Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

ΤΥΠΟΙ και ΤΟΠΟΙ της Θεσσαλονίκης 1950-1970 Νο 9


9 Μαίρη Σοΐδου,
Απέναντι από τον Λευκό Πύργο, δίπλα στο Βασιλικό θέατρο, λειτουργούσε λαϊκό (με την έννοια του φτηνού, για τον πολύ κόσμο) κέντρο διασκεδάσεως το «ΠΑΡΚ» με θέαμα βαριετέ. Ορχήστρα, τραγουδιστές και «ντιζέζ» (αδιευκρίνιστο γιατί ο άντρας ήταν τραγουδιστής και η γυναίκα ντιζέζ), κανένας ταχυδακτυλουργός, ζογκλέρ ή φακίρης. Μέρος για τον φτωχόκοσμο, που διασκέδαζε παραγγέλοντας «μπισκοτολούκουμο» (λουκούμι πατημένο ανάμεσα σε δυό μπισκότα), «υποβρύχιο» (η βανίλια κουταλιού) ή «μια πορτοκαλάδα με ΔΥΟ καθαρά» (καθαρά εννοούσαν τα ποτήρια). Εκεί ήταν το βασίλειο της Μαίρης Σοΐδου. Ηθοποιός, τραγουδίστρια, παρουσιάστρια, έπαιζε με τον κόσμο, έλεγε αστεία, άνοιγε κουβέντα ακόμα και μ’ αυτούς που ήταν έξω από την περίφραξη και διασκέδαζαν λάθρα. Ιδιαίτερα αγαπητή δεν υπήρχε περίπτωση να μη την χαιρετήσει άνθρωπος στο δρόμο. Ήταν η ΜΑΙΡΗ τους που τους συντρόφευε και με τις ραδιοφωνικές της εκπομπές.

Άλκης Στέας
Ο αντίλογος της Θεσσαλονίκης στον Αθηναίο Γιώργο – «φίλοι μου αγαπημένοι» - Οικονομίδη. Κονφερασιέ και παρουσιαστής επιπέδου με πιο σοβαρό στυλ, συνδεδεμένος με το φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού για πολλά χρόνια, κιμπάρης με λεπτό αλά Κλαρκ Γκαίημπλ μουστάκι, μαγεύτηκε από τις επαγγελματικές προοπτικές της Αθήνας και μετακόμισε στήνοντας εκεί μια διαφημιστική εταιρία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: