Περιφερειακοί και Δημαρχιακοί θώκοι

Θα μιλήσω για την Περιφέρεια και την πόλη μου.

Κεντρική Μακεδονία και Θεσσαλονίκη.

Τι είχαμε; Έναν αποτυχημένο ανεπάγγελτο που εξαργύρωσε τις κάποιες αθλητικές του επιδόσεις με μια πολιτική καριέρα που τον έκανε ευρύτερα γνωστό μόνο στο τελευταίο στάδιό της. Δήμαρχος Θεσσαλονίκης για 12 χρόνια, στα οποία έχει να επιδείξει για έργο την ανάπλαση ενός τμήματος της παραλίας – για την αισθητική της και το κόστος της έχω σοβαρότατες αντιρρήσεις – κι ένα δημαρχιακό μέγαρο τέρας που έγινε εκεί που έγινε με το έτσι θέλω και σε βάρος των αναγκών της πόλης. Ούτε που του πέρασε από το μυαλό να καλύψει την οροφή του με φωτοβολταϊκά. Κατά τα άλλα κάτι πανηγύρια τις Τσικνοπέμπτες και κάτι «γιορτές των Αγγέλων, συν κάτι ελλείμματα στο Ταμείο. Θα μου πείς «αυτόν ψηφίζουν οι Θεσσαλονικείς» και ναι έχεις δίκιο αφού η Θεσσαλονίκη βγάζει Ν.Δ. κι αυτός είναι παιδί της. Ο άλλος τουλάχιστον, ο Νομάρχης που τώρα πάει για την Περιφέρεια, πνιγμένος κι αυτός σε κατηγορίες για σκάνδαλα, έχει ρε παιδάκι μου μια χαριτωμενιά, ένα Ζοριλίκι, μια κινητικότητα, πουλάει και λίγη αγριάδα, τέλος πάντων είναι πιο ανθρώπινος. Για παρέα και καλαμπούρι είναι πρώτος, για τα άλλα ασ’ το…
Αφού λοιπόν έτσι ψηφίζουν και βγάζουν τοπικούς άρχοντες και βουλευτές οι Θεσσαλονικείς και οι Έλληνες γενικότερα, δηλαδή τους προβαλλόμενους από το κόμμα ή τους εύκολα αναγνωρίσιμους -κάτι πρώην αθλητές, πρώην μοντέλα, πρώην ηθοποιούς- ή γόνους πολιτικών τζακιών, δεν είναι περίεργο που είμαστε εδώ που είμαστε και κατά κάποιο τρόπο ενισχύεται η παγκαλική ρήση «μαζί τα φάγαμε». Σου λέει, αφού εσύ του έδωσες το δικαίωμα να χειρίζεται την κουτάλα, είσαι συνυπεύθυνος και συμμέτοχος στο φαγοπότι.