Έβλεπε τα παιδιά να τρέχουν πάνω κάτω με τα ποδήλατά τους και θυμήθηκε τα χρόνια που το ποδήλατο είχε μια άλλη αξία. Στη γειτονιά του οι μόνοι που είχαν ποδήλατο ήταν ο μπακάλης και ο γαλατάς για να μπορούν πιο εύκολα να κάνουν τις «διανομές κατ’ οίκον» (θυμάστε τον Ζήκο;)
Τόσο σημαντικό ήταν το ποδήλατο, που είχε και πινακίδες κυκλοφορίας, μία στο πίσω φτερό και μία διπλής όψεως στο μπροστινό και μάλιστα τοποθετημένη κατά μήκος του φτερού ώστε να είναι ορατή και από τις δύο πλευρές του δρόμου.
Ο ποδηλατάς της περιοχής ήταν σημαντικό πρόσωπο στις δημόσιες σχέσεις των παιδιών, πρώτον γιατί σου νοίκιαζε ποδήλατο αποδεχόμενος την προοπτική να τον πληρώσεις την Κυριακή και δεύτερο γιατί πάντα σου έδινε την εντύπωση ότι σε φροντίζει λέγοντας «πάρε αυτό, είναι καλό».
Όσων οι γονείς κάπνιζαν, έπαιρναν τα άδεια πακέτα (τότε ήταν πλακέ – κασετίνες) ή μάζευαν κανένα ατσαλάκωτο από το δρόμο, τα έκοβαν κατάλληλα και στερέωναν μ’ ένα μανταλάκι το χαρτονάκι στο στήριγμα του φτερού έτσι ώστε να το χτυπάνε οι ακτίνες και να κάνει ένα θόρυβο (κάτι σαν ροκάνα) που τραβούσε την προσοχή…
Πως τού ‘ρθε τώρα και θυμήθηκε το ποδήλατο; Απλά χθες βράδυ ξανάκουσε την έκφραση «μας έγινε η ζωή ποδήλατο»
Τόσο σημαντικό ήταν το ποδήλατο, που είχε και πινακίδες κυκλοφορίας, μία στο πίσω φτερό και μία διπλής όψεως στο μπροστινό και μάλιστα τοποθετημένη κατά μήκος του φτερού ώστε να είναι ορατή και από τις δύο πλευρές του δρόμου.
Ο ποδηλατάς της περιοχής ήταν σημαντικό πρόσωπο στις δημόσιες σχέσεις των παιδιών, πρώτον γιατί σου νοίκιαζε ποδήλατο αποδεχόμενος την προοπτική να τον πληρώσεις την Κυριακή και δεύτερο γιατί πάντα σου έδινε την εντύπωση ότι σε φροντίζει λέγοντας «πάρε αυτό, είναι καλό».
Όσων οι γονείς κάπνιζαν, έπαιρναν τα άδεια πακέτα (τότε ήταν πλακέ – κασετίνες) ή μάζευαν κανένα ατσαλάκωτο από το δρόμο, τα έκοβαν κατάλληλα και στερέωναν μ’ ένα μανταλάκι το χαρτονάκι στο στήριγμα του φτερού έτσι ώστε να το χτυπάνε οι ακτίνες και να κάνει ένα θόρυβο (κάτι σαν ροκάνα) που τραβούσε την προσοχή…
Πως τού ‘ρθε τώρα και θυμήθηκε το ποδήλατο; Απλά χθες βράδυ ξανάκουσε την έκφραση «μας έγινε η ζωή ποδήλατο»
2 σχόλια:
το "κλέφτη των ποδηλάτων" το έχεις δει?
Η πιο ωραία ταινία που έγινε ποτέ. Βιτόριο ντε Σίκα, αν δεν έχω πάθει αλσχάϊμερ.
Εγω πήγαινα στο πολυτεχνείο με το ποδήλατο (στο Βορρά που σπούδασα) χειμώνα - καλοκαιρι. Με βροχή η με χιόνι ή με ομίχλη. 11 χιλιόμετρα να πάω και άλλα 11 να επιστρέψω σπίτι.
κάθε μέρα 6 μέρες τη βδομάδα!
Πολλές φορές και Κυριακή, όταν είχα να παραδώσω σχέδιο, όποτε σχεδίαζα στο ίδρυμα. Μας παρήχαν δωρεάν σχεδιαστηριο!
καλο βράδυ
Ναι, Βιτόριο ντε Σίκα, αριστούργημα..
Δημοσίευση σχολίου