Αρχίζει και γίνεται συχνή η παρουσία αναρτήσεων στα blogs, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «τώρα αυτό γιατί το ‘γραψε».
Δεν θα αναφέρω ονόματα για να μη κουβαλήσω νερό στον μύλο της πρόκλησης. Ένας έκατσε κι έγραψε ένα άρθρο στο οποίο αναφέρεται από ειρωνικά έως προσβλητικά στους Σερραίους. Έφτασα σ’ αυτό από σχετικές αναρτήσεις δυό φίλων που θίχτηκαν (και με το δίκιο τους). Ασχέτως αν μπορεί κανείς να υποψιαστεί ότι με τον όρο «Σερραίοι» εννοεί τον πρωθυπουργό, δεν παύει να χαρακτηρίζει συνολικά την περιοχή. Κάπου αλλού διάβασα κάτι ανάλογο για τους Κρητικούς και τους Πελοποννήσιους όπως και ένα master ηλιθιότητας για τους Θεσσαλονικείς. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα φρούτα, αλλά κατανοώ τον σκοπό τους (σχόλια επί σχολίων και καταιγισμός επισκέψεων). Όμως αν ξεπερνώντας τις κομματικές και οπαδικές αντιπαραθέσεις φτάσουμε σ’ αυτές των ιδιαίτερων πατρίδων, πρώτα υποσκάπτουμε το blogging (όσοι τουλάχιστον το βλέπουν σαν σοβαρό μέσο) και δεύτερο βλέπουμε στον κάθε Αθηναίο, Σερραίο, Κομοτηναίο, Σαλονικιό, τον πιθανό συντάκτη της μαλακίας που διαβάσαμε σε βάρος μας. Γι αυτό προσπεράστε την βλακεία κι αφήστε τους βλάκες στην αυτοϊκανοποίησή τους
Οι φίλοι μου ελπίζω να κατανοήσουν τη θέση που παίρνω
Οι φίλοι μου ελπίζω να κατανοήσουν τη θέση που παίρνω
10 σχόλια:
Άθλιε Ιωάννη και πανάθλιε Ιαβέρη, θα σε συμβούλευα να αφήσεις τους πραγματικά αθλίους στη μικρότητα τους. Άνθρωποι τέτοιους είδους δεν αξίζουν ούτε σταγόνας του σιέλου μας. Κάποιοι από αυτούς το κάνουν ας πούμε ..ασυνείδητα. Έτσι έμαθαν να μιλάν έτσι μιλάνε. Σε αυτούς απευθύνω τη συνέχεια του σχολίου μου με την ελπίδα ότι θα δουν τη συμπεριφορά τους από μια άλλη οπτική γωνία και θα την αλλάξουν. Οι υπόλοιποι έχουν άλλου είδους προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται έτσι εύκολα τώρα που οι λοβοτομές δεν είναι πια της μόδας.
Φανταστείτε λοιπόν κύριοι το μικρό σας αγοράκι να παίζει χαρούμενο στην αυλή του σχολείου κατά το διάλειμμα. Εκεί που πηδάει αμέριμνο τις λιμνούλες των νερών που σχημάτισε η πρωινή βροχή , του επιτίθεται μια ομάδα συμμαθητών του. Το σπρώχνουν βίαια..Το αγοράκι πέφτει στα νερά ξαφνιασμένο… ακόμη δεν έχει καταλάβει τι συνέβη..Τα άλλα παιδιά αρχίζουν να γελούν με τα χάλια του και να το κοροϊδεύουν: «Α ρε Πόντιε! Τι κοτσάνα αμόλησες πάλι στο μάθημα! Ντιπ πόντιος είσαι».
Δάκρυα γεμίζουν τα ματάκια του..η καρδούλα του πάει να σπάσει από το καρδιοχτύπι..ένας κόμπος του κλείνει το λαιμό και δεν μπορεί μήτε να καταπιεί μήτε να ανασάνει..Κοιτάει ολόγυρα για βοήθεια..Μακάρι να ήταν ο μπαμπάς του εκεί …Βοήθησε με μανούλα ψιθυρίζει.. Μα η μανούλα και ο μπαμπάς δεν είναι εκεί..ολόγυρα του υπάρχουν μόνο οι συμμαθητές του που το κοροιδεύουν ...γιατί είναι διαφορετικός, ένα τέρας της φύσης, ένας βλάκας, ένας ΠΟΝΤΙΟΣ.
Κύριοι τη συνέχεια δε θα σας την πω. Με όσο μυαλό διαθέτετε μπορείτε να την φανταστείτε. Εξάλλου δεν έχει σημασία αν το παιδί γυρίσει σπίτι δαρμένο και κλαμένο ή με φουσκωμένη την ψυχή από οργή μιας και σηκώθηκε και τους πλάκωσε όλους. Σημασία έχει πως οι πρακτικές σας μόλις σκότωσαν την αθωότητα.
Εύχομαι να συνειδητοποιήσετε το κακό που προκαλείται μέσω του κοινωνικού ρατσισμού που εξασκείτε και να μην χρειαστεί να το βιώσετε μέσω του πόνου του παιδιού σας, του φίλου σας ,του αδελφού σας, του ίδιου σας του εαυτού. Γιατί αν εσείς μπορείτε να υποτιμήσετε μία φορά , να είστε σίγουροι ότι οι άλλοι μπορούν να σας υποτιμήσουν δέκα.
kai tis dikes sou topikistikes malakies poios sou eipe oti mas aresei na tis diavazoume;
(Ανώνυμε, αν ο Αγιάννης έκλεινε τα ανώνυμα σχόλια, και συ, αποφάσιζες πάλι πως, θα σχολιάσεις έστω και επώνυμα, αυτή τη φορά τι θα έγραφες;)
Γιάννη, γειά σου, και καλή σου μέρα εκεί.
Μου άρεσε ο ήρεμος και συνάμα δίκαιος τρόπος, που το σχολίασες, και ο δικός σου, καθώς και η ωριμότατη απάντηση της φίλης σου πρίν, λίγο πιο πάνω.
Να είσαι σίγουρος (και κείνη επίσης) πως όλοι μας έχουμε μέσα μας ένα μικρό διάβολο.
Συνήθως τον κρατάμε αλυσοδεμένο.
Υπάρχουν στιγμές που σπάει κάποιες απο τις αλυσίδες του, και τρέχουμε αλαφιασμένοι να τον ξαναδέσουμε.
Έρχονται όμως και κάποιες στιγμές, που τον "λύνουμε" εμείς οι ίδιοι, γιατί αλλιώς θα σκάσουμε.
Να 'στε πάντα καλά, και ..θα προσπαθήσω να είμαι πιο ήρεμος, απλά σήμερα "ήθελα" να λύσω τον διάβολό μου.
@ Ανώνυμε δεν θυμάμαι να σε ανάγκασε κανείς να το διαβάσεις... ή μήπως κάνω λάθος και κάποιος ΑΘΛΙΟΣ σε έχει αλυσοδέσει μπροστά από μία οθόνη?
ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΕΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ??? Να του απαντήσουμε δεόντως βρε παιδί μου
@ΓΙΑΝΝΗ μπράβο για το ποστ... πολύ καλό
@Tzeni de la Porta, και πήρες την ηπιώτερη περίπτωση, το Ποντιάκι...
@για τον Ανώνυμο δεν θέλω σχόλια, όλοι κρινόμαστε.
@αλητάκο, ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά λόγια
@ΑΑΤΟΝ, εγώ να δείς πόσες φορές τον αφήνω λυμένο, αλλά σαν μεγαλύτερος είπα να προτάξω την σοφία των χρόνων μου!!! ;-)
τί μου θυμίζει, τί μου θυμίζει.........χμ....
@παλαλέ, αυτό που σου θυμίζει, έχει σχολιάσει σαν "ανώνυμος"...
...τρείς τελείες...όσα και τα χιλιοστά του "μυαλού" του...
Δε βαριέσαι...έχουμε αγώνα σήμερα
NAI....ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΛΟ ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ...
Δημοσίευση σχολίου