Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Ας γελάσουμε λίγο... (ανέκδοτο)

Ο άντρας διαβάζει την εφημερίδα του στο σαλόνι και ξαφνικά μπαίνει η γυναίκα του και χωρίς άλλη λέξη του αστράφτει μια σφαλιάρα.
-Τρελλάθηκες; ρωτάει ξαφνιασμένος, γιατί με χτυπάς;
-Τι σημαίνει αυτό το χαρτάκι που βρήκα στην τσέπη σου και γράφει ΜΑΡΙΛΟΥ; ρωτάει ημιέξαλλη αυτή.
-Βρε γυναίκα, θυμάσαι που πήγα τις προάλλες στον ιππόδρομο; Μαριλού είναι το όνομα του αλόγου που είχα παίξει…
-Πω-πω, με συγχωρείς, ώρες-ώρες και γω δεν καταλαβαίνω πώς γίνομαι τόσο ζηλιάρα. Ελπίζω να μην σε πόνεσα πολύ.

Μετά από 3 μέρες το ίδιο σκηνικό. Ο άντρας να διαβάζει αμέριμνος την εφημερίδα του στην πολυθρόνα και η γυναίκα του ρίχνει μια δυνατή με το τηγάνι στο κεφάλι.
-Τι έπαθες πάλι μωρή τρελλή;
-Θυμάσαι το άλογο που έπαιξες; Σε ζητάει στο τηλέφωνο.....

1 σχόλιο:

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Ευτυχώς αυτά τα ανέκδοτα μας δίδαξαν οτι πρέπει να προσέχουμε περισσότερο που βάζουμε τα χαρτάκια με τα γυναικεία τηλέφωνα και πως πρέπει να δίνουμε στις ερωμένες μόνο το κινητό μας..χε χε.