Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

Είναι παρήγορο να ακούς τίμιες φωνές...ακούστε μία...

Αντιγράφω από τον ΣΤΑΘΗ (Ελευθεροτυπία 12/3/2008)
"Όσο για εμάς, τον κλάδο μας, την ΕΣΗΕΑ, τους δημοσιογράφους, απ' ότι φαίνεται το γλυτώσαμε το Ταμειάκι μας (με ελαφρές και προβλεπόμενες "παράπλευρες απώλειες") και ως εκ τούτου την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια μακριά από τις κινητοποιήσεις των άλλων μπασκλάς εργαζομένων! Μπράβο μας, άριστα και αιέν αριστεύειν. Έτσι θα πάμε μπροστά, και έχοντας αυτή την υπόληψη στα μάτια των μεροκαματιάρηδων, θα συνεχίσουμε να γράφουμε για τα... δίκια τους! Εκ του ασφαλούς εμείς, σχεδόν εξαγορασμένοι δια της εξαιρέσεως του Ταμείου μας από τη λαίλαπα που αφανίζει τα άλλα, αφήνοντας τους άλλους να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα, και ωσάν αυτό το Έκτρωμα - Ασφαλιστικό να μην αφορά τους πάντες, την κάνουμε συντεχνιακά-συντεχνιακά, ελπίζοντας οτι θα μας φάνε τελευταίους. Διότι θα έρθει και η σειρά μας. Αλλά και να μην έρθει, είναι εξαιρετικά ανέντιμο αυτό που κάνουμε με ευθύνη της δικομματικής πέιοψηφίας στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ σαν καλά ξεπουλητάρια. Κι όχι μόνον. Δείχνουμε με αυτήν την προδοσία οτι θεωρούμε τους υπόλοιπους εργαζόμενους κατώτερους, μουζίκους και χαχόλους, ανάξιους της αλληλεγγύης ημών - ποίων; των δειλών; ντροπή μας..."
Από εμένα ένα τεράστιο ΕΥΓΕ!

1 σχόλιο:

AATON είπε...

Εύγε του και απο εμένα.
Λείπουν τέτοιες φωνές τελευταία, και τις έχουμε τόσο ανάγκη..