Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

«Θα σας πιώ το αίμα»


Η εργοδοσία, αυτή η παγκόσμια συμμορία δεν θέλει πια εργαζόμενους, δεν της αρκεί να εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη των χεριών ή του μυαλού των υπαλλήλων της, δεν της φτάνει ο πλούτος που παράγουν για χάρη της, δεν νοιάζεται για το επίπεδο ζωής που έχουν.
Ζητάει
με τους διάφορους εκπροσώπους της το αίμα τους, όχι μεταφορικά αλλά στην πραγματικότητα. Ζητάει την πλήρη εξαθλίωσή τους, ζητάει μεγαλύτερη αγωνία για το σήμερα, μεγαλύτερη απόγνωση για το αύριο, προσδοκά στρατιές εξαθλιωμένων μπροστά στην πόρτα της για ένα έστω μεροκάματο την εβδομάδα
Κι έχει συνενόχους πολλούς και ποικίλους, κι ένας απ’ αυτούς ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Κάθε δήλωση εργοδότη περί ελαστικοποίησης των συνθηκών εργασίας με διάφορα κόλπα, είναι «λαγός». Η κυβέρνηση μετράει τις αντιδράσεις και αντί να πλακώσει στα χαστούκια τον κάθε κερατά, αρκείται σε κάτι διαβεβαιώσεις που καμιά αξία δεν έχουν.
Όλα είναι αλληλένδετα και τίποτα δεν είναι μεμονωμένο.
Η αστυνομική βία, όπως και η ανοχή της, έχει το σκοπό της. Τα επεισόδια των ημερών δεν ήταν μόνο για το παιδί, ήταν ΚΑΙ γιατί ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νέοι νοιώθει να βάλλεται από παντού απροστάτευτος, και με κάθε ευκαιρία (πορείες διαδηλώσεις γήπεδα) βγάζει βίαια την αγανάκτηση που συσσωρεύεται κάθε μέρα κάθε ώρα.
Όταν οι «ξεκρέμαστοι» φτάσουν στο αμήν, θα έρθει η ώρα των κρεμασμένων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: