Σήμερα ένα φιλικό ζευγάρι έχασε τον μονάκριβο γυιό του.
Ο Αλέξανδρος, μια χαρά παλληκάρι, έφυγε στα 24 του, κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε. Τι να πεις στους γονείς και πώς να συμπαρασταθείς, πώς να συμμετάσχεις στον πόνο τους, πως να συνειδητοποιήσεις το κακό που τους βρήκε…
Ο Αλέξανδρος, μια χαρά παλληκάρι, έφυγε στα 24 του, κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε. Τι να πεις στους γονείς και πώς να συμπαρασταθείς, πώς να συμμετάσχεις στον πόνο τους, πως να συνειδητοποιήσεις το κακό που τους βρήκε…
Είναι συχνά τόσο απρόβλεπτα σκληρή η ζωή που και μόνο στη σκέψη του τι μπορεί να σε περιμένει στη στροφή σε πιάνει πανικός. Μόνο τότε όμως. Δυστυχώς μόνο σε κάτι τέτοιες στιγμές. Τις άλλες αναλωνόμαστε σε πράγματα κατώτερά μας, κατώτερα και ανάξια της υπόστασής μας, της λογικής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Χανόμαστε στο δαίδαλο που φτιάξαμε για να ζούμε μέχρι να συμβεί κάτι και να ξανασκεφτούμε (για λίγο) πόσο εύθραυστα είναι όλα. Κι εμείς.
Στη μνήμη του Αλέξανδρου οι «Αθλιοι» θα σιωπήσουν για 3 μέρες.
Στη μνήμη του Αλέξανδρου οι «Αθλιοι» θα σιωπήσουν για 3 μέρες.
8 σχόλια:
Φίλε καλησπέρα ,
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια τού φίλου πού έφυγε.
Γνωρίζω από πρώτο χέρι την περίπτωση (η κόρη μου 37 ετών έφυγε έτσι).
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Ο.Πειραιώτης
πανικός είναι η σωστή λέξη, αν σκεφτείς τι μπορεί να σου επιφυλλάσει η μοίρα.
Λες, ότι δεν το σκεφτόμαστε..
Δεν ξέρεις πόοοοοοσες φορές το σκέφτομαι και ανατριχιάζω. Την ημέρα κοιταζω τον ουρανό και λέω αυτός ο ουρανός είναι δικός μου!
Μακάρι να τον χαίρονται όλοι όσοι αγαπώ.
Κουράγιο στους φίλους σου!
Να είναι ελαφρύ το χώμα του γυιού τους. Δεν τολμάω να αναφέρω το όνομα, γιατι το έχει το πιο αγαπημένο μου πλασματάκι.
Φίλε μου Πειραιώτη, τα θερμά μου συλληπητήρια και σε σένα!
μαύρισε η καρδιά μου!
Tα θερμά μου συλλυπητήρια για το παλληκάρι,δέν χωρούν λόγια γιατί κι εγώ την ίδια ηλικία έχω.Η μητέρα μου όταν"έφυγε ήταν 27.
Ένα μεγάλο τίποτε είμαστε τελικά.
Καλέ μου Γιάννη,μπορώ να καταλάβω πως νοιώθεις,ιδιαίτερα με το αναπάντεχο,ετσι αναπάντεχα εφυγε ο Πατερας μου,πιστεύω και η σιωπή σου ακόμη δίπλα στους φίλους σου ειναι παρηγορία.
Φίλε Πειραιώτη,.
Το ηλιοτρόπιο στρεφεται προς τον ηλιο ακομη και τις μερες που εχει συννεφια!!!!
Τραγικές οι στιγμές που ζούν οι φίλοι σου και δεν μπορούν να τις απαλύνουν με τίποτα!!
Συμμερίζομαι τον πόνο τους όλοι λίγο-πολύ έχουμε έρθει με κάποιο αγαπητό μας πρόσωπο σ'αυτή τη θέση.
Δύναμη σ'αυτούς που μένουν να θυμούνται τους χαμένους.Τίποτα άλλο!!
απλά δεν μπορείς να πεις τίποτε γιατί δεν υπάρχουν λόγια.Εγώ αποκάμω σε τέτοιες αδικίες.
Μόνο ένα συλληπητήρια βαθυά μέσα απ την καρδιά μου
σημερα χασαμε κι εμεις ενα τριχρονο κοριτσακι. ακου αυτο:
http://thalassa-karadeniz.livepage.gr/file/2614/5137_%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%91_%CE%9C%CE%9F%CE%A5-%CE%A7%CE%A1%CE%A5%CE%A3%CE%91%CE%9D%CE%98%CE%9F%CE%A3.mp3?last_page=go#last
Κουράγιο φίλε μου...Έχω χάσει κολητό περίπου στην ηλικία του Αλέξανδρου. Η σιωπή σε τέτοιες στιγμές με βοήθησε πολύ.
Δημοσίευση σχολίου