Γιατί όλο ζητάμε από τον καινούργιο να φέρει;

Ας ζητήσουμε από τον παλιό να πάρει...
Να πάρει μαζί του όλα και όσα μας στενοχώρησαν, μας σύγχυσαν, μας έβγαλαν απ’ τα ρούχα μας, να πάρει μαζί του και να μη ξαναδούμε πράγματα, καταστάσεις, πρόσωπα.
Ας πάρει μαζί του

ανάξιους πολιτικούς (δεν χρειάζονται ονόματα ξέρει αυτός, άσπρισαν τα μαλλιά και τα γένια του σ’ έναν χρόνο), σκληρά και αχόρταγα αφεντικά, δουλικά τσιράκια, ψευδεπίγραφες δημοκρατίες, τάχα δήθεν ιερωμένους και δικαστές, τους καθημερινούς υπνωτιστές, ας πάρει μαζί του την ανεργία και τη φτώχεια, το άγχος για το σήμερα και την αγωνία για το αύριο.
Ας πάρει μαζί του όσα στον καθ’ ένα από μας έφεραν λύπες και ντροπές, όσα μας έκαναν να μετανιώσουμε γι αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε στους άλλους, κι αυτά που άλλοι έκαναν ή δεν έκαναν σ’ εμάς.
έρωτες χωρίς ανταπόκριση, άδικες ήττες, μισούς αγώνες, μυστικά που δεν κρατήσαμε, αλήθειες που δεν είπαμε, στιγμές που σκύψαμε το κεφάλι, δάκρυα που δεν χύσαμε, καλημέρες που δεν είπαμε.
Ας του το ζητήσουμε…
Όσο ο ερχόμενος θα πραγματοποιήσει τις ευχές μας, άλλο τόσο θα το κάνει και ο φεύγων.

Και σα να τον βλέπω να στρίβει τη γωνία μουρμουρίζοντας

«Συν Αθηνά…ρε, εσείς δεν το ‘πατε;»

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ σας εύχονται από καρδιάς να έχετε μια καλύτερη χρονιά.