Βολέματα

Τον Τριανταφυλλόπουλο δεν τον πάω, έχει φανεί στο παρελθόν ο ρόλος που παίζει, και πιστεύω ότι είναι «τάχα».
Όμως αυτό δεν αναιρεί την αλήθεια κάποιων από τα ρεπορτάζ με τα οποία καταπιάνεται στις εκπομπές του. Όπως εχθές για παράδειγμα, που ασχολήθηκε με το βόλεμα συγγενών στα πολιτικά γραφεία βουλευτών και τις αμοιβές τους. Φάνηκε για μια ακόμα φορά ότι οι πολιτικοί δεν είναι κανονικοί άνθρωποι αλλά μια ανθρωποειδής ράτσα που στερείται κάποιων ανθρώπινων συναισθημάτων όπως, φιλοτιμία, υπερηφάνεια, ντροπή. Αδιαφορούν για τον υπόλοιπο κόσμο και τα προβλήματά του, ψηφίζουν αισχρούς νόμους που τους επιτρέπουν να μονιμοποιούν στο Δημόσιο τους συνεργάτες τους οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις είναι συγγενείς τους συχνά δε α’ βαθμού. Η αλητεία τους συνεχίζεται με προσλήψεις στη Βουλή που οι συνθήκες εργασίας είναι άριστες και οι αμοιβές οι καλύτερες στο Δημόσιο. Παρουσιάζουν τις γυναίκες τους σαν σκληρά εργαζόμενες στο πολιτικό τους γραφείο 7 μέρες τη βδομάδα, από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα και ως εκ τούτου αδικούμενες από τις 90 ώρες υπερωρίας που – μέσα στα πλαίσια λιτότητας – έγιναν 45 αλλά όπως φάνηκε χθές, αναπροσαρμόστηκαν εκ νέου στις 60. Ένας εκ των παρισταμένων, ο βουλευτής Σταμάτης, στην προσπάθειά του να τον συμπονέσουμε είπε το καταπληκτικό «εγώ κύριοι είμαι υποχρεωμένος να πηγαίνω κάθε βδομάδα στην Πάτρα και κινδυνεύω, ξέρετε ότι ο δρόμος Αθήνας Πάτρας είναι ο πιο επικίνδυνος της Ευρώπης;»

Εδώ πρέπει να παραδεχτούμε ότι την ευθύνη φέρουν όσοι Πατρινοί τον εξέλεξαν βουλευτή υποχρεώνοντάς τον έτσι να υπόκειται σε τέτοια επικίνδυνη δραστηριότητα 4 φορές το μήνα.
Ας μην το ξανακάνουν.