Η μαλακία μας ως λαού έχει πολλούς τρόπους έκφρασης

Μια τελευταία ποικιλία της μαλακίας που μας δέρνει, είναι τα αυτοκόλλητα σε πινακίδες κυκλοφορίας και τουριστικών πληροφοριών, που είναι μια εξέλιξη του να λερώνεις (δεν μιλάω για γκράφιτι) όποιον τοίχο βρείς μπροστά σου. Θυμάμαι πριν χρόνια όταν σε μια σοβαρή χώρα κάποιοι δικοί μας, (Παοκτσήδες) θεώρησαν ότι έπρεπε ν’ αφήσουν στη Γενεύη σημάδια της επίσκεψής τους κι έγραφαν με σπρέι σε τοίχους κάτι ΠΑΟΚ G4 και τέτοια. Τους μάγκωσε λοιπόν η αστυνομία τους πήγε στο τμήμα, τους άδειασαν τις τσέπες και τους υποχρέωσαν να πληρώσουν τις μπογιές που χρειαζόταν και την ώρα του αγώνα τους έβαλαν να βάφουν τους τοίχους που είχαν λερώσει.
Όμως δεν είναι μόνο οι αρπαγμένοι «φίλαθλοι» που επιδίδονται σ’ αυτό το σπορ, εκείνοι που δίνουν ρέστα στη ρύπανση αυτού του είδους είναι οι φοιτητές. Στα πανεπιστήμια γίνεται χαμός. Η μια αφίσα πάνω στην άλλη, το ένα σπρέι να διορθώνει ή να αλλάζει το μήνυμα του προηγούμενου, τόσο που νομίζεις πως το πρώτο μάθημα που πρέπει να περάσεις ανεξαρτήτως σχολής, είναι το λέρωμα των τοίχων. Και καλά, άντε εκεί είναι πανεπιστήμιο, ιδιότυπες συνθήκες, έξω όμως; Η πολυκατοικία που μόλις βάφηκε; Στα κομμάτια κι αυτή. Αυτός που σκοτώθηκε ή σκότωσε γιατί το «απαγορεύεται στροφή αριστερά» το κάλυψες με τις μαλακίες σου τι φταίει;