Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

Μιά ιστορία γεμάτη δράμα, πάθος, αδιέξοδα, ανατροπές κι εκπληκτικό φινάλε

Η ζωή μου ξαφνικά πήρε την κατιούσα. Η κατασκευαστική μου εταιρία έμεινε από ρευστό, οι υποχρεώσεις έτρεχαν, οι πιστωτές φώναζαν, οι διαταγές πληρωμής και τα κατασχετήρια ερχόταν σωρηδόν και πάνω σ’ όλα αυτά, η γυναίκα μου μ΄εγκατέλειψε με τον καλύτερό μου φίλο (η κουφάλα). Η ψυχολογική μου κατάσταση με οδηγούσε σε μία και μόνο λύση. Αυτοκτονία!
Δεν το πολυσκέφτηκα, δεν έβλεπα φως πουθενά, τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορούσαν να γίνουν, πήρα λοιπόν το CHEROKEE μου (το GRAND) κι ανέβηκα στο βουνό και σταμάτησα στην άκρη ενός γκρεμού 200 μέτρων. Ήμουν έτοιμος να πατήσω το γκάζι (σιγά να μην άφηνα στους πιστωτές μου το αυτοκίνητο), όταν άκουσα μια φωνή. «Μη το κάνεις αυτό». Παραξενεύτηκα, κοίταξα στους καθρέφτες και δεν είδα τίποτα, η φαντασία και το ταραγμένο μυαλό μου, σκέφτηκα κι ετοιμάστηκα να σαλτάρω. «Μη το κάνεις αυτό σου λέω», ξανακούω τη φωνή, και βγαίνω απ’ τ’ αμάξι. –Ποιος μιλάει; ρώτησα φωναχτά. –Εγώ! Γυρίζω προς το μέρος της φωνής και βλέπω ένα βάτραχο. Φαινόταν σοβαρός και στενοχωρημένος.
-Εσύ; …και τι θέλεις; -Θέλω να δώσεις ακόμα μια ευκαιρία στον εαυτό σου, ξαναγύρνα στη πόλη, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν κι αν όχι ο γκρεμός δεν πρόκειται να φύγει….
Τον άκουσα, γύρισα στη πόλη και πάνω στο γραφείο μου βρήκα μια επιταγή του δημοσίου για 2.000.000 ευρώ που τους έτρεχα στα δικαστήρια. Αναθάρρησα κι αισιοδόξησα, άρχισα να πληρώνω, κέρδισα στο JOKER 4.000.000, πήρα μια δουλειά που εξασφάλιζε τη βιωσιμότητα της επιχείρησής μου για άλλα δέκα χρόνια, γνώρισα τη γυναίκα της ζωής μου κι ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε, η ζωή μου ήταν πιά άλλη και… και τότε θυμήθηκα το βάτραχο. Έπρεπε να πάω να τον ευχαριστήσω. Ανέβηκα στο βουνό και τον βρήκα. –Είχες δίκιο, του είπα. –Χαίρομαι… -Ήρθα να σ’ ευχαριστήσω και να σου πω ότι μπορείς να μου ζητήσεις ότι θέλεις. –Δεν θέλω τίποτα..
-Δεν γίνεται, κάπως πρέπει να στο ξεπληρώσω, πες μου ότι θέλεις και θα το κάνω.. –Δεν θα το κάνεις… -Πες μου και θα το κάνω… -Θέλω να με γαμήσεις… Έμεινα άφωνος, πως μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο…το βάτραχο; -Βλέπεις; έκανε αυτός θλιμμένα. Το πήρα απόφαση, του είχα υποσχεθεί.
-Εντάξει, του λέω. Την ώρα που γινόταν η…συνεύρεση τέλος πάντων, ο βάτραχος μεταμορφώθηκε σε ένα όμορφο ξανθό αγοράκι.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ κ. ΠΡΟΕΔΡΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΛΕΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!

Δεν υπάρχουν σχόλια: