Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Τι έγινε στην Κομοτηνή ρε;

Δεν θυμάμαι να έχω δει, όχι μόνο τον ΠΑΟΚ αλλά καμιά ομάδα, να κάνει την εμφάνιση του β’ ημιχρόνου.
Ειδικά μετά το 2-0, βγήκαν από τον αγωνιστικό χώρο οι Κρέσιτς, Σνάουτσερ, Μαλεζάς, Λίνο, Βιτόλο, Φωτάκης, Σορλέν, και μπήκαν κάποιοι που περνούσαν από το γήπεδο κι είπαν να παίξουν κι αυτοί. Από τους εναπομείναντες, εξακολουθώ να δίνω πίστωση χρόνου στον Μούσλι και να κατανοώ το άγχος του να σκοράρει, ο Γκαρσία είναι η κλάση που ποτέ δεν είχαμε, ο Βιερίνια η διαρκής απειλή στα αντίπαλα καρέ. Ο Τσιρίλο αν δεν είχε αυτές τις τραγικές απομακρύνσεις στα τυφλά (ούτε ο Κεμανίδης στο Συντριβάνι δεν έδιωχνε έτσι) θα είχε καλύτερη εικόνα. Λείπει ο Κοντρέρας (τον προτιμώ ζευγάρι με τον Μαλεζά) και ΕΝΑΣ ΧΑΦ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΣΩΣΤΑ, κάτι που φαίνεται περισσότερο όταν απουσιάζει ο Ίβιτς με δεδομένο τον ανεξήγητο παραγκωνισμό του Βερόν (γιατί άραγε;)
Βαρέθηκα να ακούω συνέχεια κατηγορίες κατά του προπονητή. Δηλαδή τα χθεσινά ήταν αποτέλεσμα στησίματος και οδηγιών; Με τρία ανασταλτικά χαφ ο Πανθρακικός επιτίθετο κατά κύματα και η άμυνα βοσκούσε τα πρόβατα. Αυτή η μουρμούρα κατά του προπονητή δίνει άλλοθι και στους παίκτες, ας το καταλάβουν όλοι γιατί το επόμενο παιγνίδι θα κρίνει πολλούς…

Δεν υπάρχουν σχόλια: