Πήγα που λέτε να περάσω ΚΤΕΟ το αυτοκίνητο του κουνιάδου μου, μαζί πήγαμε δηλαδή, αλλά έκανα εγώ τον οδηγό γιατί αυτός είχε πρόβλημα στο χέρι. Πήγαμε σε ιδιωτικό και χωρίς ραντεβού. Ωραία πράγματα, καφεδάκι, πολυθρόνες, τηλεόραση. Θυμήθηκα τότε που τα ΚΤΕΟ ήταν μόνο Δημόσια, τι ταλαιπωρία στο χειμωνιάτικο κρύο ή την καλοκαιρινή ζέστη, το ραντεβού να είναι πάντα στο περίπου, το κόψιμο να πηγαίνει σύννεφο για να ξαναπάς και να ξαναπληρώσεις παράβολο, ή να πληρώσεις «κάπως αλλιώς». Είχε στηθεί και μια φάμπρικά, έδινες κάτι στον «γνωστό», έδινε κι αυτός κάτι στον μέσα «γνωστό» και το χαρτί ερχόταν στα χέρια σου χωρίς καν να πάει το αυτοκίνητο για έλεγχο. Κάποια στιγμή ήρθε επιτέλους η ώρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και δεν είναι μόνο η άνεση και το πολιτισμένο περιβάλλον, υπάρχουν κι άλλα πιο σημαντικά. Πρώτα πρώτα, σε 15-20 λεπτά έχεις τελειώσει. Πληρώνεις όσο και στο Δημόσιο και φεύγεις σαν κύριος και ΧΩΡΙΣ προβλήματα.
Για το συγκεκριμένο όχημα δεκαπενταετίας, είναι γεγονός ότι υπάρχει μια αδιαφορία από τον ιδιοκτήτη του με δεδομένο ότι δεν κάνει ούτε 1000 χλμ. το χρόνο κι αυτά μέσα στην πόλη. Είχε λοιπόν από την (προ διετίας) τελευταία φορά που πέρασε ΚΤΕΟ διαρροή λαδιών η οποία συνέχισε να υφίσταται και στα δυο χρόνια που μεσολάβησαν προστέθηκε και μια διαρροή βαλβολίνης από φθαρμένη φούσκα. Όλη η κάτω αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου ήταν λερωμένη από τις βαλβολίνες που ταξίδευαν με τον αέρα. Τα μπροστινά αμορτισέρ «τερμάτιζαν» και τα λάστιχα είχαν αλλαχθεί προ τετραετίας. Το πίσω αριστερό φώς πορείας είχε καμένη λάμπα. Παρ’ όλα αυτά πήραμε το χαρτί χωρίς καμιά παρατήρηση, άρα και τα καυσαέρια ήταν εξ ίσου «εντάξει» όπως και τα φρένα…
Από την φάμπρικα των δημοσίων ΚΤΕΟ, περάσαμε στο «Περάστε κόσμε» των ιδιωτικών.
Και μην διανοηθεί κανείς να με εγκαλέσει για συκοφάντη, γιατί έχω το χαρτί και το αυτοκίνητο δεν έχει επισκευασθεί ακόμα (ούτε το βλέπω σύντομα).
Για το συγκεκριμένο όχημα δεκαπενταετίας, είναι γεγονός ότι υπάρχει μια αδιαφορία από τον ιδιοκτήτη του με δεδομένο ότι δεν κάνει ούτε 1000 χλμ. το χρόνο κι αυτά μέσα στην πόλη. Είχε λοιπόν από την (προ διετίας) τελευταία φορά που πέρασε ΚΤΕΟ διαρροή λαδιών η οποία συνέχισε να υφίσταται και στα δυο χρόνια που μεσολάβησαν προστέθηκε και μια διαρροή βαλβολίνης από φθαρμένη φούσκα. Όλη η κάτω αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου ήταν λερωμένη από τις βαλβολίνες που ταξίδευαν με τον αέρα. Τα μπροστινά αμορτισέρ «τερμάτιζαν» και τα λάστιχα είχαν αλλαχθεί προ τετραετίας. Το πίσω αριστερό φώς πορείας είχε καμένη λάμπα. Παρ’ όλα αυτά πήραμε το χαρτί χωρίς καμιά παρατήρηση, άρα και τα καυσαέρια ήταν εξ ίσου «εντάξει» όπως και τα φρένα…
Από την φάμπρικα των δημοσίων ΚΤΕΟ, περάσαμε στο «Περάστε κόσμε» των ιδιωτικών.
Και μην διανοηθεί κανείς να με εγκαλέσει για συκοφάντη, γιατί έχω το χαρτί και το αυτοκίνητο δεν έχει επισκευασθεί ακόμα (ούτε το βλέπω σύντομα).
4 σχόλια:
Kάποτε όλοι οι Ελληνες ήθελαν να προσληφθούν στο Δημόσιο. Οσοι δεν τα κατάφεραν, πέρασαν τη νοοτροπία και τις λογικές του Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα.
Μην συγκρίνεις τώρα ιδιωτικό με δημόσιο, είναι μέρα με τη νύχτα.
Πριν μερικούς μήνες που ήρθα Ελλάδα, κατέβηκα στο Μακεδονία και ένα φιλαράκι ήρθε να με πάρει. Όπως βγήκαμε, εκεί που είναι και τα ταξί, με λέει: "Δες την κοπέλα που είναι για να βοηθά τους τουρίστες που έχουν ερωτήσεις". Γυρνάω και βλέπω μία, γύρω στα 28-32 χρονών, ντυμένη με στολή, καθισμένη σε μία καρέκλα, είχε και ένα σαν ψηλό τραπεζάκι. Τσιγάρο, μαστίχα, ξαπλωμένη βασικά αντί για καθισμένη, με τα πόδια απλωμένα και ανοιχτά και να έχει μία γραμμή από γύρω στους 5 τουρίστες που να θέλουν να τη ρωτήσουν κάτι και αυτή να τους γράφει στο μου.. της. Αυτή είναι η εικόνα του δημοσίου σε κάποιον τουρίστα που έχει έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αυτή είναι η εικόνα που έχω και εγώ για το δημόσιο...
Και τώρα, μιλάς για το ΚΤΕΟ, που έχει και μάσα η υπόθεση?
Παναγιώτη, εγώ δεν παίνεψα το δημόσιο, απλά ανέφερα την εμπειρία μου από ένα ιδιωτικό ΚΤΕΟ. Όσον αφορά το παράδειγμα που αναφέρεις, δυστυχώς κάνεις λάθος. Η δουλειά μου είναι (ήταν) σε αεροδρόμιο και μάλιστα στο Μακεδονία. Όλα αυτά τα stands που βρίσκονται εκτός του κτηρίου, εκεί κοντά στα ταξί και λίγο πιο πέρα, ανήκουν σε αντιπροσώπους τσάρτερ και στελεχώνονται από δικούς τους υπαλλήλους προκειμένου να κατευθύνουν τους αφικνούμενους τουρίστες στα λεωφορεία ανάλογα με τον προορισμό του καθενός. Και οι περισσότερες κοπέλες (ή και αγόρια) είναι ξένες. Δεν έχουν καμιά σχέση με το δημόσιο και είναι λάθος κάθε στραβό που βλέπουμε να το θεωρούμε "δημόσιο"
Σύμφωνοι, και το παίρνω πίσω, αλλά είδες πως καλύτερα να σε βγει το μάτι παρά τ' όνομα?
Πάντως το θέμα είναι ότι πάντα το ιδιωτικό δουλεύει καλύτερα απ' το δημόσιο, όπου και να είσαι, γιατί υπάρχουν κίνητρα, οικονομικά πάντα, που στο δημόσιο δεν υπάρχουν. Εδώ, στο Αεροδρόμιο στην Αθήνα πριν χρόνια (το 1994 που ήρθα να βαφτίσω τον μεγάλο μου τον γιό) τους έδωσα 80,000 δραχμές για να μην με κρατήσουν τη βιντεοκάμερα, ώσπου να τους στείλω ένα έντυπο απ' το Ελληνικό προξενείο του Σικάγου, και δεν είχαν να με δώσουν μία απόδειξη. Έγραψαν μία παπαριά σ' ένα κομμάτι χαρτί, το οποίο το κράτησα για ενθύμιο του δημοσίου...
Δημοσίευση σχολίου