Οι Άγγλοι το ‘χουν αυτό…(ποδοσφαιρικό)

Το κουσούρι της υπεροψίας, όταν αντιμετωπίζουν ομάδες που θεωρούν ότι δεν είναι «στα κυβικά τους». Χθες στον αγώνα του Άρη με την Μάντσεστερ Σίτυ αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και οι αστέρες της αγγλικής ομάδας θα πρέπει να αισθάνονται ικανοποιημένοι που δεν έχασαν. Πέρα από τις πολλές πάσες, οι περισσότερες οριζόντιες, δεν κατάφεραν να δείξουν ότι αξίζουν τη φήμη που τους συνόδευε. 2-3 ψιλοευκαιρίες όλο κι όλο από μια ομάδα που όσο κοστίζει ένας παίκτης της δεν κοστίζει όλος ο Άρης, ο οποίος να σημειωθεί ότι έπαιξε καλά, διαχειρίστηκε άριστα τον αγώνα και αν τελικά κέρδιζε δεν θα ήταν θέμα τύχης. Μου φάνηκε όμως ότι πιο πολύ φρόντισε να διατηρήσει το αήττητο της έδρας του παρά να νικήσει. Αυτό το «αήττητο» έχει γίνει κάτι σαν τοτέμ στον Άρη και το βρίσκω υπερβολικό. Τα 42 χρόνια κάνουν όντως εντύπωση που όμως χλωμιάζει αν δει κανείς ότι είναι 26 αγώνες όλοι κι όλοι εκ των οποίων 13 νικηφόροι και 13 ισόπαλοι. Επανερχόμενος στην υπεροψία που είπα στην αρχή, η Τότεναμ φρόντισε να με δικαιώσει με την εμφάνισή της στο Μιλάνο εναντίον της Μίλαν. Με 2 βαθμούς πίσω από την Σίτυ στο Αγγλικό πρωτάθλημα, έκανε τους Μιλανέζους να παραμιλάνε και τελικά νίκησε με 0-1, ακριβώς επειδή πήρε τη Μίλαν στα σοβαρά και όχι σαν την Σίτυ που δεν καταδέχθηκε ούτε προπόνηση να κάνει στη Θεσσαλονίκη