Γιατί όλο ζητάμε από τον καινούργιο χρόνο να φέρει;*

*αναδημοσίευση από 31/12/2008
Ας ζητήσουμε από τον παλιό να πάρει...
Να πάρει μαζί του όλα όσα μας στενοχώρησαν, μας σύγχυσαν, μας έβγαλαν απ’ τα ρούχα μας, να πάρει μαζί του και να μη ξαναδούμε πράγματα, καταστάσεις, πρόσωπα.
Ας πάρει μαζί του ανάξιους πολιτικούς (δεν χρειάζονται ονόματα ξέρει αυτός, άσπρισαν τα μαλλιά και τα γένια του σ’ έναν χρόνο), σκληρά και αχόρταγα αφεντικά, δουλικά τσιράκια, ψευδεπίγραφες δημοκρατίες, τάχα δήθεν ιερωμένους και δικαστές, καθημερινούς υπνωτιστές, ας πάρει μαζί του την ανεργία και τη φτώχεια, το άγχος για το σήμερα και την αγωνία για το αύριο.
Ας πάρει μαζί του όσα στον καθ’ ένα από εμάς έφεραν λύπες και ντροπές, όσα μας έκαναν να μετανιώσουμε γι αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε στους άλλους, κι αυτά που άλλοι έκαναν ή δεν έκαναν σ’ εμάς.
Ας πάρει μαζί του έρωτες χωρίς ανταπόκριση, άδικες ήττες, μισούς αγώνες, μυστικά που δεν κρατήσαμε, αλήθειες που δεν είπαμε, στιγμές που σκύψαμε το κεφάλι, δάκρυα που δεν χύσαμε, καλημέρες που δεν είπαμε.
Ας του το ζητήσουμε…
Και σα να τον βλέπω να στρίβει τη γωνία μουρμουρίζοντας
«Συν Αθηνά…ρε, εσείς δεν το ‘πατε;»

Σας εύχομαι από καρδιάς να έχετε μια καλύτερη χρονιά.

Ξεκλήρισμα

Τώρα που φεύγει κι αυτός ο χρόνος, ο όρος αυτός που συνήθως περιγράφει τα τραγικά αποτελέσματα αυτοκινητικών δυστυχημάτων, είναι ο πιο κατάλληλος για να χαρακτηρίσει αυτά που έγιναν σε βάρος της χώρας και κατά πως φαίνεται θα συνεχίσουν να γίνονται μέχρι να ολοκληρωθεί η καταστροφή. Αποδεδειγμένα πιά, οι κυβερνώντες εκτελούν κατά γράμμα τα σχέδια των εντολέων τους. Απέναντι σ’ έναν λαό που δεν εννοεί να καταλάβει ότι όσο εξακολουθεί να τους ανέχεται τόσο πιο αδίστακτοι και βδελυροί θα γίνονται, προχωρούν με καταιγιστικό ρυθμό σε όλο και πιο βίαια αντιλαϊκά μέτρα με φανερό σκοπό να εξαφανίσουν την λεγόμενη μεσαία τάξη και να εξαθλιώσουν εκείνη των χαμηλότερων εισοδημάτων. Η διαστροφική επιθυμία τους να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών των αφεντικών τους τους έχει μετατρέψει σε αχόρταγα ζόμπις. Χιλιάδες οικογένειες διαπιστώνουν καθημερινά την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις βασικές απαιτήσεις της ζωής, εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι προσπαθούν μάταια να βρουν μια οποιαδήποτε δουλειά, στα φιλανθρωπικά συσσίτια συνωστίζονται άνθρωποι που μέχρι χθες η ζωή τους ήταν αλλιώς, και ο δοτός πρωθυπουργός μιλάει ανερυθρίαστος για «ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και διάθεση κονδυλίων του ΕΣΠΑ για περισσότερες μερίδες». Ο ίδιος αντιγράφει και κάτι παλιά τσιτάτα «…τι μπορείς εσύ να κάνεις για την πατρίδα σου» και το λέει και στα Αγγλικά για να δουν και οι έξω πόσο ωραία παίζει τον ρόλο του. Αν τον ρωτήσεις «τι μπορείς εσύ να κάνεις για τον λαό» θα σε κοιτάξει σαν χαζός. Με την ανακοίνωση των νέων τεκμηρίων, και των τελών κυκλοφορίας, χιλιάδες καταθέτουν στις εφορίες τις πινακίδες κυκλοφορίας κι επειδή τελικά δεν θα εισπραχθούν τα προβλεπόμενα, όλο και κάποιο άλλο μέτρο θα επινοήσουν, πάντα σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας και πάντα υπέρ της ολιγαρχίας που έχει τον τρόπο της. Με τα τεκμήρια λέει θα πιάσουν τους φοροφυγάδες «έχεις αυτοκίνητο 1600 και 1800 κυβικών, άρα δεν μπορείς να δηλώνεις εισόδημα λιγότερο από τόσα». Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι σήμερα οι περισσότεροι επιχειρηματίες από μεσαίοι και πάνω έχουν αυτοκίνητα μέχρι και 4000 κυβικά όλα με λίζινγκ στο όνομα της εταιρίας τους, περνούν τα έξοδα στα βιβλία τους και όχι μόνο τεκμήριο δεν τους πιάνει, αλλά μειώνεται και το φορολογητέο εισόδημά τους. Η ΔΕΗ, λένε, έχει έλλειμμα 4,5 δις και ετοιμάζουν μια πρώτη αύξηση 9%, μείωση μισθοδοτικών δαπανών κατά 20% και βλέπουμε. Για τους διορισμένους που διαχειρίστηκαν την πρώην κερδοφόρα εταιρία, ούτε κουβέντα. Θα καταπολεμήσουν, λένε, την ανεργία των νέων με θέσπιση ειδικών μισθολογίων 601€ μικτά και για δύο χρόνια. Κανένας νέος δεν διανοείται παντρειές και οικογένειες, η χώρα γερνάει, τα ταμεία δεν έχουν έσοδα λόγω της ανεργίας και της σφαγής που γίνεται στους μισθούς και η λύση βρίσκεται στην μείωση των συντάξεων. Οι ασφαλισμένοι δεν μπορούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους γιατί τα ταμεία χρωστάνε πολλά στα φαρμακεία, το νοσοκομείο της Ρόδου ανακοίνωσε ότι από 1/1/2012 δεν θα είναι σε θέση να λειτουργήσει λόγω των τεράστιων ελλείψεων και οι δοσίλογοι σε αντιπερισπασμό συλλαμβάνουν τον Εφραίμ αφήνοντας όμως ανέπαφους όλους τους άλλους της φάρας τους, πολιτικά πρόσωπα που είτε ομολόγησαν ότι «τα πήραν» είτε καταγγέλθηκε επίσημα ότι τους «τα δώσαν», να μην πιάσουμε ονόματα γιατί ο κατάλογος θα ‘ναι πολύ μακρύς. Δυο εισαγγελείς που ερευνούσαν οικονομικές υποθέσεις δηλώνουν παραίτηση καταγγέλλοντας παρεμβάσεις και το μαύρο χρήμα συνεχίζει ανενόχλητο τις υπόγειες διαδρομές του. Τα ίδια τα κόμματα έχουν δανειστεί με εγγύηση τις επιχορηγήσεις τους μέχρι το 2015, επιχορηγήσεις που πληρώνονται από εμάς προκειμένου να λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων της χώρας και του λαού.
Μια ευχή λοιπόν για όλους αυτούς. Η νέα χρονιά να είναι η τελευταία τους. Πολιτικά.
Αν είναι και βιολογικά, ακόμα καλύτερα.

Κινέζικη σοφία

Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει ότι σ’ ένα μοναστήρι κάποιος μαθητής ρώτησε τον σοφό δάσκαλο του: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;» Ο δάσκαλος του απάντησε: «Πολύ μικρή, κι ωστόσο έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση». Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από ένα πολύ μεγάλο στρόγγυλο τραπέζι στο κέντρο του οποίου υπήρχε μια μεγάλη χύτρα σούπας με ρύζι. Όλοι τους ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι γιατί ο καθένας είχε από ένα κουτάλι με πολύ μακρύ χερούλι που κρατώντας το από την άκρη μόλις που έφτανε στο εσωτερικό της χύτρας. Όμως το μακρύ χερούλι δεν τους επέτρεπε να φέρουν μετά το κουτάλι με τη σούπα στο στόμα τους. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή. «Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο». Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε το ίδιο μεγάλο τραπέζι, η χύτρα του ρυζιού, μια ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι. «Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;» «Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος. «Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».

Χρόνια Πολλά...

Κάθε χρόνο λέμε τα ίδια σε κάθε ευκαιρία σε κάθε γιορτή.
Χρόνια Πολλά λοιπόν, μια ευχή που τουλάχιστον ποτίζει την ελπίδα πως το μέλλον θα 'ναι καλλίτερο και θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη.
Χρόνια Πολλά, σ’ εκείνους που υποφέρουν, σ’ εκείνους που αγωνίζονται, που τίμια προσπαθούν, σ’ εκείνους που δεν αισθάνονται ανώτεροι, σ’ εκείνους που είναι πολλά αυτά που τους λείπουν. Χρόνια Πολλά σε όσους είναι άνεργοι, σε όσους απεργούν, σε όσους είναι μόνοι, σε όσους φοβούνται, σε όσους ελπίζουν, σε όσους δεν σκύβουν το κεφάλι, στους απειλούμενους, στους αρρώστους.
Σε όσους είναι άνθρωποι και γιορτάζουν την ανθρωπιά τους. Σε όσους δεν φωνάζουν «εγώ γιορτάζω».

Κλήρωση Κυπέλλου

Μονοί αγώνες (νοκ άουτ) στις 10/11/12 Ιανουαρίου 2012

ΠΑΟΚ (ή Εθνικος Αστέρας)*-ΑΕΚ ΟΣΦΠ-Θρασύβουλος Πανιώνιος-Παναθηναϊκός Ατρόμητος-Άρης Ξάνθη-Πανσερραϊκός Παναιτωλικός-ΟΦΗ Κέρκυρα-Δόξα Δράμας ΠΑΣ Γιάννενα-Αστέρας Τρίπολης

*η τύχη του αγώνα Εθνικού Αστέρα-ΠΑΟΚ θα κριθεί την Πέμπτη τυπικά

Ο δικός μας Πέτζα

Όταν ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς ήρθε στον ΠΑΟΚ 17χρονο παιδί, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την πορεία του, ιδιαίτερα και μετά τους δύο σοβαρούς τραυματισμούς που αντιμετώπισε, ο ένας μάλιστα σοβαρότατος, διπλό κάταγμα κνήμης περόνης, έκανε πολλούς να σκεφτούν ότι τελείωσε αθλητικά πριν καλά καλά αρχίσει. Όμως η μετέπειτα πορεία του ήταν αλματώδης. Παρά το ότι το πρώτο του επίσημο σουτ ήταν αιρμπολ, στη συνέχεια φόρτωσε τα αντίπαλα καλάθια με διάφορους τρόπους με πιο αγαπημένο τα τρίποντα σουτ. Ένα τέτοιο θα θυμούνται όσοι τον παρακολούθησαν, το τελευταίο σουτ μέσα στο ΣΕΦ απέναντι στον ΟΣΦΠ, ένα τρίποντο στην εκπνοή του αγώνα που έκανε το 55-58. Η μπάλα έφυγε από το χέρι του κι ενώ ακόμα ήταν στον αέρα, ο Μπέρι κάτω από το καλάθι πανηγύριζε με υψωμένη γροθιά. Το παιδί έφυγε για το ΝΒΑ στο οποίο διέπρεψε, και χθες έχοντας αντιληφθεί ότι η παραπέρα συμμετοχή του δεν θα ήταν αντάξια του ονόματος που είχε κάνει, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση. Το αν θα κλείσει την λαμπρή του καριέρα παίζοντας στην ομάδα που τον ανέδειξε είναι θέμα δικό του.

Εγώ τον ευχαριστώ για το μπάσκετ που μας πρόσφερε.

Επανάσταση!

Ο Χρυσοχοΐδης προχθές έλεγε σε ομιλία του ότι "δεν μπορούμε να φορτώνουμε τον λαό με φόρους και περικοπές αποδοχών. Αν ήταν άλλος λαός, άλλοι πολίτες, άλλη κοινωνία ιδιαίτερα όπως οι δυτικές κοινωνίες, θα είχε γίνει επανάσταση και έκρηξη". Αυτά είπε νομίζοντας ότι αυτή η νέα του θέση δείχνει φιλολαϊκή. Φαίνεται όμως ότι εκτός από αδίστακτοι είναι και περιορισμένης νοημοσύνης γιατί αυτά που είπε ήταν ύβρεις, φτύσιμο κατά πρόσωπο στο λαό. Είπε δηλαδή ότι αν ήμασταν άλλος λαός πιο ανεπτυγμένος δεν θα ανεχόμασταν αυτά που μας έκαναν, αλλά επειδή είμαστε καθυστερημένοι ιθαγενείς τα ανεχτήκαμε και τα ανεχόμαστε. Δεν φτάνουν όλα τ’ άλλα έχουμε και τον Χρυσοχοΐδη να μας δουλεύει.
Ο Πετσάλνικος πάλι, ο για λίγες ώρες υποψήφιος πρωθυπουργός, καθιέρωσε πριμ παραγωγικότητας για το προσωπικό της βουλής, βρίσκοντας έτσι τρόπο να τους δώσει πίσω τον 15ο και 16ο μισθό που τους κόπηκε. Παραγωγικότητα; Δηλαδή τι; Μήπως αυτός που πηγαινοφέρνει το νεροπότηρο στους ομιλητές θα πηγαινοφέρνει κουβά; Η Μπακογιάννη κοκορεύεται «η δημοκρατική συμμαχία έφερε την επανάσταση στο πολιτικό σκηνικό» ο Καρατζαφέρης επαίρεται «έκανα επανάσταση, μόνος εγώ κατάφερα να σπάσω τον δικομματισμό», ο πρώην συνεχίζει να είναι στον κόσμο του «η επανάσταση που ξεκινήσαμε και που ακολουθεί όλος ο λαός συνεχίζεται, επανάσταση σε όλα και παντού, μέχρι και στην διασκέδαση» άντε βγάλε νόημα, και ο Σαμαράς λέει ότι θα κάνει κι αυτός επανάσταση. Όλοι επαναστάτες, εκτός από αυτούς που θα ‘πρεπε πραγματικά να είναι.

Ρωτάει ο πρόεδρος της βουλής

Ποιός έκανε τη μαλακία με το δημοψήφισμα;

Μη δείχνεται ρε "καρφιά"! Το παραδέχεται!

Απλά πράγματα…

Όλοι αθώοι του αίματος τούτου. Τώρα που κάθε μέρα που περνάει καταλαβαίνουν ότι βρίσκονται όλο και πιο κοντά στην ώρα της κρίσης (όποια μορφή και να ‘χει αυτή), προετοιμάζουν την απολογία τους, προσπαθούν να περιορίσουν τις ευθύνες τους ρίχνοντάς τες σε άλλους, ή προσποιούνται τους αγανακτισμένους με όσα αναγκάστηκαν να κάνουν σε βάρος του λαού, ή (ακόμα χειρότερα) προσπαθούν να πείσουν ότι αν δεν γινόταν όλα αυτά οι μέρες που μας περίμεναν θα ήταν μαύρες. Εκείνος ο γλοιώδης πρώην τραπεζικός συνδικαλιστής «δεν πρόκειται να συμφωνήσω σε άλλα μέτρα», ο θεσμικός υβριστής παραδέχεται «αποτύχαμε σ’ αυτό που αναλάβαμε να κάνουμε» μια βδομάδα μόλις μετά τον χαρακτηρισμό των όσων διαμαρτύρονται ως «κομμουνιστές φασίστες και μαλάκες» και ρίχνει ευθύνες στην αριστερά επειδή «ελέγχει αρκετούς δήμους οι περισσότεροι των οποίων είναι και οι πιο διεφθαρμένοι», ο διεκδικών την ηγεσία του κόμματός του νοιώθει «εξουθενωμένος» από την υπερπροσπάθεια που έκανε προκειμένου να διαλύσει τη χώρα, η στεγνή και στυγνή του θιάσου μιλάει για «ΠΑΣΟΚ PLUS» και μοιράζει κουλούρια στα σχολεία, όλοι κάτι λένε όλοι νοιάζονται για το πώς θα φυλάξουν τον κώλο τους, και μόνο ο πρωτεργάτης της εκτροπής κινείται στο παρασκήνιο και οργανώνει την άμυνά του. Όλοι φροντίζουν για το τομάρι τους και τον ρόλο που θα εξασφαλίσουν για μετά. Η διαγραφείσα είναι η πιο συχνά εμφανιζόμενη στα τηλεοπτικά τραπέζια λες και εκπροσωπεί κάποιον όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το αντίθετο, ο δε ορθόδοξος χοροστατεί στην λειτουργία του φόβου «δεν θα ‘χουμε ηλεκτρικό παρά λίγες ώρες και όχι κάθε μέρα, όπως δεν θα ‘χουμε και γάλα για τα παιδιά μας αν πάψουν οι Ολλανδοί να μας στέλνουν». Ο εντολοδόχος που παριστάνει τον πρωθυπουργό απαλλαγμένος από οποιαδήποτε υποχρέωση απέναντι στον λαό στον οποίο επεβλήθη άνωθεν ετοιμάζεται να ολοκληρώσει την λεηλασία και ο διαμένων στο προεδρικό μέγαρο απολαμβάνει τις τιμές της αντίστασής του στους Γερμανούς κάποτε. Έχω και μια ερώτηση για τον ανεύθυνο άρχοντα. Αφού η παρουσία του είναι καθαρά συμβολική, δεν θα ‘πρεπε αντίστοιχα συμβολική να είναι και η αποζημίωσή του; Από ποιόν και τι να περιμένεις για να νοιώσεις κάπως καλύτερα, μια στάλα αισιόδοξος; Από τον αρχηγό των άλλων που αυτοαναιρείται διαρκώς; Από την Αριστερά που τα πυρά της στρέφονται πιο συχνά στα κομμάτια της παρά στον πραγματικό εχθρό; Γι αυτό η δημοκρατία χάνει ακόμα μια μάχη, ακόμα μια μεγάλη ευκαιρία. Και μαζί χάνουμε κι εμείς. Τόσο απλά.

Λοβέρδος

«Η χώρα αυτή τη στιγμή είναι στα όρια. Εάν δεν αξιοποιήσει όλους τους μήνες του 2012, ούτως ώστε να αρθούν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια της ανάπτυξης, εάν δεν αναθερμανθεί η ελληνική οικονομία και δεν υπάρξει περίσσευμα από αυτή την αναπτυξιακή εξέλιξη, δεν υπάρχουν χρήματα για την υγεία, για τις άλλες κοινωνικές υπηρεσίες που το κράτος παρέχει, ενώ από το τέλος του 2012 απειλούνται και οι βασικές υποδομές του ελληνικού κοινωνικού κράτους» είπε ο υπουργός ομολογώντας έτσι την αποτυχία και των δύο κυβερνήσεων στις οποίες μετέχει τα δύο τελευταία χρόνια. είπε ο υπουργός ομολογώντας έτσι την αποτυχία τη δική του αλλά και των κυβερνήσεων στις οποίες μετέχει τα δύο τελευταία χρόνια. (Enet.gr 9/12/11)
Κι όχι μόνο ακόμα δεν έχει πιεί ένα κουβά κώνειο, δεν έχει κάνει χαρακίρι, δεν έχει πέσει στις γραμμές του μετρό ή στις ρόδες κάποιας νταλίκας, δεν έχει αυτοπυρποληθεί, ή κάτι θετικό τέλος πάντων, αλλά έχει την φιλοδοξία να ηγηθεί του κόμματός του!

Μεγάλο προσόν…

…το πολιτικό θράσος, Τι μεγάλο; Τεράστιο! Αλλά και επικίνδυνο.

Γ. Παπανδρέου στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2012 στη Βουλή (6/6/2012):

«[…] Αλλά το πρόβλημα της χώρας, πέραν των υπαρκτών ανισοτήτων και προνομίων σε κάποιες συντάξεις και μισθούς, ήταν η σπατάλη, η φοροδιαφυγή, η διαφθορά, η κερδοσκοπία επιχειρήσεων σε βάρος του κράτους, τα καρτέλ, το μέγεθος του Δημοσίου που μεγάλωσε πελατειακά, η γραφειοκρατία, μια κατακερματισμένη Αυτοδιοίκηση, ένα κράτος που δεν είχε εκσυγχρονιστεί, η αδιαφάνεια στη δημόσια ζωή της χώρας. Και εγώ τους είπα, «εκεί θα βρω τα λεφτά που χρειάζονται». Αυτό εννοούσα και αυτό και σήμερα εννοώ, με τη φράση «λεφτά υπάρχουν», αγαπητοί συνάδελφοι. Τους ζήτησα τον απαραίτητο χρόνο για να κάνουμε αυτές τις αλλαγές. Αλλαγές που είχαμε υποσχεθεί προεκλογικά, πριν πάμε σε όποια οριζόντιας υφής μέτρα, που δεν θα αντιμετώπιζαν τη ρίζα του ελληνικού προβλήματος. Τους έπεισα. Όχι, κύριοι, δεν άργησα να πάρω μέτρα, ήθελα να μην πάρω μέτρα που θα θίξουν το μέσο Έλληνα, το μισθωτό και χαμηλοσυνταξιούχο. Και έδωσα μάχη γι' αυτό. Και έπεισα.»
Έπεισε, ισχυρίζεται. Έπεισε ποιούς; Εμάς; Ακόμα και τώρα, μετά από δυο χρόνια καταστροφικής διακυβέρνησης, μετά την λεηλασία των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, μετά την εκτόξευση της ανεργίας σε τρομακτικά επίπεδα, που δεν ισχύει ούτε η κατάπτυστη κυνική του δήλωση «ούτε μία οικογένεια χωρίς έναν τουλάχιστον εργαζόμενο» με τη χώρα σε ελεύθερη πτώση, με το χρηματιστήριο ψιλικατζίδικο (οι μετοχές των μεγάλων τραπεζών έφτασαν σε τιμές από 0,30€ μέχρι 1,10€) με ότι αυτό συνεπάγεται, με παιδεία κρυφού σχολειού, με υγεία που το νοσοκομείο σου ζητά να έχεις και τα αναλώσιμα όπως έγινε με τον κουνιάδο μου που εγχειρίστηκε για φλεβίτη, που ακόμα και οι συνένοχοί του φορτώνουν και τις δικές τους ευθύνες επάνω του, τώρα που το κόμμα του οποίου έγινε αρχηγός «κληρονομικώ δικαιώματι» πέφτει κάτω από το 10%, ακόμα και τώρα σχεδιάζει το πολιτικό του μέλλον. Αντί να εξαφανιστεί μαζί με τον θίασό του, πασχίζει να παραμείνει στην επικαιρότητα και να διαδραματίσει ρόλο κεντρικό, κι εκεί έγκειται η επικινδυνότητά του.

ΝΑΙ ΡΕ! ΠΑΟΚ!!!

Yes motherfuckers! PAOK!!! (Αγγλιστί)

Είναι πάρα πολλά χρόνια που δεν φοβάμαι όταν στο δρόμο μας πέφτει κάποια από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές ομάδες. Από τότε που στη Λυών φέραμε εκείνο το 3-3 (και χωρίς τον Γιώργο) και μετά στην Τούμπα την κάναμε να παραμιλάει, όταν η φοβερή τότε Λέγκια της Βαρσοβίας υποκλίθηκε, όταν μεγάλα ονόματα Μίλαν, Μπάγερν, Νάπολι αναρωτήθηκαν παλιότερα «βρε τι είναι αυτοί;», μέχρι το σχετικά πρόσφατο Χάιμπουρι και τις καταπληκτικές εμφανίσεις με Ολλανδούς, Ρώσους, Ισπανούς, Τούρκους, Πορτογάλους, με κορωνίδα το προχθεσινό χαστούκι στην Τοτεναμ, ο ΠΑΟΚ κάθε φορά που η κλήρωση τον προκαλεί, δείχνει ΕΤΟΙΜΟΣ. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά κι αυτό οφείλεται σε πολλά που δεν είναι της στιγμής. Όπως και να ‘χει, η ομάδα συντηρεί στην Ευρώπη τις προσδοκίες μας για καλύτερο μέλλον και στην Ελλάδα.