Σήμερα απεργούν όλοι...

...ή σχεδόν όλοι
Απεργώ κι εγώ και ως εκ τούτου τα παρακάτω είναι προϊόν της σκέψης καθ’ ότι το μυαλό δεν απεργεί.
Σε αναστάτωση και στους δρόμους απελπισμένος και αγανακτισμένος όλος ο κόσμος, κι όταν λέω όλος εννοώ τον κανονικό κόσμο, τον καθημερινό που πνίγεται στη θάλασσα των προβλημάτων που του ‘ρχονται από παντού, από μια κυβέρνηση που δεν δίνει δεκάρα για την κατάσταση στην οποία έχει φέρει την ελληνική κοινωνία. Της κοινωνίας αυτής εξαιρούνται οι εκάστοτε παρατρεχάμενοι της κάθε εξουσίας, οι κάθε είδους παρασιτικά βολεμένοι, οι αφορολόγητοι, οι οφσορατζήδες, οι πολιτικοί και τα τσιράκια τους κάθε απόχρωσης και το 15% εκείνο που δημοσκοπικά δηλώνει ικανοποιημένο από την διακυβέρνηση της χώρας. Η λύση μπορεί να προέλθει μόνο από τον λαό. Τα χειρότερα με τα οποία τον απειλεί η κυβερνητική προπαγάνδα προκειμένου να περάσει τα αίσχη της, δεν μπορεί να είναι πολύ χειρότερα απ’ όσα του συμβαίνουν τώρα και μάλλον αφορούν περισσότερο τους δανειστές και τις χώρες τους. Αρκεί να δει κανείς την πρεμούρα των Ευρωπαίων ηγετών για να καταλάβει ότι «το Ελληνικό πρόβλημα» μπορεί να τους καταστρέψει.
Αυτά τα λίγα και φεύγω για τις συγκεντρώσεις.