Πώς να μείνεις ήρεμος;

Πώς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου, να έχεις σωστή σκέψη και κριτική; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν μπορώ. Από παντού μου ‘ρχονται τα ερεθίσματα, οι προσβολές της νοημοσύνης, οι υβριστικές συμπεριφορές. Γίνομαι κι εγώ προσβλητικός και υβριστής, αν τους είχα απέναντί μου θα τους τα ‘λεγα κατάμουτρα και μακάρι να με πήγαιναν στα δικαστήρια.
Δεν είναι δικό μου, τα’ άκουσα και μ’ άρεσε. Επιτέλους έγινε πράξη το σύνθημα του μακαρίτη «ΠΑΣΟΚ ΛΑΟΣ στην εξουσία». Έμαθες τα νέα πατέρα;
Πάμε παρακάτω.
Στην εκπομπή του ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε συνεντεύξεις με Βορίδη, Διαμαντοπούλου, παλιότερο Παπαδήμο και Ψαριανό. Με Βορίδη και Παπαδήμο δεν θα ασχοληθώ, όχι γιατί δεν μ’ εκνευρίζουν αλλά γιατί δεν αξίζουν τον χρόνο μου.
Η Διαμαντοπούλου στο γραφείο της στο υπουργείο, κατάσταση χαλαρή, καθισμένη πάνω στο γραφείο, ο δημοσιογράφος το ίδιο, φωτισμός χαμηλός σαν να είναι δυο εργαζόμενοι που έμειναν αφού τα γραφεία είχαν κλείσει, χαμήλωσαν τα φώτα και φλέρταραν διακριτικά. Εκείνος την κοιτάζει υπό γωνία, εκείνη χαμηλώνει συχνά το βλέμμα, καμιά φορά κλείνει τα μάτια, κατάσταση ειδυλλιακή. Εκείνη απαντά στις ερωτήσεις του με τα γνωστά πολιτικά τίποτα, αρχίζεις να βαριέσαι μιας και το σενάριο δεν φαίνεται να προβλέπει σεξ, όταν γίνεται η ερώτηση «το γραφείο σας δεν είναι λίγο μεγάλο;» Παρά τον χαμηλό φωτισμό, το γραφείο δείχνει τεράστιο, χαλιά στο πάτωμα, πίνακες στους τοίχους, γυαλιστερά έπιπλα. Κι αυτή με το γνωστό σεμνό ύφος απαντά «είναι πράγματι, ειδικά στην κρίση που βιώνουμε (λες και υπό άλλες συνθήκες οι χλιδάτοι τεράστιοι χώροι είναι αποδεκτοί) αλλά ξέρετε η ανακατασκευή και εκ νέου διαρρύθμιση κοστίζουν πολλά» Είδατε πόσο υπολογίζει τα λεφτά των φορολογουμένων;
Ο Ψαριανός ο αριστερός (στον ράφτη), καθισμένος κι αυτός πάνω στο γραφείο (μόδα είναι;) στην πολύ μικρή αίθουσα της ΔΗΜ.ΑΡ. στη βουλή, και τι δεν λέει. «Η ιδανική κυβέρνηση για τη χώρα τώρα θα ήταν μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Ν.Δ. Δημοκρατικής Αριστεράς και μακάρι να δεχόταν και κάποιοι από την παραδοσιακή Αριστερά». Κι ένα παράπονο «δεν μας ζήτησαν να συμμετάσχουμε, δεν μας πρόσφεραν κανένα υπουργείο», και μια διαπίστωση «τελευταία στον χώρο της Αριστεράς εκτρέφονται και κάποιες φασιστικές νοοτροπίες».
Είπα ότι δεν θα ασχοληθώ με τον Παπαδήμο, αλλά τελικά θα του αφιερώσω δυο γραμμές. Έχει αντιληφθεί λάθος τον ρόλο του κι έχει ερμηνεύσει λάθος τα ποσοστά εμπιστοσύνης που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, αν νομίζει ότι η δουλειά του Έλληνα πρωθυπουργού είναι να μεταφέρει στην κοινωνία μας τις απαιτήσεις και τους εκβιασμούς των Βρυξελών. Δουλειά του είναι να μεταφέρει στις Βρυξέλες την κατάσταση της κοινωνίας, την εξάντληση των αντοχών της, και τις απαιτήσεις της για ισονομία, δημοκρατία, ελευθερία. Αλλιώς μπορεί τα πράγματα να ξεφύγουν και κανείς δεν θα μπορεί να τα συμμαζέψει μετά, όσα πτυχία και να ‘χει.