Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Κάντε κάτι για τον Λοβέρδο ρε παιδιά…

Όχι τίποτε άλλο, αλλά τον βλέπω και τον ακούω στα κανάλια και τα ραδιόφωνα να κλαίει τη μοίρα του που τον έφερε σ’ αυτή τη δύσκολη θέση και τον πονάει η ψυχή μου. Μέχρι και στον Παπούλια (χωρίς τίτλο πλεον για μένα) παραπονιόταν ότι έχει χάσει τον ύπνο του, κι εκείνος έδειξε κατανόηση γιατί κι ο ίδιος δυσκολεύεται να κοιμηθεί κι αναγκάστηκε να κόψει το βραδυνό φαγητό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: