Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Και τώρα τι θέλουν οι αληταράδες;


Τα Ταμεία που η φάρα τους καταλήστεψε, θα δίνουν λέει συντάξεις ανάλογα με πόσα διαθέσιμα θα έχουν κάθε μήνα. Θα ζούμε δηλαδή, εμείς οι άχρηστη και ζημιογόνα τάξη των συνταξιούχων, με την αγωνία κάθε μήνα "θα με πληρώσουν ή όχι, κι αν ναι πόσα;" Με τα δικά μας λεφτά θα περιμένουμε την ελεημοσύνη των απατεώνων.

Και όχι μόνο αυτό.

Θα πρέπει να δηλώσω τι θέλω να γίνει η επικουρική σύνταξή μου όταν πεθάνω. Να συνεχίσει να την παίρνει η γυναίκα μου ή όχι; Αν πω ότι θέλω να την παίρνει τότε θα μου κρατάνε 100 (να ’ναι οι ώρες τους) ευρώ τον μήνα. Δηλαδή την επικουρική μου που ήταν 450/μήνα και περιορίστηκε στα 320 και ποιος ξέρει που θα την φτάσουν, να την κάνω μόνος μου 220 και ΑΝ θα συνεχίσω να την παίρνω κι ΑΝ μείνει και κάτι να παίρνει η χήρα. Μεγαλύτεροι αλήτες, ληστές, καθήκια του κερατά δεν υπήρξαν κι ούτε θα υπάρξουν αν αυτοί δεν γίνουν παράδειγμα προς τους επόμενους πολιτικούς.
Δυο μέτρα γερό σχοινί κι από κάτω φωτιά…

1 σχόλιο:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δύο μέτρα σκοινί και πέντε μέτρα το ικρίωμα... Αν και μπαλκόνι καλό είναι...