Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Το «χρυσό» θα το είχαμε σίγουρο αν υπήρχε άλμα προς τα πίσω


Αυτής της χώρας της πήρε πάρα πολλά χρόνια να φτάσει σ’ αυτά που η υπόλοιπη Ευρώπη είχε καταφέρει πολύ νωρίτερα. Πέρα από τις όποιες αιτίες (μακραίωνη τουρκική κατοχή, φτώχεια και έλλειψη υποδομών, πολιτικοί εξαρτημένοι από τους ξένους…) κάποια στιγμή τα κατάφερε. Ο ηλεκτρισμός έφτασε και στο πιο απόμακρο σημείο, το τηλέφωνο επίσης, ιατρική περίθαλψη κάποιας μορφής υπάρχει παντού, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, εξασφαλίζουν άλλοτε στοιχειώδεις και μερικές φορές επαρκείς παροχές προς τους πολίτες.

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ!
Γιατί πλέον, το τρένο δεν θα σταματάει σε χωριά με λίγους κατοίκους γιατί όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός (δεν θα πω τ’ όνομά του – όχι κακές λέξεις σήμερα) «δεν συμφέρει κι αν θέλουν τρένο οι δήμοι των περιοχών αυτών, να το χρηματοδοτήσουν οι ίδιοι»!!!
Δεν μου λες ρε κλεφτόπουλο,
το Ελ. Βενιζέλος, το Αττικό μετρό, τον προαστιακό, το τραμ, το χρηματοδότησαν οι δήμοι που εξυπηρετούνται από αυτά, ή ΟΛΟΙ οι Έλληνες; Δηλαδή η συγκοινωνιακή ευχέρεια δεν είναι υποχρέωση της πολιτείας απέναντι σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες ΟΛΩΝ των περιοχών; Παρατήστε τότε ασυντήρητους τους επαρχιακούς δρόμους των περιοχών που αραιοκατοικούνται κι αφήστε τους λίγους κατοίκους να ξανακυκλοφορούν με γαϊδουράκια… Πού θα πάει θα πεθάνουν και δεν θα χρειάζονται ούτε τρένα ούτε πλοία.
Όσον αφορά το γενικότερο σχέδιο «εξυγίανσης» του ΟΣΕ, το ξέρουμε, το είδαμε και στην Ολυμπιακή.
Το ότι φορτώνεις με πρόωρους συνταξιούχους τα ταμεία, δεν σε απασχολεί, αλλά για να σε απασχολεί κάτι πρέπει να έχεις τη δυνατότητα του σκέπτεσθαι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: