Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Δεν είμαι γκρινιάρης, ΑΥΤΟΙ με προκαλούν.

Πήγα να δω την έκθεση χαρακτικών του Πικάσο και πηγαίνοντας είδα πάλι στο Πανεπιστήμιο αυτό το αξιοθρήνητο πράγμα που δεκαπέντε και βάλε χρόνια πριν, ξεκίνησε σαν κέντρο αποκατάστασης πολυτραυματιων, παραπληγικών, τετραπληγικών δεν θυμάμαι, πάντως κάτι τέτοιο. Υπήρχε και μια περήφανη ταμπέλα που περιέγραφε το έργο. Τώρα πιά δεν υπάρχει, την κατέβασαν από ντροπή, την πήρε ο αέρας ή τα κύματα, θα σας γελάσω. Μένει μόνο αυτό το γιαπί, κατάλοιπο ψευδούς υπόσχεσης προς πάσχοντες.
Πάμε τώρα στη δεύτερη φωτογραφία που διαφημίζει έργο του Υπουργείου Πολιτισμού στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου.
Θα γίνει λέει κτίριο και αύλιος χώρος εκθέσεων και εκδηλώσεων, έναντι 850τόσων χιλιάδων ευρώ που θα πληρωθούν κατά 75% από Ε.Ε. και 25% από εθνικούς πόρους. Η Θεσσαλονίκη πάσχει από χώρους εκθέσεων και εκδηλώσεων; Τα έχει όλα αυτή η πόλη και δεν έχει χώρο για ταρατατζούμ και πολιτιστικές φανφάρες; Γιατί για σοβαρές πολιτιστικές εκδηλώσεις οι χώροι υπερεπαρκούν. Δεν είναι έτσι;
Απάντηση δεν θέλω, έτσι κι αλλιώς έχω αποφασίσει εδώ και καιρό, ότι όλοι είναι για βρίσιμο,….. και για άλλα πολλά βέβαια.

Την ανάρτηση αυτή την τυπώνω και την κρατάω. Θέλω να δω τι θα κάνουν με τόσα λεφτά εκεί μέσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: