Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Ανέκδοτο 2

Ένας τύπος χαζεύει τις βιτρίνες σ' έναν δρόμο της Νέας Υόρκης και σταματά σ' ένα κατάστημα που η βιτρίνα του γράφει "Αφοι Κοέν" και που είναι γεμάτη ρολόγια. Ρολόγια κάθε είδους, αναλογικά και ντίτζιταλ, χειρός, τσέπης, τοίχου, επιτραπέζια, ξυπνητήρια, κούκοι, εκκρεμή, κολώνες τα πάντα. Μπαίνει μέσα -"Χαίρεται, θα ήθελα ένα ρολόι"
-"Ξέρετε", του λέει ο καταστηματάρχης, "δεν πουλάμε ρολόγια" -"Δεν πουλάτε ρολόγια; και τι κάνετε;" ρωτάει με απορία ο πελάτης. -"Περιτομές" απαντάει εκείνος. -"Περιτομές; και γιατί βάλατε ρολόγια στη βιτρίνα;" -"Τι να βάζαμε κύριέ μου;"

Δεν υπάρχουν σχόλια: