Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Τώρα που έφυγες…

Θέλω να σ’ ευχαριστήσω για όσα πρόσφερες στην ομάδα μου, σ’ εμένα και σε όσους είναι πρόθυμοι να μάθουν από τους άλλους.
Και τι έμαθαν; Υπομονή στα δύσκολα, επιμονή στην προσπάθεια, ειλικρίνεια στις σχέσεις, ευθύτητα στο λόγο, μεθοδικότητα στη δουλειά, ρεαλισμό στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, προγραμματισμό, πίστη στον τελικό στόχο, σεβασμό προς τους άλλους. Ήρθες σε μια ομάδα που επειδή έχει πολύ κόσμο έχει και πολλούς «ειδικούς». Πριν από αυτούς που πίσω από τον πάγκο σε αποκαλούσαν "ψαρά" και "κοιμισμένο", υπήρξαν άλλοι που έβριζαν τον Λόραντ, ή που κορόϊδευαν τον Σάνον ότι την σύνθεση την έκανε η «γκόμενα».
Κύριος ήρθες και κύριος έφυγες, κι αυτοί που σε «κράζουν» στα ραδιόφωνα ότι «τα παράτησες» είναι οι ίδιοι που ζητούσαν να σε διώξουν.
Η μεγαλύτερη νίκη της καριέρας σου είναι αυτά τα τρία χρόνια στην ομάδα μας.
Λυπάμαι που έφυγες κι εύχομαι ο επόμενος να έχει τις ίδιες αρετές μ’ εσένα γιατί είναι μεγάλο και δύσκολο καράβι ο ΠΑΟΚ (και ο κόσμος του).
Να ‘σαι καλά Φερνάντο Σάντος.
σημ
. η φωτογραφία είναι συλλεκτική μιας και λίγες φορές χαμογελούσες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: