Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Για ντροπή ή για λύπη;


Και για ντροπή και για λύπηση είναι το μάθημα που μας έδωσε η Ιταλική δικαιοσύνη σε σχέση με τις διεκδικήσεις των συγγενών των θυμάτων των ναζί στο Δίστομο. Η Δικαιοσύνη μιας χώρας έσκυψε πάνω από τα δίκαια αιτήματα ξένων πολιτών για τα οποία η Δικαιοσύνη της χώρας τους εκώφευε αν δεν αδιαφορούσε, για πολλά χρόνια. Υπουργοί Δικαιοσύνης δεν τολμούσαν να βάλουν την υπογραφή τους για να εκδικαστούν στον ανώτερο βαθμό οι απαιτήσεις για αποζημιώσεις σε βάρος της Γερμανίας. Και βρέθηκαν οι Ιταλοί που ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να κηρύξουν εαυτούς αναρμόδιους για την επίλυση της διαφοράς, στάθηκαν στο ύψος που περιμένει κανείς να βρίσκεται η Δικαιοσύνη. Και όχι μόνο εκδίκασαν την υπόθεση αλλά επιδίκασαν και αποζημιώσεις ύψους 60.000.000€, και πήγαν και παραπέρα αποφασίζοντας πως τυχόν άρνηση της Γερμανίας να συμμορφωθεί θα σημάνει την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας στην Ιταλία μέχρι του ποσού που επιδικάστηκε. Αυτό το χαστούκι, αυτή η ξευτίλα, δεν εκθέτει πρόσωπα που κατέχουν αξιώματα στη χώρα τόσο, όσο εκθέτει την ίδια τη χώρα συνολικά παρουσιάζοντάς την να μην μπορεί (ακόμα χειρότερα να ΜΗΝ ΘΕΛΕΙ) να προστατέψει και να υποστηρίξει τους πολίτες της. Η ιστορική αυτή απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της Ιταλίας ανοίγει το δρόμο για διεκδικήσεις κι από άλλα μαρτυρικά χωριά σαν τα Καλάβρυτα, τον Χορτιάτη και τόσα άλλα.

2 σχόλια:

tzonakos είπε...

Δεκαετιών κωλυσιεργία στο ζήτημα αυτό ειναι το λιγότερο ύποπτη.
Κι όμως, το θέμα το έτρεξε μεχρι και ο επιφανής νομικός Γιάννης Σταμούλης όσο ζούσε.
Ισως κάποτε μάθουμε οτι αποζημιώσεις δόθηκαν μα αυτές κατέληξαν σε διάφορες τσέπες, ποιός ξέρει ;

Panagiotis είπε...

Φυσικά εμείς (η κυβέρνηση δηλαδή) είμαστε "υπερ άνω". Το ότι οι Γερμανοί, αλλά και οι σύμμαχοί τους οι Βούλγαροι, μας κατέστρεψαν τότε, και, πάνε να μας καταστρέψουν τώρα αλλά με άλλα μέσα είναι αδιάφορο. Δηλαδή οι Εβραίοι είναι μαμάκες που τους έχουν σκίσει στα δικαστήρια τους Γερμανούς. Και οι Γερμανοί τους πληρώνουν ακόμη και σήμερα. Του πεθερού μου το χωριό το έκαψαν δύο φορές οι Γερμανοί. Στης γιαγιάς μου το χωριό οι Βούλγαροι εκτέλεσαν τους μισούς άνδρες σε μία μέρα. Τον μπαμπά μου τον έπιασαν οι Γερμανοί στη Θεσσαλονίκη γιατί είχε λάβει μέρος σε "ανατινάξεις" και τον έστειλαν αιχμάλωτο στη Γερμανία σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Και εμείς, οι ραγιάδες, γιατί αυτοί είμαστε, είμαστε "υπερ άνω".

Τα 60 εκατομμύρια, για να εξηγιώμαστε, είναι ένα τίποτα. Σταγόνα στον ωκεανό. Αν ήταν άλλος στη θέση μας, θα τους είχε πάρει τα σώβρακα.