Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Για το συμβάν στον Χατζηδάκη

"Αρπάχτηκα" χθες με φίλους «προοδευτικούς» γιατί ομολόγησα ότι η επίθεση στον βουλευτή δεν με στενοχώρησε καθόλου. Βγήκαν από τα ρούχα τους. «Είναι δυνατό να υποστηρίζεις τέτοιες βιαιότητες;» Προσπάθησα να εξηγήσω ότι δεν υποστηρίζω αλλά κατανοώ την αντίδραση κάποιων που θεώρησαν ότι δεν έχουν άλλο τρόπο να εκφράσουν την αγανάκτηση για την αυθαιρεσία των πολιτικών σε βάρος των εργαζομένων είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα, αλλά εις μάτην. Δεν δεχόταν κανείς τους ότι η βία που ασκεί η εξουσία (με μπλε ή πράσινο κοστούμι) πάνω στην εργατική τάξη, μπορεί κάποια στιγμή να θολώσει μυαλά και να προκαλέσει αντιδράσεις σαν την χθεσινή.
«Αλλοίμονο, έλεγαν, αν οι όποιες διαφορές λυνόταν με τέτοιο τρόπο».
Σωστό, μόνο που οι όποιες διαφορές μεταξύ κανονικών ανθρώπων μπορούν να λυθούν με συζήτηση, αντιπαράθεση επιχειρημάτων και σε τελική ανάγκη στα δικαστήρια. Με τους πολιτικούς όμως πώς να αντιπαρατεθείς; Με την ψήφο σου κάθε τέσσερα χρόνια; Με τις στημένες ερωτήσεις των (τάχα) εκφραστών της κοινής γνώμης (ΜΜΕ) που σχεδόν ποτέ δεν τυγχάνουν απαντήσεων επί της ουσίας; Καλυμμένοι από την τρισάθλια «ασυλία» τους μπορούν να σύρουν οποιονδήποτε στα δικαστήρια και να ζητούν αποζημίωση (που «θα διαθέσουν βέβαια σε φιλανθρωπικά ιδρύματα») για ηθικές βλάβες κλπ, ενώ εσύ δεν μπορείς να επωμιστείς δικαστικά έξοδα, ούτε έχεις τις προσβάσεις που έχουν αυτοί στη Δικαιοσύνη.
Η αυτοδικία είναι παραδεκτό ότι δεν συνάδει με τον πολιτισμό μας, έχουν περάσει χρόνια πολλά από το φαρ ουέστ, αλλά αυτά δεν ηχούν ωραία στ’ αυτιά κάποιων απ’ όσους βλέπουν τη ζωή τους να ανατρέπεται, τον σχεδιασμό του μέλλοντος της οικογένειάς τους να ξεστρατίζει, την εργασιακή τους υπόσταση να τίθεται σε αμφισβήτηση, από μια κάστα προνομιούχων που αντί να υπηρετούν τον λαό, τον έχουν μετατρέψει σε υπηρέτη τους. Λίγο ενδιαφέρει αν αυτοί οι παρασιτικοί λίγοι βρίσκονται εκεί που βρίσκονται από την ψήφο κάποιων χιλιάδων πολιτών και μ’ ένα καλπονοθευτικό σύστημα γεμάτο μπόνους και αβάντες, φροντίζοντας πρωτίστως και κυρίως τη δική τους ευημερία. Νόθα είναι και η αρχή «η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία υπακούει» μιας και προϋποθέτει μια κατ’ αρχήν ομόφωνη απόφαση, κάτι που ποτέ δεν έγινε στην Ιστορία. Απλά οι ισχυροί την πέρασαν και οι ανίσχυροι δεν μπορούσαν παρά να την αποδεχθούν.
Για να μην πούμε οτι τις περισσότερες φορές η βία γύρισε τον τροχό της Ιστορίας.

5 σχόλια:

zoyzoy είπε...

Απαράδεχτη πράξη αλλά ο κόσμος έχει καταπιεί πολλά δεν αντέχει άλλο. Πρέπει να καταλάβουν πως ο κόσμος απαξιώνει όλους τους πολιτικούς ανεξαρτήτου κόμματος.

Swell είπε...

Kαι ο Αγιος φοβέρα (διάβαζε σφαλιάρα) θέλει. Πόσο μάλλον όταν κάθε άλλο παρά Αγιοι είναι τα "μπουμπούκια" της Βουλής.

Περιμένω να απαγορευτεί η κυκλοφορία πεζών γύρω από την ευρύτερη περιοχή της Βουλής. Γιατί κανείς από δαύτους δεν θα ρισκάρει νάχει την τύχη του Χατζηδάκη. Ο οποίος, με δεδομένα την οργή, την αγανάκτηση και την απόγνωση του κόσμου, τη γλίτωσε φτηνά.

tzonakos είπε...

Xtες ηταν ο Χατζηδάκης, αυριο άλλος, μετά κι άλλος κι άλλος και μετά θα ειναι κάποιοι αθώοι πολίτες.
Ισως η θέα αίματος δραματοποίησε το πράγμα περισσότερο, αν δεν ειχε αίματα δεν θα γινόταν αυτός ο χαμός στο Ιντερνετ με τον Χατζηδάκη.
Δέχομαι μόνο οτι ο κόσμος με κάποιο τρόπο πρέπει να δείξει οτι εχει οργιστεί με όσα συμβαίνουν και οι πολιτικοί απολαμβάνουν διάφορες μορφές ασυλίας και ζούν πλουσιοπάροχα, όπως κι οι υπάλληλοι της Βουλής.
Ισως να ταν πιο δίκαιο να τις φάει ο Πετσάλνικος αλλα άλλος βρέθηκε εκεί, αυτός μάτωσε.
Φοβάμαι οτι θα στραφεί ο ένας πολίτης τελικά εναντίον του άλλου και η βία θα ειναι τυφλή. Οπως κι η Δικαιοσύνη μας ...

ξυπνάω... είπε...

Δεν άκουσα κανέναν από αυτούς που καταδίκασαν τη βία προς το πρόσωπο του κ.Χατζηδάκη να καταδικάζει ή έστω να αναφέρει το ξύλο που έφαγαν χιλιάδες διαδηλωτές.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σε μία περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών και τέτοιας ύφεσης, η βία αποτελεί τον κανόνα. Ακριβώς για αυτό είναι κατανοητή η οχλώδης βία προς τον "εχθρό", όπως επίσης η στάση αυτού απέναντι στο πλήθος. Κι εγώ αναρωτιέμαι -διαφωνώντας με τη βία- τι δουλειά είχε εκεί πέρα, λίγα μέτρα από τν πορεία; Το αίσθημα αυτοπροστασίας που πήγε;