Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Γιάννη Αγιάννη, έχασες...

Θεωρώ, αν και όχι Πασόκος, ότι η πρώτη εικόνα της κυβέρνησης είναι θετική, δείχνει να έχει την πρόθεση να κινηθεί προς σωστές κατευθύνσεις.
Σήμερα όμως προβληματίστηκα.
Δεν παραγνωρίζω την δυσχερή κατάσταση της οικονομίας της χώρας, αλλά η ματαίωση του προγράμματος ανανέωσης του στόλου των ΙΧΕ αυτοκινήτων (απόσυρση) δημιούργησε μια ανισότητα. Χωρίς καμιά προειδοποίηση όποιος απέσυρε το αυτοκίνητό του χθες θα τύχει κάποιων ευεργετημάτων, ενώ εγώ που σκόπευα να το αποσύρω αύριο θα πάρω αυτό που λένε σε ανάλογες περιπτώσεις. Παράλληλα θα υποχρεωθώ να πληρώσω ακριβότερα τέλη κυκλοφορίας γιατί το αυτοκίνητο είναι παλιό.
Αν είχα οικονομική δυνατότητα θα το άλλαζα έγκαιρα και θα έπαιρνα και 2.500 ευρώ, επειδή όμως έπρεπε να υπολογίσω δάνειο, δόσεις, χρόνο αποπληρωμής κλπ, (μην εκτεθούμε κιόλας) Γιάννη Αγιάννη έχασες…

3 σχόλια:

ab irato είπε...

Βέβαια, οι "σκληρά εργαζόμενοι" του κυνοβουλίου (με αυτήν την ορθογραφία), οι οποίοι ενθυλακώνουν το λιγότερο 10.000 ευρώ (καθαρά, παρακαλώ) έκαστος κάθε μήνα, κλήρωσαν (την παρελθούσα εβδομάδα) τα 300 (μόνο;) κρατικά τετράτροχα που θα παραλάβουν (δωρεάν, φυσικά) για να κάνουν εκδρομές, να πηγαίνουν οι κυράτσες τους για ψώνια, κλπ. Από εσένα, όμως, περιμένουν να εισπράξουν - και μόνο αυτό. Κάτι είχε ψελίσει το "παιδί" (ο εγγονός του "Γέρου των Δεκεμβριανών και των πολιτικών εξοριών") περί μείωσης του στόλου των κρατικών οχημάτων, αλλά ήταν το σύνηθες κουτόχορτο για ευρεία κατανάλωση...

ab irato είπε...

Υ.Γ. Τα οχήματα των βο(υ)λευτάδων είναι (υποχρεωτικά) άνω των 1.600 κυβικών, "για λόγους ασφαλείας". Τώρα το συνειδητοποιώ: η ασφάλεια, η ευημερία και η μακροημέρευσή τους πρέπει να είναι η καθημερινή μου έγνοια...
Ααααμήήήν...

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είπε...

Ναι φίλε μου, εμείς και οι άλλοι, ή όπως λέγανε παλιά "άφεριμ εφέντη"