Δυό γριές η Ευτυχία και η Μελπομένη, με προχωρημένο αλτσχάιμερ και οι δύο, επισκέπτονται μια φίλη τους την Δωροθέα που είναι στην ίδια κατάσταση μ’ αυτές.
-Να κάνω ένα καφεδάκι, προτείνει η Δωροθέα
Πίνουν τον καφέ και σε λίγο η Δωροθέα λέει
-Τι λέτε για ένα καφεδάκι;
Ξαναπίνουν καφέ και μετά από λίγο λέει η Δωροθέα
-Δεν πίνουμε ένα καφέ βρε κορίτσια;
Περνάει η ώρα και οι δύο γριές σηκώνονται να φύγουν.
Στο δρόμο λέει η μία
-Αμάν, αυτή η Δωροθέα, τόση ώρα στο σπίτι της ούτε ένα καφέ δεν μας έκανε!
-Ουφ κι εσύ, που την θυμήθηκες την Δωροθέα; απαντάει η άλλη.
-Να κάνω ένα καφεδάκι, προτείνει η Δωροθέα
Πίνουν τον καφέ και σε λίγο η Δωροθέα λέει
-Τι λέτε για ένα καφεδάκι;
Ξαναπίνουν καφέ και μετά από λίγο λέει η Δωροθέα
-Δεν πίνουμε ένα καφέ βρε κορίτσια;
Περνάει η ώρα και οι δύο γριές σηκώνονται να φύγουν.
Στο δρόμο λέει η μία
-Αμάν, αυτή η Δωροθέα, τόση ώρα στο σπίτι της ούτε ένα καφέ δεν μας έκανε!
-Ουφ κι εσύ, που την θυμήθηκες την Δωροθέα; απαντάει η άλλη.
2 σχόλια:
καλό! να γράψω ένα κι εγώ;..αλά τι ρωτάω..
Στις αντρικές τουαλέτες, είναι ένας που προσπαθεί να ανοίξει το φερμουάρ του, μα τα χέρια του τρέμουν σε αφάνταστο σημείο...
πάει ο διπλανός και του λέει, να σε βοηθήσω ρε φίλε, και του το ανοίγει, του το βγάζει και στο τέλος του ξανακλείνει το φερμουάρ.
Μόλις ο άλλος τον ευχαρίστησε, του λέει, "πάρκινσον;"
Και απαντάει ο άλλος, "όχι ρε, απλά...σιχαίνομαι να την πιάσω.."
Να 'σαι καλά Νίκο και καλό χειμώνα εκεί πάνω...
Δημοσίευση σχολίου