Περί ΠΑΟΚ (μπάσκετ και ποδόσφαιρο) και άλλα θλιβερά.

Το ήπιαμε κι αυτό το ποτήρι. Η ρακή στο Ρέθυμνο ήταν πολύ δυνατή και η ομάδα που έχουμε δεν ήθελε και πολύ για να ζαλιστεί. Τα ψέματα τελειώνουν την Τετάρτη και πρέπει ή εμείς η Ρόδος και το Ρέθυμνο να χάσουμε και οι τρείς (απολύτως φυσιολογικό) και πέφτει το Ρέθυμνο, ή εμείς πρέπει να κερδίσουμε τον Άρη (απολύτως αφύσικο). Δεν μπορεί να καταλογίσει κανείς, καμιά ευθύνη στους παίκτες. Αυτό μπορούν τα παιδιά και μερικοί μάλιστα όπως ο Τσιάκος και Χαριτόπουλος, υπερβάλουν, ο Βεργίνης είναι ντεφορμέ, ο Κουτλουάϊ από τραυματισμό. Κόρφας, Σταυρόπουλος και Κωνσταντινίδης δεν ήταν δυνατό να αλλάξουν πολλά ακόμα κι αν ήταν προπονηταράδες (που δεν είναι). Αυτή είναι η φυσική κατάληξη του διαρκούς εγκλήματος του Πανελούδη και της συνέργειας του Κατσαρή ο οποίος έβλεπε αλλά σφύριζε.
Σήμερα τελειώνει και το ποδοσφαιρικό μαρτύριο και τελούμε εν αναμονή της συνέντευξης Ζαγοράκη που θα είναι ένα πρώτο δείγμα για το τι μέλλει γεννέσθαι την επόμενη περίοδο.
Κάτι μου λέει ότι 1 ημίχρονο 2 τελικό θα σας κάνει καλό (μπράβο αισιοδοξία)