Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Τι να πεις;


Και σε ποιόν;
Τι να πεις που να μην έχει ειπωθεί και σε ποιόν που να μην τα ‘χει ακούσει… Μόνο μια συνεχής προσπάθεια να μην ξεχαστεί τίποτα, να μην ρετουσαριστεί το προφίλ κανενός, να μην αμβλυνθεί καμιά αντιπαράθεση. Καμιά επικαιρότητα να μην επισκιάσει τις συνέπειες του εγκλήματος διαρκείας που έφερε τη χώρα στην εντατική. Ούτε απεργίες, ούτε επισκέψεις στην Κύπρο και συζητήσεις για ΑΟΖ, ούτε μέτρα για το μεταναστευτικό, ούτε φήμες και διαδόσεις, τίποτα δεν πρέπει να αποσπάσει την προσοχή σας από εκείνο το μεγάλο κουτί με την σχισμή επάνω. Εκεί μέσα να βάλετε όλο το είναι σας, το τώρα και το αύριο το δικό σας και των παιδιών σας. Εκεί μέσα πρέπει να πέσει το τεφτέρι που κράτησε ο καθένας, με γραμμένα όλα και για όλους. Για τους ανίκανους και τους δόλιους, τους άβουλους με τους χειραγωγούς τους, τους «ηγέτες» με τα τσιράκια τους, τα κόμματα με τους εργολάβους τους, τους λαθρεμπόρους τους, τους μεσάζοντές τους, τους συνδικαλιστές τους, τους προδότες και τους μειοδότες, τους προσκυνημένους, τους επωφελούμενους, τους λαοπλάνους, τους τυχοδιώκτες, τους οφσορατζήδες, τους φοροφυγάδες και φοροκλέφτες, τους μετακομίσαντες τις επιχειρήσεις τους, τους «Ελβετούς»… Όλοι μπορούν να περιληφθούν σ’ έναν χαρακτηρισμό. Δικομματισμός (άντε και τρι)… Μην επηρεάζεστε από δημοσκοπήσεις, όλες γίνονται επειδή κάποιοι τις παραγγέλλουν κι αυτοί οι κάποιοι δεν είστε εσείς. Μην ακούτε τους εκπροσώπους του παγκόσμιου κεφαλαίου για το τι πρέπει να βγάλει η κάλπη, ή για το τι θα γίνει αν δεν προκύψει η κυβέρνηση που επιθυμούν, μην ανεχθείτε άλλους εκβιασμούς, μην ακολουθείτε τις εξελίξεις, καθορίστε τις. Οι εκλογές αυτές δεν είναι πολιτικές, είναι ΤΑΞΙΚΙΕΣ.
Αλλά πώς να πείσεις τον μισθωτό, τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον μεροκαματιάρη ότι δεν μπορεί να στηρίζει εκείνους που καμιά σχέση δεν έχουν, ούτε είχαν ποτέ, με τα προβλήματα της καθημερινότητάς του; Πώς να πείσεις εκείνα τα τιμημένα γερατειά που έσπευσαν να ψηφίσουν τον Βενιζέλο για αρχηγό, ότι το χάλι που τους οδήγησε έχει και συνέχεια που φέρει την υπογραφή του;

2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Οι εκλογές πάντα ήταν ταξικές. Απλά τώρα είναι εμφανέστερο (ελπίζω τουλάχιστον). Αλλά κακοί πολιτικοί δεν ήταν ποτέ. Υπέροχοι και ικανότατοι είναι για την ταξική πολιτική/επίθεση που εφαρμόζουν.

Panagiotis είπε...

Να κάνω μία ερώτηση? Κατ' αρχήν είναι πεντακάθαρο ότι οι "μάγκες" που κυβερνούν εδώ και χρόνια (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) είναι ανίκανοι. Ο Καρατζαφέρης είναι άκρως επικίνδυνος, κάτι κομουνιστές είναι για να τους κλαίνε οι ρέγγες γιατί έχουν μείνει 100 χρόνια πίσω, για Χρυσή Αυγή και εθνικόφρονες δεν είναι ανάγκη να κάνουμε συζήτηση. Και πάει λέγοντας. Και η ερώτηση: Ποιόν "πού.." να ψηφίσεις? Το λευκό αν δεν κάνω λάθος το θεωρούν άκυρο, δεν σε δίνουν τη δυνατότητα να τους πεις "άϊ και γαργαληθήτε ρε ρεμάλια"