Η Θράκη, η κ. Δραγώνα και η Τουρκία

Όπως διαβάζω στις εφημερίδες, η παραπάνω κυρία συνεχίζει απτόητη, ανεμπόδιστη, ίσως και παροτρυνόμενη το (αντ)εθνικό της έργο στον τομέα της Παιδείας. Όπως καταγγέλλει ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Παύλος, με επιστολή του προς την υπουργό Παιδείας κ. Α. Διαμαντοπούλου, «ή εμείς έχουμε χάσει τα λογικά μας και παραλογιζόμεθα, ή εδώ στη Θράκη συμβαίνουν παράλογα πράγματα».
«Στην Θράκη του 2010» λέει, «το ελληνικό υπουργείο Παιδείας μελετά και σχεδιάζει επίσημα την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας σε όλα τα δημόσια σχολεία, δημιουργεί δίγλωσσα νηπιαγωγεία, αγνοώντας τις άλλες μητρικές γλώσσες (πομακική, ρομά) και εισάγει δημοψηφίσματα για την γλωσσική προτίμηση.»
Σε πρόσφατη επίσκεψή της στην Ξάνθη η κ. Δραγώνα δήλωσε για τις γλώσσες της μη τουρκόφωνης μειονότητας ότι το θέμα θα εξετασθεί «εφ’ όσον όμως ζητηθεί από τις μειονότητες»
Η ασφυκτική πίεση όμως που ασκεί το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής στις μειονότητες αυτές, καθιστά απορίας άξιο το πώς θα ζητήσουν την διδασκαλία των μητρικών τους γλωσσών.
Είναι φανερό πως όταν ο πρωθυπουργός μίλησε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας λόγω της οικονομικής κρίσης (μπλα μπλα μπλα) ήξερε ο πολύ καλά τι έλεγε.

Τα πράγματα εξελίσσονται σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Έχουμε γεμίσει προοδευτικούς έτοιμους και πάντα πρόθυμους να κάνουν «βήματα προσέγγισης» μιας και η άλλη πλευρά κάνει το ίδιο. Για παράδειγμα, το Αλβανικό κοινοβούλιο έκανε δεκτό σχετικό τουρκικό αίτημα και ενέκρινε την παρουσία τουρκικής ναυτικής δύναμης στα χωρικά ύδατα της Αλβανίας.

Αφερίμ!