Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Στον Θ. Πάγκαλο


Σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία», το εξέχον αυτό μέλος του κοινοβουλίου δήλωσε μεταξύ άλλων. «Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καθοδηγεί το φαινόμενο της πολιτικής αλητείας» διευκρινίζοντας ότι δεν αναφερόταν μόνο στη δράση των βίαιων διαδηλωτών, αλλά ακόμα και στην τοποθέτηση πανό στην Ακρόπολη με το σύνθημα «αντίσταση». Είπε συγκεκριμένα «Το πανό στην Ακρόπολη και οι άλλες αθλιότητες»…
Δεν έχω καμιά δουλειά και καμιά διάθεση να υπερασπιστώ τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για πες μου ογκόλιθε της πολιτικής,
εσύ ένας «αντιστασιακός»(!) να θεωρείς αλητεία το πανό στην Ακρόπολη; Τι σε ενόχλησε πάνσοφε, το περιεχόμενο του πανό ή ο τόπος στον οποίο αναρτήθηκε;
Ή (το πιθανότερο) όλα όσα στα οποία καλούσε σε αντίσταση;
ΝΑΙ, αντίσταση σε όλα όσα μας συμβαίνουν στα τελευταία 30 χρόνια, στη διαπλοκή οικονομικών και πολιτικών παραγόντων, στην πολιτική ανεπάρκεια, στην πολιτική αυθαιρεσία, στην εξυπηρέτηση των λίγων, στην αδιαφορία για τους πολλούς, στην υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, των δημόσιων νοσοκομείων, στην άφεση αμαρτιών από πολιτικούς σε πολιτικούς, στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, στον βουλευτικό πλουτισμό, στα βουλευτικά προνόμια, στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας, στην αισχροκέρδεια, στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας, στα δουλικά «ναι» στα αφεντικά και στα επίμονα «όχι» στα εργατικά αιτήματα, στις συναλλαγές των κομμάτων, στους συμψηφισμούς των αμαρτιών, στην αδιαφάνεια, στις βίλες στις μίζες στα κότερα, στην ανικανότητα, στους «ημέτερους», στα «τζάκια», στα μυστικά κονδύλια, στην ερήμωση της υπαίθρου, στην καταστροφή δασών λιμνών ποταμών, στην ανεργία, στην εκμετάλλευση, στην συνεχή λιτότητα, στη συγκέντρωση των πάντων σε λίγους, στις χαριστικές συμβάσεις…
Θέλεις κι άλλα; Μπορώ να γράφω μέρες…
Αλλά αν το πολιτικό σου βάρος δεν ήταν αντιστρόφως ανάλογο του σωματικού σου θα είχες αποφύγει ουκ ολίγες «πατάτες» στο παρελθόν (δηλώσεις για την Γερμανία και μετά συγνώμες, υπόθεση Οτσαλάν, νύχτα Ιμίων με τη σημαία) και στο παρόν (από τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ στην «συγκυβέρνηση» με την ΝΔ)

Με τον πρέποντα θυμό
Γιάννης Αγιάννης

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αλήτης, ο (Μυθ.). 1) Γιος του Ιππότη, δισέγγονου του Ηρακλή. Ο Αλήτης, επικεφαλής των Δωριέων, εκστράτευσε εναντίον της Κορίνθου, την κατέλαβε –ίσως με δόλο– και διώκοντας τους κατοίκους της εγκατέστησε στην πόλη Δωριείς. Κατά την παράδοση, ο Αλήτης εκστράτευσε και εναντίον της Αθήνας, την οποία όμως δεν κατάφερε να κατακτήσει, λόγω της αυταπάρνησης του βασιλιά της Κόδρου.
Ο Αλήτης βασίλεψε στην Κόρινθο 38 χρόνια και θεωρούνταν από τους Κορινθίους οικιστής της πόλης και εθνικός ήρωας.

2) Γιος του Αίγισθου, ο οποίος κατά την απουσία του Ορέστη στην Ταυρίδα, προσπάθησε να σφετεριστεί το θρόνο των Μυκηνών. Μετά την επιστροφή του Ορέστη, ο Αλήτης σκοτώθηκε απ’ αυτόν και την αδελφή του Ηλέκτρα. Ο Σοφοκλής εμπνευσμένος από αυτόν το μύθο έγραψε μία τραγωδία, η οποία δε σώθηκε.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είμαι πολιτικός φίλος του Πάγκαλου, αλλά θέλω να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Τα γεγονότα που ζούμε ξεπερνούν κάθε φαντασία και έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική. Πιστεύω ότι η «ηθική» του λεγόμενου μαθητικού κινήματος είναι δυστυχώς η κοπάνα και ο χαβαλές. Το πάμε στα Εξάρχεια να πετάξουμε πέτρες στους μπάτσους, αντικατέστησε τον χουλιγκανισμό των γηπέδων και την απομόνωση του ηλεκτρονικού παιγνιδιού. Το άκρον άωτο της γελοιότητας και η επιβεβαίωση των όσων σου γράφω είναι η απόφαση του «συντονιστικού των μαθητικών κινητοποιήσεων» για αναστολή μέχρι το τέλος των διακοπών και μετά ξανά στον αγώνα με καταλήψεις και αποχές χωρίς μάθημα και γνώση. Η υιοθέτηση της πατρότητας και προστασία(;) από τον Τσίπρα και τον Αλαβάνο των «ειρηνικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας» ονομάζοντάς τις κίνημα, εκτός από κάπηλη είναι και κίβδηλη, στερείται πολιτικής και κοινωνικής ευαισθησίας. Τα καίμε για τον φόνο ενός παιδιού, ή για μια ζωή, η ζωή σας, στερεί από το αυριανό κίνημα την λαϊκή επιδοκιμασία και μαζικότητα. Γιατί λαός είναι το όλον που γίνεται καλλίτερο και εξελίσσεται μόνο με παιδία και γνώση. Τέλος φίλε «Άθλιε» ο καθένας μπορεί να έχει γνώμη και να την εκφράζει. Ο πολιτικός απ΄ αυτά κρίνεται και η ιστορία δικαιώνει ή kαταδικάζει. Χωρίς Θυμό και πάθος χαιρετώ.

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είπε...

Μιχάλη, ξεκαθάρισα οτι δεν παίζω το ρόλο του απολογητή ή του υπερασπιστή του ΣΥΡΙΖΑ. Τους χαρακτηρισμούς του Πάγκαλου περί αλητείας σχολίασα και τους λόγους για τους οποίους χρειάζεται αντίσταση. Σαφώς ο Πάγκαλος μου δημιουργεί κάτι στο στομάχι από πολύ παλιά....
Κι εγώ χαιρετώ σε! ;-)