Αυθαίρετο είναι μόνο το μισό…

Το άλλο μισό είναι κλεισμένος ημιυπαίθριος.
Κάτι σαν την κατάσταση που παγιώθηκε στη χώρα. Από τη μια οι βαρβάτες αυθαιρεσίες και από την άλλη οι «έλα μωρέ τώρα…» Οι πρίγκηπες της αυθαιρεσίας καταγγέλλουν τους φτωχοδιάβολους για την κατάσταση, στρέφουν με τους μηχανισμούς προπαγάνδας τον έναν εργαζόμενο εναντίον του άλλου, ελπίζοντας -και συχνά δικαιωνόμενοι- ότι οι ανομίες τους θα καλυφθούν από τη σκόνη που σηκώνει η αντιπαράθεση.

Το αν οι Πορτογάλοι δανείστηκαν τελικά από τους Κινέζους και δεν σύρθηκαν στο ΔΝΤ, δεν είναι προς συζήτηση. Οι μυστικές όσο και περίεργες συμφωνίες για κοινές συνεδριάσεις υπουργικών συμβουλίων με άλλη χώρα, δεν είναι δική μας δουλειά. Δεν θα υποδείξουμε εμείς τι Ιστορία θα διδάσκονται στη Β και Γ λυκείου, ούτε μας πέφτει λόγος για τη διαχείριση της εθνικής περιουσίας και του εθνικού πλούτου. Εμείς είμαστε εναντίον του οδηγού της ΕΘΕΛ που σαμποτάρει την οικονομία παίρνοντας με 30 χρόνια δουλειάς 1300 ή -ακόμα χειρότερα- 1500€ το μήνα αναγκάζοντας την κυβέρνηση να αυξήσει τα εισιτήρια για να μειώσει τα ελλείμματα. Να βρίζουμε τους δημοσίους υπαλλήλους, της θυγατρός Πάγκαλου εξαιρουμένης (τιμής ένεκεν για τις υπηρεσίες του πατρός της προς την πατρίδα), τους ΔΕΗτζήδες για την ακρίβεια του ρεύματος, τους βενζινοπώλες για το 1,60 και όσους τέλος πάντων κάνουν τη ζωή μας δύσκολη.

Οι υπουργοί, οι διοικητές των οργανισμών, κάνουν ότι μπορούν και γι αυτό τους πρέπει τιμή και σέβας.
Αυτή είναι κατάσταση στην παράγκα