δεν είχε την κοινή λογική, ούτε ένας δεν νοιάστηκε για τις χιλιάδες που χρησιμοποιούν καθημερινά την παραλία. Κι έτσι άρχισαν να στήνουν ένα τείχος κατά μήκος της παραλίας, ένα "πολιτιστικό" τείχος. Και κάτι άλλο. Για να μην εντοπίζεται το καραγκιοζιλίκι από τους οδηγούς των χιλιάδων αυτοκινήτων που περνούν από την παραλιακή λεωφόρο, δεν τοποθετούν «περίπτερα» στα τμήματα εκείνα που είναι εμφανή από τον δρόμο, όπως είναι το τμήμα απέναντι από το παλιό Ε’ Γυμνάσιο. 

Ο Δήμαρχος κρατάει τις υποσχέσεις του: "Η πόλη θ' αλλάξει"  

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Η ντροπή της Ευρώπης

Ο Γκίντερ Γκρας, ίσως ο σημαντικότερος μεταπολεμικός λογοτέχνης της Γερμανίας, βραβευμένος με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1999 έγραψε το παρακάτω ποίημα το οποίο διάβασε ζωντανά και από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Βρέμης.

"Η Ντροπή της Ευρώπης"
"Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που σου χάρισε το λίκνο.
Όσα εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμων εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Όμως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, δημιούργησε".

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Η σωτηρία της πατρίδας...

Ρωτάει η Στάη τον Μιχελάκη της ΝΔ αν πιστεύει οτι οι πρόσφατες μεταγραφές και προσχωρήσεις θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του ποσοστού του κόμματος στις επερχόμενες εκλογές, κι ο αητός απαντάει:
"Κυρία Στάη, το ζητούμενο δεν είναι το κομματικό όφελος αλλά η σωτηρία της πατρίδας"
Την πατρίδα λοιπόν θα την κουβαλήσουν προς τη σωτηρία της κάτι βορίδηδες, αδώνιδες, πλεύρηδες, βελόπουλοι και βέβαια ανατολάκηδες. Αυτοί και κάτι ντόρες είναι η μεγάλη εγγύηση, η τελευταία αλπίδα του Έθνους.
Το κόμμα; Ας βγεί δεύτερο...

Αντιγράφω...*

* Ένα κείμενο του Θ. Μαρουλιάδη

 Ανεξάρτητα από το πόσο σίγουροι είμαστε - ή δεν είμαστε, εδώ που τα λέμε - για το πόσα μπορεί να πετύχει η νυσταλέα γραφειοκρατία μίας αριστερής διακυβέρνησης, στις 17 Ιουνίου, εδώ στη Θεσσαλονίκη, έχουμε να κάνουμε μία δουλειά. Πρέπει, με κάθε θυσία, με νύχια και με δόντια, να κρατήσουμε την πόλη ροζ. Όπου ροζ είναι το χρωματάκι που έχει δώσει το υπουργείο Εσωτερικών στο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε στις 6 Μαΐου βάφτηκαν ροζ όλες οι εκλογικές περιφέρειες όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτη δύναμη σε ψήφους. Και η πόλη της Θεσσαλονίκης, η πρώτη εκλογική περιφέρεια του νομού, βάφτηκε ροζ. Και αυτό πρέπει να παραμείνει έτσι στις 17 Ιουνίου, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί σε άλλες εκλογικές περιφέρειες, γιατί σ’ αυτή την πόλη γνωρίζουμε πολύ καλά ότι απέναντι θα βρεθούν δύο προαιώνιοι εχθροί, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Πρέπει να κρατήσουμε τη Θεσσαλονίκη ροζ και αυτό το οφείλουμε σε δύο κατηγορίες ανθρώπων αυτής της πόλης.

 Στα καθίκια. Το οφείλουμε σε όλα τα πρόσωπα που συμβολίζουν το συλλογικό κακό σ’ αυτή την πόλη. Σε όλο το σκατολόι της δεξιάς. Στην κυρία που σέρνει στην Μητροπόλεως την - φορτωμένη με ψώνια - μετανάστρια υπηρέτρια της. Στους βιομήχανους, χωρίς βιομηχανίες, που φούνταραν τα εργοστάσια που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους, που πέταξαν κόσμο και κοσμάκη στο δρόμο και στην πείνα, και τώρα ζούνε σαν πρίγκιπες με τα λεφτά που έβγαλαν από το χρηματιστήριο. Στα δουλικά των πλουσίων της πόλης, που το μόνο πράγμα που ξέρουν είναι να σκύβουν τη μέση και να φιλούν ρυτιδιασμένα χέρια, ελπίζοντας σε μία διευθυντική θέση, σε ένα κόκκαλο με λίγο ψαχνό, σε μία καρέκλα σε κάποιο διοικητικό συμβούλιο που δεν κάνει απολύτως τίποτα. Το οφείλουμε σε αυτούς που ρήμαξαν την Θεσσαλονίκη, που γέμισαν με τσιμέντο τους ελεύθερους χώρους, που μοίρασαν άσκοπα και άχρηστα έργα σε φίλους τους εργολάβους, που πήραν μίζες γι’ αυτό, που είναι χωμένοι στα σκατά της διαπλοκής μέχρι το λαιμό και βάλε. Το οφείλουμε σε όλους τους «πρώην» δήθεν αριστερούς, που έσκασαν από το χρήμα που τους τάισαν για πολλά χρόνια οι πασόκοι. Που τους έδιναν δουλειές πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, δουλειές που ποτέ δεν έγιναν, συμβάσεις που υπογράφτηκαν μετά την ακύρωση των έργων. Το οφείλουμε στα παρτάλια της διοίκησης του κεντρικού δήμου, στους κολλητούς της Ντόρας, του Μάνου, του Οικονομάκη της ΟΙΚΟΜΕΤ, στους ανθρώπους και τους υπαλλήλους του Βενιζέλου, του Λαυρεντιάδη και του Λιακουνάκου. Το οφείλουμε στους αρθρογράφους των πίσω σελίδων των τοπικών εφημερίδων, που μόνο κακά λόγια και κατάρες γράφουν για τους πολλούς καλούς ανθρώπους αυτής της πόλης. Το οφείλουμε στα λαμόγια που ξεπλένουν μαύρο χρήμα αλλάζοντας κάθε τόσο τη βιτρίνα της Θεσσαλονίκης.

 Στους πολλούς καλούς ανθρώπους. Το οφείλουμε σε όλους αυτούς, στα δυτικά, τα ανατολικά, στο κέντρο και στα βόρεια, που δίνουν κάθε μέρα τη μάχη τους. Στη δουλειά, στην ανεργία, στο σπίτι, στη γειτονιά, στην πρωτοβουλία, στο στέκι, στην παρέα, στην εξέδρα. Το οφείλουμε σε όλους αυτούς που η καρδιά τους χτυπάει από τα κάτω και από τα αριστερά. Που συντονίζουν την οργή και τη χαρά τους. Που αλλάζουν διάθεση όταν βλέπουν ένα πάρκο γεμάτο από κόσμο. Που αλλάζουν διάθεση όταν βλέπουν μία τεράστια ουρά έξω από ένα συσσίτιο. Το οφείλουμε σε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις αυτής της πόλης, πρώτα και κύρια σε δύο κοπέλες, σε αυτή που γεμίζει κάθε μέρα τα ράφια στο σούπερ μάρκετ και σε αυτή που σε ένα τριήμερο είχε ζητήσει από τον Αποστόλη να ξαναπαίξει τις «Διακοπές» γιατί το αρχίδι το αφεντικό της την είχε κρατήσει μέχρι αργά το βράδυ στη δουλειά. Το οφείλουμε σε όλα τα καταπληκτικά παιδιά όλων των μαθητικών και φοιτητικών καταλήψεων, που έκαναν άνω κάτω την πόλη, που τις άλλαξαν τα φώτα, που ξενύχτησαν στους δρόμους και στο αμφιθέατρο της ΦΜΣ. Το οφείλουμε σε όλους τους ανθρώπους που ήρθαν σε αυτή την πόλη από κάπου αλλού, γιατί όσο υπάρχει Θεσσαλονίκη κανένας άνθρωπος δεν θα μείνει χωρίς πατρίδα. Το οφείλουμε στα εκατό χιλιάδες και βάλε φαντάσματα που, ακόμα έναν Μάιο, γυρνούν σαν επιτάφιος στην Τσιμισκή, στην Εγνατία, στην Ερμού, στη Β. Ηρακλείου, στην Αγίου Δημητρίου, στην Εθνικής Αμύνης, στην Όλγας, στην Ευαγγελίστρια, κρατώντας μία πόρτα που ξήλωσαν από ένα περίπτερο και έναν νεκρό πάνω της, σκοτωμένο από τις σφαίρες της χωροφυλακής. Τους το οφείλουμε, κάποτε θα πρέπει και αυτοί να ησυχάσουν, κάποτε θα πρέπει να τελειώσουν τη διαδήλωση τους, να πάνε να τσιμπήσουν κάτι με τους φίλους τους, να γυρίσουν στα σπίτια τους να ξεκουραστούνε. Το οφείλουμε σε όλους τους ανθρώπους που χάσαμε, άλλους πρόωρα, άλλους στην ώρα τους, σε όλους αυτούς που έφυγαν ξαφνικά και δεν πρόλαβαν να δουν ότι στην κωλόπολη μας, που τόσο πολύ την αγαπήσαμε, πρώτο στις εκλογές βγήκε ένα αριστερό ψηφοδέλτιο. Εγώ το οφείλω στην κόρη μου που στεναχωριέται γιατί εκείνο το παιδί δεν έχει που να πάει, άθλιε ελεεινέ απατεώνα Σαββόπουλε, και γιατί πιστεύει πως όταν κάποιος άνθρωπος έχει ανάγκη λεφτά πρέπει να πηγαίνει και να τα παίρνει από την τράπεζα.

 Θα τους γαμήσουμε τα πρέκια. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας.

H φωτογραφία είναι του Αστέρη Μασούρα

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Ορμάτε!


                                         
Όλοι! Χωρίς καμιά εξαίρεση. Και από παντού.

Από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες μέχρι τον Περισσό, την Συγγρού, την Ιπποκράτους και τις άγνωστες σ’ εμένα διευθύνσεις των άλλων κομμάτων.

Από την Βαλκυρία του Βερολίνου που εισηγείται στον Παπούλια δημοψήφισμα για το αν οι Έλληνες θέλουν ή όχι το ευρώ ταυτόχρονα με τις βουλευτικές εκλογές, με φανερό σκοπό τον επηρεασμό των ψηφοφόρων «πως είναι δυνατό να θέλεις το ευρώ και να ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ», μέχρι τους ντόπιους πολιτικούς ηγέτες. Την κυρία «εμείς είμαστε κομμουνιστές δεν είμαστε αριστεροί» Αλέκα με το σύνθημα «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν Μην εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ», τον «λύστε μου τα χέρια, δώστε μου δύναμη» Σαμαρά που αν δεν κατάφερνε την αυτοδυναμία θα προσέφευγε πάλι σε εκλογές αλλά τώρα λυπάται που έκανε ότι μπορούσε να τις αποφύγουμε αλλά «η αλαζονεία  του ΣΥΡΙΖΑ μας οδηγεί σε νέες περιπέτειες». Και σταθερός όπως πάντα στις θέσεις του, τρέχει να μαζέψει τα κομμάτια του και να παλινορθώσει «την μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη» που όσο πάει γέρνει προς τα δεξιά. Τον «Αβραάμ» Βενιζέλο που θυσίασε τη χώρα πιστός στο θέλημα του θεού του και που τώρα «κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς το ΠΑΣΟΚ» μιας και τώρα μάθανε και ξέρουν και θα διαπραγματευτούν το μνημόνιο που υπέγραψαν με χέρια και με πόδια. Τον «ισοδύναμο» Κουβέλη που είναι μεν αριστερός αλλά «δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ…» και με ηπιότερο τον «ανεξάρτητο». Αφήνω στην άκρη τον αποσυρθέντα της πολιτικής Πάγκαλο που είπε «αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάει από το 16 στο 25% θ’ αρχίσει τις εκτελέσεις» γιατί το ‘χει χαμένο από καιρό.
Και φυσικά το ΜΕΓΚΑ και τον ΣΚΑΪ που παράγουν και εκτοξεύουν δηλητήριο νυχθημερόν. Μαζί βέβαια και οι αδέσμευτες αντικειμενικές και έγκυρες «ΝΕΑ» και «ΕΘΝΟΣ». Κι όσο βλέπουν τον Τσίπρα σε συνεντεύξεις σε CNN και PARIS MATCH τόσο λυσσάνε. Και το μότο «ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί τη χώρα εκτός ευρώ» πάει κι έρχεται και για να φοβηθούμε ακόμα περισσότερο αναλαμβάνει ο «αμελέτητος» Χρυσοχοΐδης που προφητεύει «αν γίνουν αυτά (που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) τότε ο καθένας θα έχει και από μια συμμορία με καλάσνικοφ και θα σκοτωνόμαστε στους δρόμους» και δεν τον μπουζουριάζει εισαγγελέας  «για διασπορά ψευδών ειδήσεων δυναμένων να επιφέρουν ανησυχία στο κοινό» ούτε τον κλείνουν σε κανένα ψυχιατρείο σαν επικίνδυνο. Αλλά μήπως έγινε κάτι τέτοιο όταν ο Λοβέρδος απειλούσε «όποιος πειράξει τον Παπανδρέου θα γίνει αιματοχυσία». Έχουν ξεσαλώσει και κανένα χαστούκι δεν φαίνεται να τους συνεφέρει, αντίθετα κάνουν σαν μεγαλοκοπέλες που οι γαμπροί τους οποίους λιγουρεύονται κοιτάζουν άλλα μπαλκόνια. Στις 17 λοιπόν γροθιά!

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Το από 'δω και πέρα

Εν τάξει, πήραμε τη χαρά μας, τόσα χρόνια την περιμέναμε, ο καταποντισμός του επάρατου δικομματισμού είναι γεγονός, αλλά θα διαρκέσει; Και πόσο; Γιατί ο εχθρός δεν είναι χθεσινός, ξέρει όλα τα κόλπα και στριμωγμένος στη γωνία καθώς είναι, θα τα χρησιμοποιήσει. Και ήδη άρχισε! Ο Σαμαράς που με τον καλποληστρικό νόμο βρέθηκε με 108 έδρες (για κάθε μία που του έδωσε ο λαός, πήρε και μία δώρο) κατέστησε αδύνατη την όποια δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού χωρίς την συμμετοχή του κόμματός του, έκανε τις τυπικές διερευνήσεις για το θεαθήναι και επέστρεψε την εντολή. Και τώρα; Η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ! Του μόνου κόμματος που προεκλογικά μιλούσε για κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας της Αριστεράς, αν και η Αλέκα (αχ Αλέκα) το είχε ξεκόψει από νωρίς: «δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους». Έσπευσαν και στο δελτίο του ΑΝΤ1 οι Λυκουρέντζος και Λοβέρδος να δηλώσουν πρόθυμοι να στηρίξουν μια τέτοια κυβέρνηση έστω και αν τα κόμματά τους δεν συμμετείχαν σ’ αυτήν και ο «κακός» Παπαδημούλης να μην δέχεται να είναι έρμαιο των δύο υποστηρικτών του μνημονίου που θα μπορούσαν να ρίξουν μια τέτοια κυβέρνηση ανά πάσα στιγμή. Τα κουκιά δεν βγαίνουν ακόμα κι αν η Αλέκα συμφωνούσε, ακόμα και με την στήριξη του Καμένου, δεν ξεπερνούν τις 130 έδρες. Το σχέδιο είναι να οδηγηθούμε σε επαναληπτικές εκλογές με κύρια ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος «δεν θέλει να κυβερνήσει ή να αναλάβει ευθύνες και αρέσκεται μόνο στο να διαμαρτύρεται». Το σχέδιο στοχεύει τους πελάτες των δύο κομμάτων που ψήφισαν για πρώτη φορά διαφορετικά και που απογοητευμένοι από την ανεπάρκεια της Αριστεράς θα επιστρέψουν στο μαντρί. Και σαν προετοιμασία, να και σε παραδιπλανό κανάλι «έρευνα στους δρόμους» που οι πολίτες συμπτωματικά είχαν την άποψη ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν λάθος και πως «η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί». Βάλτε και την πτώση των τραπεζών στο ΧΑΑ κατά 10% και βάλε, κι έχετε την γενική εικόνα.

Μακάρι οι εκτιμήσεις μου να είναι λάθος. Σ’ αυτή τη περίπτωση κάθε άλλη εκδοχή θα είναι προς το καλό. Το γενικότερο καλό.  
 
 

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Μεγάλη Κυριακή

Αύριο δεν είναι μια συνηθισμένη Κυριακή. Δεν είναι ούτε για εκδρομούλες, ούτε για γήπεδα, ούτε για χαριτωμενιές. Αύριο 6/5/2012 δίνεται μια από τις πολύ σπάνιες ευκαιρίες να αλλάξουμε την πορεία αυτού του τόπου, να διορθώσουμε λάθη στα οποία κι εμείς είχαμε μια συμμετοχή. Μην πιστέψει κανείς τις υποσχέσεις αυτών που τάχα έμαθαν από τα λάθη τους και τώρα ξέρουν. Ο αγώνας είναι για να μπορέσει ένα κόμμα της Αριστεράς να βγεί δεύτερο, να σπάσει τον ελεεινό δικομματισμό, να δείξει σ' όλο τον κόσμο προς τα που θέλει να βαδίσει. Παρά το αισχρό καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών στον πρώτο, αν ένα κόμμα της Αριστεράς -ΟΠΟΙΟ ΝΑ 'ΝΑΙ- βγεί δεύτερο, τα δύο συνεργαζόμενα "κόμματα εξουσίας" δεν θα μπορέσουν να σχηματίσουν κυβέρνηση και θα δοθεί διερευνητική εντολή για πρώτη φορά στην Αριστερά. Όλα τότε θα είναι ανοιχτά και θα απομένει στην Αριστερά στο σύνολό της να ανταποκριθεί στην πρόκληση της Ιστορίας.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Αχ Αλέκα...

Καμιά συνεργασία με κανέναν, εμείς δεν είμαστε με κανέναν γιατί κανένας δεν είναι σαν εμάς.                                                
Αφού το λέει η Αλέκα, πάει να πει ότι αυτή είναι η θέση του κόμματος. Και για να έχει το κόμμα αυτή τη θέση, δεν μπορεί, κάτι ξέρει καλύτερα.
Δεν έχει σημασία αν στο μεταξύ χαθεί η πιο μεγάλη από τις σπάνιες ευκαιρίες της Αριστεράς (να με συγχωρούν οι φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ, αλλά από τα μικράτα μου θυμάμαι κομμουνιστές και αριστεροί να είναι το ίδιο πράγμα), ευκαιρία ν’ αλλάξει πορεία αυτός ο τόπος. Αυτός ο παραλογισμός να μην θέλεις να κυβερνήσεις αλλά να ζητάς να σε ψηφίσουν για να υπάρχει δυνατή λαϊκή φωνή στη Βουλή, θα μείνει στην Ιστορία. Τι να το κάνω αν το κόμμα αναγνωρίσει το λάθος του μετά από 60 χρόνια όπως κάνει συνήθως; Θυμάμαι βέβαια και τότε που ο άλλος ευαγγελιζόταν την "Αλλαγή", το σύνθημα - απάντηση του κόμματος ήταν "Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ" Σωστά! Το ίδιο ισχύει και τώρα, μόνο που το "χωρίς" είναι επιλογή του κόμματος.
Προς το παρόν αφιερώνω σε όσους νοιάζονται το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου  «καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» έκδοση 1985.  
«Εν τω μεταξύ, έξω άλλαξε η κατάσταση, έγιναν εκλογές, βγήκε κυβέρνηση δημοκρατική και πήρε μέτρα επιείκειας για τους πολιτικούς κρατούμενους. Δέχθηκε δηλαδή να γίνει αναθεώρηση των δικών όσων είχαν περάσει από έκτακτα στρατοδικεία. Ε, άρχισε να μας καλεί η διεύθυνση να υποβάλουμε αιτήσεις. Η θέση της καθοδήγησης ήταν ΟΧΙ, να μην κάνουμε αιτήσεις για αναθεώρηση και τα τέτοια» […] «Κάποιοι μεγάλοι βέβαια, ψιλοδιαμαρτυρήθηκαν αλλά μετά φόβου θεού που λένε, και θεός βέβαια ήταν η καθοδήγηση που δεν το ‘χε δύσκολο να σου κολλήσει τη ρετσινιά του σπασμένου και άντε να ξεμπλέξεις. Ρε συ, το τι βλακείες έχει κάνει κατά καιρούς αυτή η περίφημη καθοδήγηση που πάντα κρυβόταν πίσω από το ασώματο και άυλο κόμμα. Ξέρει το κόμμα, έτσι λέει το κόμμα, αυτή είναι η εντολή του κόμματος»

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Με πρήξατε!

Οι δυό σας και τα ΜΜΕ που σας αβαντάρουν προεξάρχοντος του γραφείου τύπου και των δύο, το ΜΕΓΚΑλο κανάλι, που ανήγαγαν το θέμα του ντιμπέιτ σε κυρίαρχο. Όλα τα πραγματικά σοβαρά θέματα πήγαν στο περιθώριο, οι άνεργοι, οι νεόπτωχοι, οι μισθοί και οι συντάξεις, η υγεία, η παιδεία, η άμυνα, οι ληστρικοί φόροι, η αδυναμία της μέσης οικογένειας να συντηρηθεί, οι ολοένα και χειρότερες συνθήκες εργασίας (για τους τυχερούς που έχουν ακόμα δουλειά) και χίλια δυό άλλα, και βαλθήκατε να μας πείσετε ότι το σημαντικότερο είναι το αν θα καθήσετε σ’ ένα τραπέζι απέναντι στους ΔΙΚΟΥΣ σας εκλεκτούς δημοσιογράφους και οι απαντήσεις που θα δώσετε σε προκαθορισμένες και εγκεκριμένες ερωτήσεις, με παράλληλους μονολόγους, με μεγαλοστομίες και αοριστολογίες. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι οι Τρεμοκαψοπρετεντέρηδες θα αναφερθούν σε θέματα που καίνε; Σε ότι και να πείτε στο στημένο παιγνίδι, μια απάντηση έχει ήδη δοθεί. Από τον ΟΟΣΑ που ανακοίνωσε ότι οι Έλληνες έχουν χάσει τον τελευταίο χρόνο το 23,1% του εισοδήματός τους, που αν ληφθεί υπ’ όψη και ο πληθωρισμός, το ποσοστό ξεπερνάει το 25%. Αυτό και μόνο είναι αρκετό να καταδείξει τα αποτελέσματα της δικομματικής λεηλασίας. Όμως παρ’ όλ’ αυτά, τα απολύτως ευδιάκριτα αλλά και κατανοητά, η αλητεία εξακολουθεί να περισσεύει μασκαρεμένη με τα φτιασίδια της πολιτικής. Κι ακούς στην ΕΤ3 τον Καρτάλη του ΠΑΣΟΚ να εφορμά (κατά το επίθετό του) εναντίον της Αριστεράς που κατά την προσφιλή τους προπαγάνδα, θέλει να οδηγήσει τη χώρα όχι στη δραχμή, αλλά στο γρόσι. Ξέρει βέβαια ο αλητήριος ότι το γρόσι πια δεν υφίσταται, αλλά έχει άλλη σημειολογία, προκαλεί άλλα συναισθήματα και κυρίως τον φόβο πάνω στον οποίο αυτός ο ελεεινός και το κόμμα του (αλλά και το άλλο κόμμα) έχουν επενδύσει πολλά – τι πολλά; - τα πάντα. Και η Αλέκα από την άλλη, δεν δέχεται καμιά συνεργασία με κανέναν γιατί το ΚΚΕ είναι κάτι ξεχωριστό ενώ οι άλλοι «δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι είναι». Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κι αν ακόμα δεχτεί το κόμμα διερευνητική εντολή, θα την επιστρέψει αμέσως. Κι από την επομένη «θα βρίσκεται πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ανατροπή». Θα αρκείται δηλαδή στην ικανοποίηση ότι οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ θα είναι μεγαλύτερες των άλλων, ενώ μια ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά θα έχει χαθεί. Αλλά ξέχασα, το ΚΚΕ δεν είναι Αριστερά.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Εγώ είμαι με την "ακυβερνησία"


Φοβούνται, λέει, οι πολιτικές δυνάμεις που συνήθισαν να αρμέγουν τη χώρα, το ενδεχόμενο να μην προκύψει σταθερή κυβέρνηση από τις εκλογές, να μην συγκεντρώσει δηλαδή κανείς τους το απαραίτητο ποσοστό για αυτοδυναμία, αλλά ούτε και οι δύο μαζί αθροιζόμενοι να μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση που θα πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης της νέας βουλής. Και ο φόβος τους, ισχυρίζονται, δεν έχει να κάνει με την ενδεχόμενη απώλεια της εξουσίας και όσων αυτή συνεπάγεται, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην οδηγηθεί η χώρα σε ακυβερνησία, κατάσταση που θα συνοδευτεί από δεινά που περιγράφονται ολημερίς στα δελτία των ειδήσεων, στον φιλικό τους Τύπο, στις τηλεοπτικές συζητήσεις, στις ομιλίες τους. Αυτή η θλιβερή μειοψηφία που οι εναλλαγές της στην εξουσία οδήγησαν τον τόπο στο σημερινό του χάλι, προσπαθεί να πείσει ότι αυτήν τη φορά θα τα καταφέρει. Θα μπορέσει να φέρει άλλο αποτέλεσμα με τον ίδιο τρόπο, τον μόνο που ξέρει. Ούτε φιλοσοφία άλλαξε, ούτε έμαθε από τα τραγικά της λάθη, ούτε οι οδηγίες που εφαρμόζει έχουν αλλάξει, αλλά «η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί». Από ποιους; Από κάποιον από τους δύο ή και τους δύο μαζί, γιατί όλοι οι άλλοι δεν έχουν σχέδιο, θα οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την ευρωζώνη και το ευρώ, θα γυρίσουμε στη δραχμή, ίσως και στον φοίνικα, ακόμα και στον οβολό μπορεί, δεν θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις, ούτε σχολεία και νοσοκομεία, ούτε γάμοι – άρα και βαφτίσια. Στην «ακυβέρνητη χώρα» θα χαθούν οι 6.500 (!!!) θέσεις εργασίας που υποσχέθηκε ο Βενιζέλος, ούτε θα μπορέσει ο Σαμαράς να αποκαταστήσει τις αδικίες σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων. Η ζωή θα πρέπει ν’ αρχίσει από το μηδέν και μιας και δεν θα υπάρχουν οι πρόθυμοι εταίροι να μας δανείζουν θα παραμείνουμε στο μηδέν και δεν θα μπορέσουμε να ξαναβγούμε στις αγορές ούτε το 2040. Η φτώχεια θα είναι γενική, ούτε καν τα μαϊμού προϊόντα θα μπορούν να αγοραστούν και οι μαυρούληδες θα φύγουν γι άλλες χώρες. Οι λαθρομετανάστες θα θαλασσοπνίγονται προσπαθώντας να γυρίσουν στις πατρίδες τους και οι χώροι «φιλοξενίας» τους θα κατακλύζονται από απελπισμένους ιθαγενείς. Η συμμετοχή μας στην Eurovision θα ματαιωθεί, η Εθνική μας δεν θα πάει στο EURO και κανένας αθλητής μας δεν θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Ο τουρισμός μας θα δεχτεί μεγάλο πλήγμα αφού μόνο κάποιοι φιλάνθρωποι τουρίστες θα έρχονται σε μια Ελλάδα που θα ‘ναι πια χωρίς τζατζίκια, σουβλάκια, μουσακάδες κλπ, άσε που μπορεί κι ο ήλιος μας να χλωμιάσει και οι θάλασσές μας να χάσουν το χρώμα τους. Οι νοικοκυρές θα φυλάνε τα λιγοστά τρόφιμα στο «φανάρι» αφού χωρίς ρεύμα τα ψυγεία θα είναι άχρηστα, το λιτό φαγητό θα μαγειρεύεται σε γκαζιέρα και θα κουβαλάμε με στάμνες νερό από τους πυροσβεστικούς κρουνούς όσο ακόμα θα έχουν. Το μάθημα που θα μας δοθεί από την διεθνή συμμορία θα είναι σκληρό, ΛΕΝΕ. ΟΜΩΣ τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Ο μόνος δικαιολογημένα υπαρκτός φόβος είναι ο δικός τους για το τι μπορεί να αντιμετωπίσουν αν χάσουν την εξουσία. Την Κυριακή 6 Μαΐου τελειώστε την αγωνία τους, πραγματοποιήστε τους φόβους τους δώστε σάρκα και οστά στους εφιάλτες τους. Από κει και πέρα η κάθε επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Ο έξυπνος και ο άλλος...

Καλά, ο Βενιζέλος λέγεται ότι είναι έξυπνος, εσύ βρε Πύρρο; Τι ήταν αυτό που δέχθηκες να κάνεις; Του δάνεισες τα μετάλλια της δόξας σου να τα βγάλει στο προεκλογικό του μπαλκόνι; Το σκέφτηκες; Την εκτίμηση και τον σεβασμό που κέρδισες πανελλήνια με την παλληκαριά, την ψυχική και σωματική σου δύναμη την έδωσες προς εκμετάλλευση στους λαοπλάνους ασχέτως κομματικής τοποθέτησης; Δηλαδή ποια νομίζεις ότι θα είναι η συνεισφορά σου πέρα από κάποια ψηφαλάκια που θα φέρεις στον αρχηγό; Και τι νόημα έχει η συμπαράταξή σου μαζί του; Εγκρίνεις τα πεπραγμένα του; Συμφωνείς με όσα έγιναν σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού; Ξέρεις το πρόγραμμά του; Σ’ αρέσει το ύφος του; Έγραψες μια ένδοξη προσωπική Ιστορία και τώρα την ευτελίζεις κατεβάζοντάς την στην αρένα του κομματικού ανταγωνισμού, στον ύποπτο αγώνα για εξουσία. Ξέρεις, και με τους άλλους να πήγαινες πάλι τα ίδια θα σου ‘λεγα: Στους 100 ανθρώπους που θα συναντούσες στον δρόμο όλοι θα ‘θελαν να σου σφίξουν το χέρι.
Τώρα βρε Πύρρο;

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Κάρπαθος

Εντυπώσεις από ένα δεκαήμερο στο νησί στο οποίο βρέθηκα για οικογενειακούς λόγους.
Όμορφος τόπος και σχεδόν παρθένος, με την έννοια κάθε δέντρο εκεί που φύτρωσε, κάθε πέτρα εκεί που κύλησε. Ωραίες παραλίες, άλλες μεγάλες άλλες μικρές, πολλές βραχώδεις ακτές για πιο τολμηρούς, όμορφα χωριά. Το οδικό δίκτυο με σχετικά καλή άσφαλτο, αλλά η οδήγηση θέλει προσοχή γιατί οι στροφές είναι πολλές και συνεχείς. Είδα αμόλυβδη 2,028 €! Η ξενοδοχειακή υποδομή είναι καλή και με μεγάλη επιλογή ενοικιαζομένων δωματίων. Επίσης τα αυτοκίνητα και μηχανάκια προς ενοικίαση είναι επαρκή. Στο νησί μπορείς να βρεις τα πάντα εκτός από έντονη νυχτερινή ζωή. Τα τρόφιμα και τα κάθε λογής αναγκαία έρχονται από την Κρήτη (κυρίως) και την Ρόδο, αν και βλέπει κανείς πάρα πολλά χωράφια που όμως είναι ακαλλιέργητα. Σε ερώτησή μου στον Γιώργο, ιδιοκτήτη μπαρ-ουζερί, «τι παράγει ο τόπος» η απάντηση ήταν «δολάρια αμερικάνικα και αυστραλέζικα». Η συμβολή των αποδήμων στην οικονομία του νησιού φαίνεται και από την ονομασία κεντρικού δρόμου στην πρωτεύουσα Πηγάδια «οδός αποδήμων Καρπαθίων». Στο νησί φυσάει πάντα, από αεράκι μέχρι να σε πάρει και να σε σηκώσει, κατάσταση που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί να υπάρχουν μόνο 5 ανεμογεννήτριες. Όπως μου είπανε, σε σχετική συζήτηση, το νησί θα μπορούσε να καλύπτει όχι μόνο τις δικές του ανάγκες αλλά και της Ρόδου μαζί. Αλλά, πρόσθεσαν, η μονάδα που παράγει ρεύμα με πετρέλαιο, θα ‘πρεπε τότε να κλείσει… Μεγάλο πρόβλημα, όπως και σε άλλα νησιά μας, είναι η ιατρική περίθαλψη. Για οτιδήποτε κάπως σοβαρό, θα πρέπει να πάει κανείς στη Ρόδο. Έπεσα μάλιστα σε μια μέρα που οι κάτοικοι είχαν οργανώσει διαμαρτυρία γι αυτό το θέμα, ζητώντας την αναβάθμιση του κέντρου υγείας και την επαναλειτουργία του νοσοκομείου που λειτουργούσε παλιότερα. Εσωτερική συγκοινωνία δεν υπάρχει (εκτός τουριστικής σεζόν) κι έτσι αν φτάνοντας στο αεροδρόμιο δεν προλάβεις ν’ αρπάξεις κάποιο ταξί, είσαι υποχρεωμένος να περιμένεις καμιά ώρα μέχρι να έρθει κάποιο αφού τηλεφωνήσεις. Στο νησί επικρατούν ιδανικές συνθήκες για wind surfing και πριν από 3-4 χρόνια είχε διεξαχθεί παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το φαΐ είναι καλό με ενδιαφέρουσες ντόπιες ποικιλίες (εξαιρετικό φαγάδικο το «Ελληνικόν» στα Πηγάδια) και πολλές ταβέρνες στις παραλίες και στα ορεινά χωριά, χωριά γραφικά με ιδιαίτερο χρώμα. Ψάρι φρέσκο σε ποικιλία και με καλές τιμές. Το νησί συνδέει αεροπορικά όλο τον χρόνο η Ολυμπιακή με Αθήνα, Ρόδο, Κάσο και Σητεία, και τσάρτερ εταιρίες φέρνουν τουρίστες το καλοκαίρι. Υπάρχει βέβαια και ακτοπλοϊκή σύνδεση με Πειραιά, Κρήτη και Ρόδο.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Βρε καλώς τους!

Καλώς τους και μας λείψανε!
Κι αναρωτιόμουν τι είχε γίνει εκείνο το «θείον βρέφος» κι εκείνος ο αποκαλούμενος και στρατηγός, και να ‘τοι, αφού εμφανίστηκαν στην εσωκομματική ψηφοφορία, ακούγεται τώρα ότι δραστηριοποιούνται και πάλι στον κομματικό μηχανισμό. Κι όσον αφορά τον πρώτο, σκεφτόμουν πώς άραγε την έβγαζε τόσο καιρό εκτός κυβερνητικών και βουλευτικών εδράνων. Τι δουλειά έκανε, πως βιοποριζόταν; Σύνταξη δεν δικαιούται ακόμα. Και η μόνη απάντηση που βρίσκω είναι ότι σαν προνοητικός άνθρωπος που έβλεπε πάντα μακριά, έβαζε κάτι στην άκρη και στα δύσκολα έτρωγε απ’ τα έτοιμα. Από την άλλη είναι προς τιμή του βέβαια ότι με δεδομένο ότι ενώ είχε διαχειριστεί 4,3 τρις δραχμές δηλαδή 12,6 δις ευρώ, όσος ήταν ο προϋπολογισμός της Εγνατία, θυμάμαι ότι έβγαζε το πατρικό του στο σφυρί μιας και είχε χάσει το δικαστήριο με τον Μητσοτάκη και δεν είχε να πληρώσει την αποζημίωση που επιδικάστηκε. Ήταν βέβαια και το κτηματολόγιο που μας κόστισε έναν σκασμό λεφτά και δεν έγινε τίποτα, αλλά το παλληκάρι μάλλον θα φυτοζωούσε. Για τον άλλο δε, τον «στρατηγό» του «εκσυγχρονιστή», ακόμα να μάθουμε που πήγαν τελικά εκείνα τα ρημάδια τα μάρκα, όπως δεν μάθαμε και για πολλά άλλα. Ας είναι καλά οι «εξεταστικές επιτροπές» και η διαφάνεια…
Και σαν παρένθεση, να θυμηθώ κι εκείνα τα εκατομμύρια που κουβαλούσε σε σακούλες σκουπιδιών ο γλοιώδης τηλεαστέρας και εκδότης και δημοσιογράφος. Τίνος ήταν, πού πηγαίνανε, για ποιο σκοπό…

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Απαλλαγή...

από sibilla-gr-sibilla.blogspot.com
για να μην λέμε ότι να 'ναι...

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Ενδιαφέρουσα προειδοποίηση!

Έγραφα στον υπολογιστή μου όταν ξαφνικά στην οθόνη εμφανίστηκε ένα μήνυμα σε μορφή καρτέλας.
Επάνω επάνω υπήρχε το λογότυπο και το σήμα της ΕΛ.ΑΣ. και στο κείμενο με ενημέρωνε οτι ο υπολογιστής μου μπλοκάρεται επειδή είχα παραβεί σειρά νόμων της ελληνικής νομοθεσίας, μεταξύ των οποίων διακίνηση πορνογραφικού υλικού, παιδικής πορνογραφίας, κτηνοβασίας, βίας κατά ανηλίκων, καθώς και οτι απέστειλα spam mail με τρομοκρατικό περιεχόμενο. Για τους παραπάνω λόγους ο υπολογιστής θα παρέμενε μπλοκαρισμένος μέχρι να πληρώσω το επιβληθέν πρόστιμο των 100 ευρώ μέσω των καρτών προπληρωμένων τελών που πουλιούνται στα περίπτερα και συμπληρώσω σε ειδική θέση που υπήρχε στην καρτέλα το 19ψήφιο κωδικό. Όσες φορές κι αν έσβησα και ξανάναψα τον υπολογιστή, το μήνυμα ήταν εκεί φάτσα κάρτα. Επικοινώνησα με την υπηρεσία προστασίας τηλεπικοινωνιών της Αστυνομίας για να καταγγείλω την υπόθεση, και με διαβεβαίωσαν οτι πρόκειται περί απάτης και το μήνυμα αυτό στέλνεται σε πολλούς. Ο υπολογιστής μου έμεινε μπλοκαρισμένος για 30 ώρες περίπου και επανήλθε στα κανονικά του χωρίς άλλες ενέργειες.
Έχετέ το υπ' όψη.
Χρόνια πολλά!

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Τι να πεις;


Και σε ποιόν;
Τι να πεις που να μην έχει ειπωθεί και σε ποιόν που να μην τα ‘χει ακούσει… Μόνο μια συνεχής προσπάθεια να μην ξεχαστεί τίποτα, να μην ρετουσαριστεί το προφίλ κανενός, να μην αμβλυνθεί καμιά αντιπαράθεση. Καμιά επικαιρότητα να μην επισκιάσει τις συνέπειες του εγκλήματος διαρκείας που έφερε τη χώρα στην εντατική. Ούτε απεργίες, ούτε επισκέψεις στην Κύπρο και συζητήσεις για ΑΟΖ, ούτε μέτρα για το μεταναστευτικό, ούτε φήμες και διαδόσεις, τίποτα δεν πρέπει να αποσπάσει την προσοχή σας από εκείνο το μεγάλο κουτί με την σχισμή επάνω. Εκεί μέσα να βάλετε όλο το είναι σας, το τώρα και το αύριο το δικό σας και των παιδιών σας. Εκεί μέσα πρέπει να πέσει το τεφτέρι που κράτησε ο καθένας, με γραμμένα όλα και για όλους. Για τους ανίκανους και τους δόλιους, τους άβουλους με τους χειραγωγούς τους, τους «ηγέτες» με τα τσιράκια τους, τα κόμματα με τους εργολάβους τους, τους λαθρεμπόρους τους, τους μεσάζοντές τους, τους συνδικαλιστές τους, τους προδότες και τους μειοδότες, τους προσκυνημένους, τους επωφελούμενους, τους λαοπλάνους, τους τυχοδιώκτες, τους οφσορατζήδες, τους φοροφυγάδες και φοροκλέφτες, τους μετακομίσαντες τις επιχειρήσεις τους, τους «Ελβετούς»… Όλοι μπορούν να περιληφθούν σ’ έναν χαρακτηρισμό. Δικομματισμός (άντε και τρι)… Μην επηρεάζεστε από δημοσκοπήσεις, όλες γίνονται επειδή κάποιοι τις παραγγέλλουν κι αυτοί οι κάποιοι δεν είστε εσείς. Μην ακούτε τους εκπροσώπους του παγκόσμιου κεφαλαίου για το τι πρέπει να βγάλει η κάλπη, ή για το τι θα γίνει αν δεν προκύψει η κυβέρνηση που επιθυμούν, μην ανεχθείτε άλλους εκβιασμούς, μην ακολουθείτε τις εξελίξεις, καθορίστε τις. Οι εκλογές αυτές δεν είναι πολιτικές, είναι ΤΑΞΙΚΙΕΣ.
Αλλά πώς να πείσεις τον μισθωτό, τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον μεροκαματιάρη ότι δεν μπορεί να στηρίζει εκείνους που καμιά σχέση δεν έχουν, ούτε είχαν ποτέ, με τα προβλήματα της καθημερινότητάς του; Πώς να πείσεις εκείνα τα τιμημένα γερατειά που έσπευσαν να ψηφίσουν τον Βενιζέλο για αρχηγό, ότι το χάλι που τους οδήγησε έχει και συνέχεια που φέρει την υπογραφή του;

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Η πόλη αλλάζει…

Έλειψα για λίγο καιρό και γυρνώντας διαπίστωσα ότι κάτι κινείται στην πόλη.
Η δυναμική του δημάρχου άρχισε να αποδίδει.
Είχα δημοσιεύσει πριν λίγο καιρό μια φωτογραφία που έδειχνε 5 ιστούς στην διασταύρωση Ανθέων και Μαρίας Κάλλας, που στις κορυφές τριών από αυτούς ανέμιζαν κουρέλια και οι άλλοι δύο ήταν σκέτοι.Τώρα πιά, οι ιστοί είναι 4, στον έναν δεν υπάρχει σημαία για λόγους οικονομίας προφανώς,, στους άλλους 2 κυματίζουν περήφανα μια Ελληνική και μια σημαία του Δήμου και στον τέταρτο έχουν αφήσει να κυματίζει το παλιό θλιβερό κουρέλι, έτσι για να είναι χτυπητή η διαφορά του χθες με το σήμερα, του πρώην και του νυν άρχοντα της πόλης.