Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Η Γριά

Με όλα αυτά που συμβαίνουν, τους Γερμανούς που πηγαινοέρχονται, απαιτούν, διαλέγουν, εκβιάζουν, στο μυαλό μου έρχεται συνέχεια η γριά. Ποια γριά;

Εκείνη που ταξίδευε με το τρένο στο ίδιο κουπέ μ’ έναν Έλληνα, έναν Γερμανό και μια πανέμορφη και συνάμα αισθησιακή κοπέλα. Γερμανός και Έλληνας δεν ξεκολλούσαν τα μάτια τους από πάνω της, ιδιαίτερα από τα σημεία εκείνα που μισοκάλυπτε το ντεκολτέ και η κοντή της φούστα. Κάποια στιγμή το τρένο μπήκε σε τούνελ και μέσα στο σκοτάδι ακούστηκε ένα χαστούκι κι ένα πνιχτό «ωχ». Όταν το τρένο ξαναβγήκε στο φως της μέρας, ο Γερμανός κρατούσε ακόμα το κοκκινισμένο του μάγουλο. Η κοπέλα απορημένη σκεφτόταν «ίσως ο Γερμανός πήγε να μου βάλει χέρι και ο Έλληνας τον χαστούκισε». Ο Έλληνας σκεφτόταν πως ο Γερμανός κάτι πήγε να κάνει και η κοπέλα τον χαστούκισε. Ο Γερμανός σκέφτηκε πως ο Έλληνας την έκανε τη δουλειά αλλά η κοπέλα νόμισε πως ήταν αυτός και τον χαστούκισε. Η γριά σκεφτόταν «κουφάλα Γερμανέ από την Κατοχή στο χρωστούσα»

1 σχόλιο:

Swell είπε...

Zήτω και ξανά ζήτω στη γριά!