Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Οι "γιοί του Αυνάν"



Αν δεχθώ σαν δόκιμη την έκφραση του πολυμαθούς Άδωνη Γεωργιάδη παρ’ όλο που ο Αυνάν δεν μπορεί να είχε γιούς μιας και «εξέχεεν επί της γης», ας δοκιμάσω να χαρακτηρίσω σαν τέτοιους κάποιους ανάμεσά μας.
Κορυφαίοι ενός τέτοιου καταλόγου θα είναι δικαιωματικά μαζί με τον εκφραστή του (αδόκιμου είπαμε) όρου,  κάποιος Α. Ντινόπουλος μαζί με έναν Σ. Κεδίκογλου. Κι αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά επειδή υπερασπίζονται με φανατισμό την πρακτική Αυνάν. Όπως εκείνοι που λερώνουν με σπρέι και μαρκαδόρους κάθε επιφάνεια στην πόλη και ισχυρίζονται ότι τα έργα τους είναι γκράφιτι, έτσι κι αυτοί καταστρέφουν τη χώρα και ισχυρίζονται ότι την σώζουν. Το τι κάνει κάθε γιος (ή και κόρη) του Αυνάν και τι ονειρώξεις έχει είναι δικό του θέμα, αλλά όταν οι επιπτώσεις αφορούν και άλλους το πράγμα αλλάζει και οι θιγόμενοι πρέπει να φροντίσουν να τους κόψουν τις κακές συνήθειες.
Τέλος πάντων, ο κατάλογος των απογόνων του Αυνάν θα είναι πολύ μεγάλος, τόσο που θα καταντάει κουραστικός, γι αυτό αφήνω στον καθένα να τον συμπληρώσει... 

Δεν υπάρχουν σχόλια: