Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

«Θέλημα Θεού» (αθλητικό)

Η «φωνή του Θεού» στην «πόλη του Θεού» έλεγε τις τελευταίες μέρες πως είναι «θέλημα Θεού» να τους τελειώσει.

Όμως ο Θεός δεν ασχολείται με τέτοια πράγματα κι έτσι χθες τα παιδιά με τα μαύρα (πλην του Μάρσαλ) ήταν καλύτερα, ανώτερα, και νίκησαν. Γκετσέφσκι και Κρίστμας, οδήγησαν την ομάδα πάνω στα σχέδια του Μαρκόπουλου κι έστειλαν τον τελικό στην Πυλαία την Τετάρτη. Κι ο Γιαννακίδης, κι ο Μπούλιαν κι ο Δέδας ήταν καλοί όπως κι ο Ντόζιερ. Ο Μάρσαλ ήταν κάκιστος, λάθος επιλογές, βιαστικές προσπάθειες, μαζεμένα φάουλ, εκνευρισμός, λες και βιαζόταν να τελειώσει η σειρά και να πάει να δει το παιδί του. Την Τετάρτη ο αγώνας δεν θα κερδηθεί με χαρτάκια καπνογόνα και κροτίδες. Χρειάζεται σοβαρότητα αγωνιστικότητα και πειθαρχία από ΟΛΟΥΣ

1 σχόλιο:

Panagiotis είπε...

Χα χα..θα φαντάζεσαι ότι μ' άρεσε πολύ το κείμενο αυτό :ο)

Μα... αφού ο μόνος Θεός που υπάρχει είναι ο ΠΑΟΚ? Φυσικά η εφημερίδα του Μπάμπη είναι αιρετικιά...

Πάντως οι κακές γλώσσες λεν ότι ο Άρης, ο Ερμής και ο Απόλλωνας έκαναν τρενάκι σε κάτι χαράδρες στον Όλυμπο, αλλά τους τσάκωσε ο Δίας και τους τάραξε στην καρπαζά. Έτσι έχω ακούσει, τώρα δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι... Λες ν' αληθεύει? Γιατί άραγε το σήμα της ομάδας απ' την συναγωγή έχει τον Άρη χωρίς δόρυ, ή χωρίς σπαθί? Λέω ρε παιδί μου...