Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι όσοι διαχειρίζονται μια ποδοσφαιρική ομάδα, διοίκηση και τεχνικό επιτελείο, ξέρουν πάντα καλύτερα τι και πώς να το κάνουν και παρ’ όλο που κάποιες φορές διαφωνώ με κάποιες κινήσεις, η βασική μου θέση δεν αλλάζει. Σαν φίλαθλος, οπαδός ή θεατής του ποδοσφαίρου αρκούμαι στο να έχω γνώμη για το ποιος έπαιξε ή δεν έπαιξε καλά, ποιος ξεχώρισε και ποιος υστέρησε όπως επίσης και στο πόσο η διαιτησία έπαιξε ρόλο στο αποτέλεσμα.
Σήμερα όμως, για πρώτη φορά, θα πάω παραπέρα.
Φοβάμαι ότι στον ΠΑΟΚ έγινε ένας σχεδιασμός και δόθηκαν προτεραιότητες που μπορεί να κοστίσουν πολύ ακριβά, πανάκριβα και καταστροφικά.
Η ομάδα δείχνει να έχει ρίξει όλο το βάρος της στην κατάκτηση του κυπέλου. Κάτι ξεκουράσματα παικτών, κάτι προστασίες από ενδεχόμενους τραυματισμούς, κάτι επιλογές σε ποιους αγώνες θα εκτίσουν παίκτες τις τιμωρίες από κάρτες, όπως για παράδειγμα η απόφαση να λείψει ο Γκαρσία από το χθεσινό παιγνίδι, δημιουργούν στους ποδοσφαιριστές την εικόνα του μονόδρομου του κυπέλου και υποβαθμίζουν τη σημασία των αγώνων του πρωταθλήματος. Έτσι ήρθε η εντός έδρας ήττα από την Καβάλα, έτσι ήρθε η ντροπιαστική εμφάνιση στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και η ακόμα πιο ντροπιαστική τεσσάρα. Στο γήπεδο οι της ΑΕΚ έκαναν παρέλαση και οι του ΠΑΟΚ την παρακολουθούσαν. Έλειπαν βασικοί παίκτες, θα πει κανείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι ξέχασαν πως παίζεται το ποδόσφαιρο. Σε κάθε φάση από στημένη μπάλα τα ψηλά κορμιά της ΑΕΚ έκαναν πάρτυ (θα μπορούσε ένας Μαλεζάς ή ένας Μπαλάφας να εμποδίζουν τον Ντιόπ και τον Δέλλα), χρησιμοποιήθηκαν λάθος παίκτες σε λάθος θέσεις, παίκτες που δεν είχαν ξαναπαίξει, το κέντρο έτρεχε ασκόπως, γενικώς και αορίστως, ο τερματοφύλακας έβγαινε – δεν έβγαινε, οι επιθετικοί αποκομμένοι, ένα χάος με τον Κοντρέρας να προσπαθεί κάτι να περισώσει και τον Ελ Ζαρ να δίνει κάποιο νόημα στη λέξη επίθεση, συνολικά μια ομάδα που κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο σαν από υποχρέωση. Μετά απ’ αυτά, εμένα άρχισαν να «με ζώνουν τα φίδια».
Η ζητούμενη διάκριση με συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δείχνει να διακυβεύεται. Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο ΠΑΟΚ στις 16/3 θα αποκλείσει την ΑΕΚ, όπως και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι στον τελικό με όποιον αντίπαλο, ο ΠΑΟΚ θα είναι ο νικητής, και ως εκ τούτου η προσπάθεια της κατάληψης μιας εκ των 4 πρώτων θέσεων στο πρωτάθλημα δεν έπρεπε να ατονήσει. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κερδίσει τον Εργοτέλη την Τετάρτη και τον Ολυμπιακό την Κυριακή (και τα δύο στην Τούμπα) και στη συνέχεια όλα τα εντός έδρας παιγνίδια του, κι αν στο μεταξύ έρθει και η κατάκτηση του κυπέλου ακόμα καλύτερα. Αν τα πράγματα έρθουν διαφορετικά, τότε η επιστροφή σε εποχές που λέμε ότι πέρασαν, θα είναι κοντά.
Σήμερα όμως, για πρώτη φορά, θα πάω παραπέρα.
Φοβάμαι ότι στον ΠΑΟΚ έγινε ένας σχεδιασμός και δόθηκαν προτεραιότητες που μπορεί να κοστίσουν πολύ ακριβά, πανάκριβα και καταστροφικά.
Η ομάδα δείχνει να έχει ρίξει όλο το βάρος της στην κατάκτηση του κυπέλου. Κάτι ξεκουράσματα παικτών, κάτι προστασίες από ενδεχόμενους τραυματισμούς, κάτι επιλογές σε ποιους αγώνες θα εκτίσουν παίκτες τις τιμωρίες από κάρτες, όπως για παράδειγμα η απόφαση να λείψει ο Γκαρσία από το χθεσινό παιγνίδι, δημιουργούν στους ποδοσφαιριστές την εικόνα του μονόδρομου του κυπέλου και υποβαθμίζουν τη σημασία των αγώνων του πρωταθλήματος. Έτσι ήρθε η εντός έδρας ήττα από την Καβάλα, έτσι ήρθε η ντροπιαστική εμφάνιση στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και η ακόμα πιο ντροπιαστική τεσσάρα. Στο γήπεδο οι της ΑΕΚ έκαναν παρέλαση και οι του ΠΑΟΚ την παρακολουθούσαν. Έλειπαν βασικοί παίκτες, θα πει κανείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι ξέχασαν πως παίζεται το ποδόσφαιρο. Σε κάθε φάση από στημένη μπάλα τα ψηλά κορμιά της ΑΕΚ έκαναν πάρτυ (θα μπορούσε ένας Μαλεζάς ή ένας Μπαλάφας να εμποδίζουν τον Ντιόπ και τον Δέλλα), χρησιμοποιήθηκαν λάθος παίκτες σε λάθος θέσεις, παίκτες που δεν είχαν ξαναπαίξει, το κέντρο έτρεχε ασκόπως, γενικώς και αορίστως, ο τερματοφύλακας έβγαινε – δεν έβγαινε, οι επιθετικοί αποκομμένοι, ένα χάος με τον Κοντρέρας να προσπαθεί κάτι να περισώσει και τον Ελ Ζαρ να δίνει κάποιο νόημα στη λέξη επίθεση, συνολικά μια ομάδα που κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο σαν από υποχρέωση. Μετά απ’ αυτά, εμένα άρχισαν να «με ζώνουν τα φίδια».
Η ζητούμενη διάκριση με συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δείχνει να διακυβεύεται. Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ο ΠΑΟΚ στις 16/3 θα αποκλείσει την ΑΕΚ, όπως και κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι στον τελικό με όποιον αντίπαλο, ο ΠΑΟΚ θα είναι ο νικητής, και ως εκ τούτου η προσπάθεια της κατάληψης μιας εκ των 4 πρώτων θέσεων στο πρωτάθλημα δεν έπρεπε να ατονήσει. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κερδίσει τον Εργοτέλη την Τετάρτη και τον Ολυμπιακό την Κυριακή (και τα δύο στην Τούμπα) και στη συνέχεια όλα τα εντός έδρας παιγνίδια του, κι αν στο μεταξύ έρθει και η κατάκτηση του κυπέλου ακόμα καλύτερα. Αν τα πράγματα έρθουν διαφορετικά, τότε η επιστροφή σε εποχές που λέμε ότι πέρασαν, θα είναι κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου