Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Ξυπόλητο τάγμα...

Στο σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «τα ΝΕΑ» πληροφορούμαστε ότι «εξαπλώνεται η ξυπόλητη μόδα» και μαθαίνουμε ότι τον δρόμο που χάραξε η Ντέπη Μουρ από το 2010 ακολούθησαν χθες Αθηναίοι και Αθηναίες που περπάτησαν ξυπόλητοι στην πλατεία Κολωνακίου.

Κάναν προπόνηση για φτωχοί;

Μιμήθηκαν τον Καραγκιόζη;

Ότι και να ’ναι, σε λίγο όσοι δεν θα μπορούν να αλλάξουν σόλες θα έχουν κι αυτή την διέξοδο. Θα είναι και «ΙΝ» στη μόδα.

υγ. Η μιμητική βλακεία δεν καλύπτεται από το επιχείρημα οτι γίνεται (τάχα) "σε ένδειξη συμπαράστασης στα φτωχά παιδιά του τρίτου κόσμου"


4 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πότε έγινε αυτό; Πιθηκισμός...

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είπε...

Δες τα σημερινά ΝΕΑ, πρώτη σελίδα κάτω αριστερά...

Swell είπε...

Mε καραγκιόζηδες πολιτικούς είναι φυσικό να αναπτύσσονται ανάλογες τάσεις στη χώρα.

Panagiotis είπε...

Πριν χρόνια, ήμουν στη Θάσο για διακοπές, πιτσιρικάς, μάλλον 14-15 χρονών και περπατούσα ξυπόλυτος μετά το μπάνιο, στον παραλιακό, στα Λιμενάρια. Σε μιά φάση αισθάνομαι κάτι να με τσιμπάει την πατούσα. "Σφήκα", λέω μέσα μου και πατάω πιό δυνατά να την λιώσω για να σταματήσει να με τσιμπάει. Όσο πάταγα, τόσο πόναγε. Αφού δεν άντεχα άλλο, σηκώνω το πόδι και τί να δω ρε παιδιά: γόπα από τσιγάρο αναμμένο. Το δίδαγμα της παραπάνω ιστορίας? Όταν περπατάς ξυπόλυτος βλέπε που πατάς γιατί ή γόπα, ή σκατά θα πατήσεις.