Παράδειγμα πετυχημένης απεργίας

Βλέποντας τώρα πόσο μόνοι τους είναι οι απεργοί στα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης, ή πόσο μόνοι ήταν οι απεργοί της Β.Φ.Λ. θυμάμαι κάτι που έγινε πριν 30 χρόνια περίπου, εκεί στο 70κάτι, στη Νέα Υόρκη. Ξεκίνησαν μια απεργία οι πιλότοι στο λιμάνι τη Ν.Υ., ξέρετε αυτοί που ανεβαίνουν στα καράβια και τα κομαντάρουν να μπουν στο λιμάνι. Αυτοί που λέτε ήταν όχι παραπάνω από 15 άτομα (μαζί με τους ρεπατζήδες). Την δεύτερη μέρα της απεργίας ξεκίνησε η απεργία των λιμενεργατών σε ένδειξη συμπαράστασης και το λιμάνι νέκρωσε παρά τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς που μπήκαν σε λειτουργία. Την τέταρτη μέρα τους συμπαραστάθηκαν απεργώντας οι οδοκαθαριστές και την έκτη οι οδηγοί των λεωφορείων. Η Ν.Υ παρέλυσε, χάος παντού. Την ένατη μέρα τα αιτήματα των πιλότων έγινα δεκτά. Σκέψου φίλε μου να γινόταν κάτι ανάλογο κι εδώ, το αυτονόητο δηλαδή, η συμπαράσταση εργαζομένων σε εργαζόμενους. Έστω κι αν τα δικαστήρια κρίνουν συνήθως παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες, έστω κι αν ορίζεται υπερβολικό προσωπικό ασφαλείας, δεν νομίζεις οτι και μόνη η διάθεση για συμπαράσταση θα έκανε το σύστημα πιο διαλλακτικό;