Μια ασήμαντη ιστορία

Το διπλό χτύπημα στην πόρτα τους ξάφνιασε. Κοιτάχτηκαν για δευτερόλεπτα και ο Τζιμ - πρώην Δημήτρης – πήγε προς την πόρτα. Το βλέμμα της Κέλυ – πρώην Καλλιόπη – τον ακολούθησε και μόνο η Μαλάμω έδειχνε αδιάφορη. Αυτή δεν είχε αλλάξει ούτε το όνομα ούτε τις συνήθειές της από τότε που είχαν έρθει στη γη της αφθονίας και των μεγάλων ευκαιριών. Στο άνοιγμα της πόρτας εμφανίστηκαν δυο τύποι απ’ αυτούς που μόλις τους δεις σκέφτεσαι «δεν μπορεί να ‘ναι για καλό». Κάτι τετράγωνοι άσβερκοι που το κεφάλι κάθεται κατ ευθείαν πάνω στις ωμοπλάτες, βλέμμα ανησυχητικά αδιάφορο, αργές σίγουρες κινήσεις. Ο πρώτος κάθησε σαν βαριεστημένος στην πολυθρόνα που καθόταν νωρίτερα ο Τζιμ και ο δεύτερος έμεινε όρθιος δίπλα στην πόρτα με τα χέρια στις τσέπες. –Λοιπόν; ρώτησε ο καθιστός. –Τι λοιπόν; απόρησε ο Τζιμ. –Λοιπόν τι θα γίνει με τα λεφτά; -Πάλι λεφτά; Έδωσα τον προηγούμενο μήνα… -Ο προηγούμενος μήνας ήταν ο προηγούμενος και ο επόμενος θα είναι ο επόμενος, εγώ σου μιλάω γι αυτόν… Ο Τζιμ είχε μια απελπισμένη έκφραση, η μεγάλη τύχη που θεώρησε ότι είχε όταν βρήκε να νοικιάσει το μαγαζί, εδώ και κάποιους μήνες δεν φαινόταν και τόσο μεγάλη. Του το είχε νοικιάσει ο κύριος Χ – ούτε τ’ όνομά του δεν ήξερε – που τον βοήθησε να το εξοπλίσει και να πάρει και τα πρώτα εμπορεύματα, Μετά από 3-4 μήνες άρχισαν να έρχονται κάτι τύποι σαν αυτούς, άλλοι κάθε φορά και ζητούσαν κι έπαιρναν αυτά που αναλογούσαν στον κ. Χ. –Για πόσο ακόμα θα πρέπει να πληρώνω; ρώτησε σκύβοντας το κεφάλι. –Για όσο καιρό έχεις την υγειά σου, για όσο έχεις χέρια και πόδια και μπορείς να δουλεύεις… Το υπονοούμενο ήταν σαφές. Του ‘ρχότανε να ξεράσει. –Ελάτε αύριο το μεσημέρι από το μαγαζί, ψιθύρισε. Κλείνοντας την πόρτα πίσω τους πήγε να πιεί ένα νερό, να κατεβάσει τον κόμπο που ‘χε σταθεί στο λαιμό του, αλλά η πόρτα ξαναχτύπησε. Ήταν ο ένας από τους δύο, εκείνος που είχε σταθεί όρθιος και δεν είχε μιλήσει καθόλου. Έτσι όπως είδε τον Τζιμ ετοιμόρροπο, τον οδήγησε στην πολυθρόνα και τον έβαλε απαλά να καθήσει. –Είπα ότι τάχα μού ‘πεσε ο αναπτήρας και ξαναγύρισα γιατί σε είδα απελπισμένο… -Πώς να μην είμαι; έτσι πως πάνε τα πράγματα, δεν βγαίνω, θα χρεοκοπήσω… -Όχι δα, δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο, δεν θα το αφήσει να γίνει ο κ. Χ. - Μα με τα λεφτά που μου παίρνει κάθε μήνα δεν θα μπορώ σε λίγο ούτε εμπόρευμα ν’ αγοράσω και το χειρότερο είναι που όλα μα όλα τα προμηθεύομαι απ’ αυτόν, έτσι συμφωνήσαμε όταν ξεκίνησα. –Μην γίνεσαι άδικος, αυτός δεν σου νοίκιασε το μαγαζί; Αυτός δεν σου πούλησε τον εξοπλισμό; Με δικά του εμπορεύματα δεν ξεκίνησες και με δικά του δεν συνεχίζεις; Κι όλα αυτά με πίστωση; Και νομίζεις ότι αν βρεθείς σε δυσκολία ο κ. Χ θα σ’ αφήσει έτσι; -Μα είμαι ήδη σε δυσκολία, πιο δύσκολα δεν γίνεται… -Μην ανησυχείς, γι αυτό είναι ο κ. Χ, θα σε βοηθήσει να ξανασταθείς στα πόδια σου, αρκεί να είσαι κι εσύ εντάξει απέναντί του… Άντε μπράβο! Ο Τζίμ έμεινε για λίγο να κοιτάζει την πόρτα που είχε κλείσει πίσω του ο τύπος, κι ύστερα γύρισε και κοίταξε την Κέλυ. –Μπήκαμε στο χορό και πρέπει να χορέψουμε, είπε αυτή. Σκέφτηκε προς στιγμή να την αρπάξει απ’ το λαιμό να την πνίξει, να πάει φυλακή να ησυχάσει, αλλά αισθανόταν τόσο μα τόσο αδύναμος, τόσο ανήμπορος να διαχειριστεί την κατάσταση. Το θολό του βλέμμα έπιασε τη Μαλάμω να σηκώνεται αργά από την πολυθρόνα της και να κατευθύνεται στην κουζίνα μουρμουρίζοντας. –Τι μουρμουράς κι εσύ; της φώναξε νευριασμένος ψάχνοντας μια ευκαιρία να ξεσπάσει. -Λέω να τα μαζεύουμε και να γυρίσουμε στο χωριό μας του απάντησε κοφτά εκείνη.

Πλήρης διάλυση

Τα περιπολικά και οι μοτοσυκλέτες της ΕΛ.ΑΣ δεν έχουν καύσιμα για να κινηθούν, γι αυτό και προμηθεύονται από τα αποθέματα του στρατού. Ο οποίος στρατός χρωστάει στα ΕΛ.ΠΕ. 42 εκατομμύρια ευρώ και αντιμετωπίζει πρόβλημα στην προμήθειά τους. Γι αυτό αποφασίστηκε η ΕΛ.ΑΣ να βολευτεί προς το παρόν από τα αποθέματα του Λιμενικού και όταν κι αυτά στερέψουν, βλέποντας και κάνοντας. Ένα μόνο δείγμα της σοβαρότητας με την οποία πορεύεται το άθλιο σύστημα που κουμαντάρει τη χώρα. Δεν αποκλείεται το πρόβλημα κίνησης των περιπολικών της αστυνομίας, των αρμάτων μάχης του στρατού, των σκαφών της ακτοφυλακής και του Ναυτικού καθώς και των αεροσκαφών της Αεροπορίας να αντιμετωπιστεί με την αρωγή των μισθωτών και συνταξιούχων. Να υποχρεωθεί δηλαδή να προσέρχεται στο ταμείο με ένα μπιτόνι βενζίνη προκειμένου να εισπράξει τα υπολείμματα του μισθού ή της σύνταξής του. Βέβαια η καλπάζουσα ανεργία, οι εφεδρείες και οι απολύσεις στερούν μαζί με την εισφοροδιαφυγή, τεράστια ποσά από τα Ταμεία και είναι πιθανό τα υπολείμματα να μην φτάνουν ούτε για το μπιτόνι. Το ΙΚΑ ,λέει, έχει πρόβλημα ρευστότητας και αναγκάστηκε να δανειστεί τον προηγούμενο μήνα 100 εκατομμυριάκια από το ΙΚΑ/ΕΤΑΜ το οποίο μας λένε ότι είναι ιδιαίτερα προβληματικό και οι συντάξεις που δίνει θα περικοπούν έως και 50%. Η υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας έκανε γνωστό ότι από το 2005 ζήτησε από την Ελλάδα να προχωρήσουν σε συμφωνία σχετικά με την φορολόγηση των καταθέσεων Ελλήνων στις Ελβετικές τράπεζες αλλά δεν έχει πάρει ακόμα καμιά απάντηση. Περίεργο! Ο Βενιζέλος εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι θα φορολογηθούν. Γι αυτό, και όχι μόνο, ανακηρύχτηκε ο χειρότερος υπουργός οικονομικών της Ευρωζώνης. Οι φοροφυγάδες και φοροκλέπτες που σποραδικά συλλαμβάνονται, τιμωρούνται με ποινές με αναστολή και εξαγοράσιμες και εξακολουθούν τον χαβά τους. Η χώρα έχει ξεπεράσει προ πολλού «τα βράχια» «τον Τιτανικό» «τον γκρεμό» και τα συναφή με τα οποία οι ίδιοι οι κυβερνώντες περιέγραφαν την εγκληματική τους δράση κατά της χώρας, και τώρα προσπαθούν με κάτι ανδρείκελα και κάτι ανακαλύψεις «σταγονιδίων» να δείξουν ότι κάτι κάνουν. Και ο λαός; Ο «υπερήφανος ελληνικός λαός» τι κάνει; Συνωστίζεται στα ταμεία της ΔΕΗ να πληρώσει στους αγάδες τα χαράτσια. Ποιος Νταβέλης και ποιος Γιανκούλας; (οι παλιότεροι ξέρουν). Παπανδρέου κυρίες και κύριοι, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Παπαδήμος και Σια (συμμορία) είναι οι ληστές σήμερα. Αυτή η πολιτική αγυρτεία θα καταγραφεί από την Ιστορία σαν απολυταρχική δημοκρατία Made in Greece. Αλλά και αυτή η ντροπιαστική για τη χώρα και τους πολίτες κατάσταση ας σκεφτεί ο καθένας με ποιο τρόπο μπορεί να απαντηθεί. Δεκτές όλες οι απαντήσεις ακόμα και «με εκλογές» έστω και αν η δημοκρατία βρίσκεται σε υποχρεωτική εφεδρεία.

Δικαιώματα (κατά Πάγκαλο)

"Έχοντας αγωνισθεί επί χρόνια για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών βρέθηκα εις τας δυσμάς του βίου μου να μην μπορώ να διασχίσω την Πλατεία Συντάγματος χωρίς να λοιδορηθώ από τον κάθε τυχόντα. Σε μια ζούγκλα που δημιούργησαν κοινοβουλευτικά κόμματα και βουλευτές κινητοποιώντας τραμπούκους, αλήτες, κακοποιούς, μην πω και τρομοκράτες" είπε ο Θ. Πάγκαλος σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της Κυριακής, αναφερόμενος στις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων».
Οι εργαζόμενοι νέοι στις αρχές της ζωής τους, που βλέπουν τα όνειρά τους να πετσοκόβονται, οι μεγαλύτεροι αλλά και οι συνταξιούχοι που βλέπουν τα ένσημά τους να γίνονται χαρτιά χωρίς αξία εξ αιτίας κάποιων τραμπούκων, αλητών, κακοποιών και τρομοκρατών με κοστούμια, δυστυχώς δεν μπορούν να δώσουν συνεντεύξεις.

"Elite" (φρυγανιές)

Οι φρυγανιές Elite που βλέπετε στην φωτογραφία (κακή βέβαια) διαφημίζονται στην συσκευασία τους σαν "οι χωριάτικες φρυγανιές με την αξεπέραστη γεύση του ελληνικού χωριάτικου ψωμιού και τις μυρωδιές της ελληνικής υπαίθρου....... αρτοποιήματα εμπνευσμένα από την ελληνική παράδοση"

Αν διαβάσετε τα μικρά γράμματα χαμηλά στην συσκευασία θα δείτε οτι παρασκευάζονται στην ΠΓΔΜ από την ZITOLUKS, για λογαριασμό της ELBISCO ΑΒΕΕ που εδρεύει στο Πικέρμι Αττικής.

Έτσι εισάγουμε μέχρι και ελληνικές φρυγανιές. Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί μόλις έχασαν έναν πελάτη.

Εκλογές;

"Η χώρα πρέπει να οδηγηθεί με συντεταγμένο και ομαλό τρόπο στις εκλογές, προκειμένου να εκφραστεί με γνήσιο τρόπο η λαϊκή βούληση. Από κει πέρα είναι δευτερεύουσας σημασίας και χωρίς νόημα η συζήτηση και η στείρα αντιπαράθεση για το αν θα γίνουν οι εκλογές Φεβρουάριο, Μάρτιο ή Απρίλιο. Αυτό που προέχει είναι η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και η διασφάλιση της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη"

Αυτή είναι η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Δημοκρατική και αριστερή θέση. Η έκφραση της λαϊκής θέλησης είναι δευτερεύουσας σημασίας μπροστά στην παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Πλήρης ταύτιση με τα εκβιαστικά διλήματα εκείνων που μας έφεραν σ' αυτή τη θέση. Κι αυτό παρά την πικρία του Ψαριανού "δεν μας έδωσαν κι εμάς ένα υπουργείο"

Δημοκρατία και άλλες αστειότητες

Δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα το 2012 εκτίμησε ο Ε. Βενιζέλος στη συνεδρίαση του ΚΤΕ οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, πρόσθεσε ωστόσο οτι τον Ιούνιο θα αξιολογηθεί η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, ενώ για το θέμα τω εκλογών σημείωσε οτι η 19η Φεβρουαρίου είναι μια συμβατική ημερομηνία, μη αποκλείοντας οι εκλογές να πάνε πιο πίσω εφόσον συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις. Ο τρισάθλιος ψεύτης, ο υπουργός που 11 στις 10 λέξεις που εκστομίζει είναι ή ψέματα ή ωμός εκβιασμός και ελεεινή προπαγάνδα. Ο καταλληλότερος διάδοχος του αρχιψεύτη (ακόμα) προέδρου του, μας ενημέρωσε ότι εκλογές θα γίνουν όποτε αυτός δεχτεί εντολή από τα αφεντικά του. Οι εκπρόσωποι του «ΠΑΣΟΚ ΛΑΟΣ στην εξουσία» δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι επιθυμούν τον Λαό στη γωνία, στο περιθώριο. Ο δε Καρατζαφέρης επικαλείται τον κομουνιστικό κίνδυνο ενημερώνοντας τους Ευρωπαίους ότι υπάρχει φόβος οι εκλογές να φέρουν μια αριστερή κυβέρνηση και «άντε να συνεννοηθείτε μαζί τους». Ακούω στεναγμούς ανακούφισης από τις κατηγορίες εκείνων των εργαζομένων που εξαιρούνται του μέτρου της εφεδρείας και λυπάμαι που τα κόλπα του κυβερνητικού συνονθυλεύματος δείχνουν να πιάνουν τόπο. Η διάλυση του κοινωνικού ιστού προχωράει. Καμιά εφεδρεία, καμιά πληρωμή εκτάκτων φόρων, με όποιο τίτλο τους δίνουν, έπρεπε να είναι η απάντηση ενός λαού με συνείδηση κοινωνική. Άρνηση συνολική χωρίς εξαιρέσεις, γενική απεργία επ’ αόριστο, καθολική αντίσταση στη πράξη, κοινωνική αλληλεγγύη κι όχι μόνο κραυγές και κατάρες στα καφενεία και στις παρέες.
Πάλι πλησιάζει η 15η του επόμενου μήνα και πάλι «δεν θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις». Γι αυτό κι η σύνταξη που πληρώθηκα σήμερα ήταν κατά 260€ μειωμένη. Οι κλέφτες συνεχίζουν τη μόνη δουλειά που ξέρουν καλά να κάνουν. Να κλέβουν.

Πώς να μείνεις ήρεμος;

Πώς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου, να έχεις σωστή σκέψη και κριτική; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν μπορώ. Από παντού μου ‘ρχονται τα ερεθίσματα, οι προσβολές της νοημοσύνης, οι υβριστικές συμπεριφορές. Γίνομαι κι εγώ προσβλητικός και υβριστής, αν τους είχα απέναντί μου θα τους τα ‘λεγα κατάμουτρα και μακάρι να με πήγαιναν στα δικαστήρια.
Δεν είναι δικό μου, τα’ άκουσα και μ’ άρεσε. Επιτέλους έγινε πράξη το σύνθημα του μακαρίτη «ΠΑΣΟΚ ΛΑΟΣ στην εξουσία». Έμαθες τα νέα πατέρα;
Πάμε παρακάτω.
Στην εκπομπή του ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε συνεντεύξεις με Βορίδη, Διαμαντοπούλου, παλιότερο Παπαδήμο και Ψαριανό. Με Βορίδη και Παπαδήμο δεν θα ασχοληθώ, όχι γιατί δεν μ’ εκνευρίζουν αλλά γιατί δεν αξίζουν τον χρόνο μου.
Η Διαμαντοπούλου στο γραφείο της στο υπουργείο, κατάσταση χαλαρή, καθισμένη πάνω στο γραφείο, ο δημοσιογράφος το ίδιο, φωτισμός χαμηλός σαν να είναι δυο εργαζόμενοι που έμειναν αφού τα γραφεία είχαν κλείσει, χαμήλωσαν τα φώτα και φλέρταραν διακριτικά. Εκείνος την κοιτάζει υπό γωνία, εκείνη χαμηλώνει συχνά το βλέμμα, καμιά φορά κλείνει τα μάτια, κατάσταση ειδυλλιακή. Εκείνη απαντά στις ερωτήσεις του με τα γνωστά πολιτικά τίποτα, αρχίζεις να βαριέσαι μιας και το σενάριο δεν φαίνεται να προβλέπει σεξ, όταν γίνεται η ερώτηση «το γραφείο σας δεν είναι λίγο μεγάλο;» Παρά τον χαμηλό φωτισμό, το γραφείο δείχνει τεράστιο, χαλιά στο πάτωμα, πίνακες στους τοίχους, γυαλιστερά έπιπλα. Κι αυτή με το γνωστό σεμνό ύφος απαντά «είναι πράγματι, ειδικά στην κρίση που βιώνουμε (λες και υπό άλλες συνθήκες οι χλιδάτοι τεράστιοι χώροι είναι αποδεκτοί) αλλά ξέρετε η ανακατασκευή και εκ νέου διαρρύθμιση κοστίζουν πολλά» Είδατε πόσο υπολογίζει τα λεφτά των φορολογουμένων;
Ο Ψαριανός ο αριστερός (στον ράφτη), καθισμένος κι αυτός πάνω στο γραφείο (μόδα είναι;) στην πολύ μικρή αίθουσα της ΔΗΜ.ΑΡ. στη βουλή, και τι δεν λέει. «Η ιδανική κυβέρνηση για τη χώρα τώρα θα ήταν μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Ν.Δ. Δημοκρατικής Αριστεράς και μακάρι να δεχόταν και κάποιοι από την παραδοσιακή Αριστερά». Κι ένα παράπονο «δεν μας ζήτησαν να συμμετάσχουμε, δεν μας πρόσφεραν κανένα υπουργείο», και μια διαπίστωση «τελευταία στον χώρο της Αριστεράς εκτρέφονται και κάποιες φασιστικές νοοτροπίες».
Είπα ότι δεν θα ασχοληθώ με τον Παπαδήμο, αλλά τελικά θα του αφιερώσω δυο γραμμές. Έχει αντιληφθεί λάθος τον ρόλο του κι έχει ερμηνεύσει λάθος τα ποσοστά εμπιστοσύνης που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, αν νομίζει ότι η δουλειά του Έλληνα πρωθυπουργού είναι να μεταφέρει στην κοινωνία μας τις απαιτήσεις και τους εκβιασμούς των Βρυξελών. Δουλειά του είναι να μεταφέρει στις Βρυξέλες την κατάσταση της κοινωνίας, την εξάντληση των αντοχών της, και τις απαιτήσεις της για ισονομία, δημοκρατία, ελευθερία. Αλλιώς μπορεί τα πράγματα να ξεφύγουν και κανείς δεν θα μπορεί να τα συμμαζέψει μετά, όσα πτυχία και να ‘χει.

Μου ‘λειψαν χθες…

Η μακράν πιο πετυχημένη ντίβα του μικροφώνου, η κυρία που με το σουξέ «Εδώ Πολυτεχνείο» έλυσε το πρόβλημα της ζωής της και τώρα ίσως γράφει συγκινημένη τα απομνημονεύματά της κάπου στις Βρυξέλλες. Μου ‘λειψαν οι μεγάλοι πολιτικοί αρχηγοί και οι διάφοροι υπουργοί που δεν τόλμησαν να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο, μου ‘λειψε εκείνο το περίλυπο ύφος, η ελαφρά υπόκλιση, μου ‘λειψε ο πρωθυπουργός, ο πρώην και ο δοτός, μου ‘λειψαν οι περαντζάδες των «αγωνιστών» και των «αντιστασιακών», που εξαργύρωσαν το Πολυτεχνείο με βουλευτικά έδρανα. Μου ‘λειψε η συνέχεια της παρουσίασης των ταγιέρ της κυρίας υπουργού της Παιδείας αλλά και των άλλων κυριών του κοινοβουλίου. Μου ‘λειψε το «θείον βρέφος» (αλλά αυτός την κοπάνησε νωρίς). Δεν μου ‘λειψαν οι αντεγκλήσεις των φοιτητικών παρατάξεων, τόσο ταιριαστές με το πνεύμα του Πολυτεχνείου. Δεν μου ‘λειψε ακόμα μια πορεία, ακόμα μια επέτειος… Και του χρόνου.

Νομίμως παρανομούντες (2ο)

Την νομιμότητα εκφράζει και η Άννα Διαμαντοπούλου, υπουργός και μάλιστα της Παιδείας, από το βήμα της βουλής σήμερα λέγοντας "Ο χρόνος των εκλογών έχει ελάχιστη σημασία μπροστά στην αντιμετώπιση δύο τεράστιων προβλημάτων: την απειλή της έσωθεν αναταραχής και ανομίας και την έξωθεν απειλή της αποβολής από την ευρωζώνη". Προσέξατε αυτό το «εσωτερική αναταραχή και ανομία»; Ένας στρατιωτικός νόμος μας χρειάζεται, τα τανκς στους δρόμους όπως προφήτεψε ο Πάγκαλος. "Είναι θέμα της Βουλής και προφανώς των αρχηγών των κομμάτων, να διαπιστώσουν λήξη συναγερμού για την επιστροφή στα δεδομένα της κανονικής πολιτικής ζωής" πρόσθεσε. Ακόμα και αυτή αντιλαμβάνεται τη μη κανονικότητα της σημερινής πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Ο δε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου, ανέφερε στην ομιλία του "Πρέπει κατηγορηματικά και με σαφήνεια οι πολιτικές δυνάμεις κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να θεωρήσουν ότι είναι σε κυβέρνηση πολιτικής συνευθύνης και να της δώσουν δύναμη για να ολοκληρώσει το έργο της και να διασφαλιστούν τα 130 δισ. ευρώ της συμφωνίας που θα δώσουν αναπτυξιακή τροχιά στη χώρα", και τόνισε πως "Εκλογές πρέπει να γίνουν μόνον όταν ολοκληρωθεί και κατοχυρωθεί το έργο αυτό".
Η συμμορία μετά τις προσθήκες, ξεσάλωσε

Νομίμως παρανομούντες (1ο)

Τι είναι νόμος; Είναι απλά μια απόφαση που παίρνει κάποιος νομοθέτης; Ενδύεται αυτή η απόφαση με την πανοπλία του Νόμου; Και ο χιτώνας του Δικαίου τι γίνεται; Γέμισε το βεστιάριο της εξουσίας με πανοπλίες και δεν έχει μείνει χώρος για χιτώνες. Σκληρός νόμος, έλεγαν οι Λατίνοι, αλλά νόμος. Εμένα ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω. Νόμος είναι κι αυτός που επιβάλει σε κάποιες χώρες τον λιθοβολισμό των μοιχαλίδων, ή τον ακρωτηριασμό των κλεφτών, αλλά εν χορώ οι «πολιτισμένες» κοινωνίες καταδικάζουν την εφαρμογή τέτοιων νόμων. Ο νόμος λέει ότι πρέπει να πληρώνεις το αντίτιμο του εισιτηρίου στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά είναι νόμιμη η αύξηση κατά 50% του κομίστρου και μάλιστα σε περίοδο κρίσης και σκληρής λιτότητας; Και πως αντιμετωπίζεις έναν άδικο νόμο; Παρανομώντας όπου μπορείς. Δια νόμου επιβλήθηκε το λεγόμενο χαράτσι στα ακίνητα και δια νόμου επιβλήθηκε η είσπραξή του μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, και νόμιμη είναι η απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης σε περίπτωση μη καταβολής του. Κι πώς να παρανομήσεις εδώ; Εγώ για παράδειγμα θα καθυστερήσω την πληρωμή του όσο μπορώ. Βάζουν που βάζουν το χέρι τους στην τσέπη μου, δεν θα τους βοηθήσω κι όλας. Κι όπως είπε ο Δήμαρχος Περιστερίου, τι θα γίνει αν το επόμενο φορομπήξιμο το συνδέσουν με το νερό; Αν πηγαίνοντας στο νοσοκομείο σου ζητούν φορολογική ενημερότητα πριν την εγχείριση; Το πάω πιο μακριά γιατί η αναλγησία της εξουσίας δεν έχει όρια. Μπορεί να σου ζητούν φορολογική ενημερότητα για να βαφτίσεις, για να παντρευτείς, για να γράψεις το παιδί σου στο σχολείο. Υπάρχουν πολλοί μηχανισμοί που μπορούν να δώσουν νομιμότητα στις παρανομίες της εξουσίας. Ακόμα κι άθαφτο μπορούν να σε αφήσουν αν χρωστάς στην εξουσία. Αλλά αυτό θα είναι πρόβλημα για τους συγγενείς σου, εσύ θα έχεις ησυχάσει.

Ο «τρίτος δρόμος»…

…ο «εκτός πεπατημένης» που λένε, είναι εκείνος που χαράζει και ακολουθεί κάποιος νομίζοντας ότι θα φτάσει στον προορισμό του ευκολότερα ή συντομότερα απ’ όσο θα του ‘παιρνε αλλιώς. Πολλές φορές τον χαράζει και τον ακολουθεί προκειμένου να πετύχει κάτι, ή να γλυτώσει από κάτι, μερικές φορές για να παραπλανήσει ή να παρασύρει. Όμως ακολουθώντας τον άγνωστο δρόμο μπαίνει σε περιπέτειες, αντιμετωπίζει κινδύνους κι αν είναι απροετοίμαστος μπορεί να «φάει το κεφάλι του». Κι αν το μόνο κεφάλι που παίζεται είναι το δικό του, πάει στο διάολο, έπαιξε κι έχασε, αν όμως τον ακολουθούν κι άλλοι που τον εμπιστεύονται τότε το πράγμα αλλάζει και μπορεί να εξελιχθεί -το λιγότερο- σε φιάσκο και το χειρότερο σε τραγωδία.
Έναν τέτοιο τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό, ακολούθησε η χώρα στις αρχές του ’80, δρόμο που θα οδηγούσε σε μια Ελλάδα υπερήφανη χωρίς ξένα αφεντικά, έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, χωρίς ξένες βάσεις, μια Ελλάδα με περήφανα νιάτα και τιμημένα γηρατειά, μια Ελλάδα που θα ανήκε στους Έλληνες. Στο δρόμο βέβαια, λόγω ανύπαρκτου σχεδιασμού ή επειδή όλα τα παραπάνω ήταν απλά όμορφα συνθήματα που συγκινούσαν τον λαό, τίποτα δεν έγινε. Ή μάλλον έγινε η αρχή για όσα θα ακολουθούσαν. Ο κόσμος «χόρτασε ψωμί» με λεφτά που κανείς δεν του είπε ότι ήταν δανεικά, και αφού ο λαός χόρταινε ψωμί, ήταν σωστό να χορτάσουν και οι άλλοι, αυτοί που του το προμήθευαν και αυτοί που το μοίραζαν. Πρωθυπουργοί, υπουργοί, παρατρεχάμενοι, κομματικοί στρατοί συνδικαλιστών και διορισμένων προέδρων και γενικών διευθυντών ΔΕΚΟ.
Ο τρίτος δρόμος για την ΟΝΕ και το ευρώ επιτεύχθηκε με απατηλά μέσα και υποσχέσεις, με ψέματα και λοβιτούρες με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα ουσιαστικά απροετοίμαστη και καθόλου ανταγωνιστική σ’ ένα εξόχως σκληρό ανταγωνιστικό περιβάλλον. Αποβιομηχανοποιημένη και με μια γεωργία χωρίς προσανατολισμό αρκούμενη στις επιδοτήσεις και στις ψευδείς δηλώσεις παραγωγής. Δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων κατέληξαν στις τσέπες επιχειρηματιών και μεγαλοαγροτών και από εκεί στις Ελβετίες. Οι οφσόρ και οι μετακομίσεις επιχειρήσεων σε διπλανές χώρες, πράξεις ιδιαίτερα πατριωτικές, δεν ήταν αμέτοχες στο χάλι.
Κι ήρθε η ώρα για τον τρίτο δρόμο προς τη Δημοκρατία.
Ένα απερίγραπτο συνονθύλευμα πολιτικών χωρίς αρχές και με μοναδικό σκοπό την εξουσία και τη νομή όσων αυτή συνεπάγεται, αποφάσισαν ότι η Δημοκρατία δεν είναι υπόθεση του λαού αλλά των αιθουσών συνεδριάσεων μέσα και έξω από τη χώρα. «Οι καταστάσεις είναι πολύ κρίσιμες και δεν μπορούμε να τις αφήσουμε στην κρίση του λαού». Οι αρχηγοί των δύο μεγάλων φυλών μάλωναν δημοσίως, έκαναν και μούτρα ο ένας στον άλλο έτσι για τα μάτια του κόσμου, αλλά κατ’ ιδίαν συνεργαζόταν για το πώς θα εφαρμόσουν τις ντιρεκτίβες των αφεντικών. Έκαναν και νάζια προκειμένου να κινήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου, έφτασαν στο σημείο να συζητούν για τη θέση του πρωθυπουργού της κυβέρνησης εθνικής συνενοχής, αστεία πρόσωπα, κάτι Πετσάλνικους και Κακλαμάνηδες, έτσι ώστε ο προεπιλεγμένος να φανεί σαν ιδανική λύση. Στη συμμαχία των προθύμων, έσπευσαν να δώσουν τη στήριξή τους τα συνήθη τσιράκια, τα ΜΜΕ. Πότε παρήγγειλαν δημοσκοπήσεις, πότε πρόλαβαν οι εταιρίες να τις κάνουν και πότε πρόλαβαν να επεξεργαστούν τα στοιχεία είναι προς διερεύνηση. Από την Πέμπτη το βράδυ μέχρι το απόγευμα του Σαββάτου που αρχίζουν να τυπώνονται οι κυριακάτικες εφημερίδες κατάφεραν να τα έχουν όλα έτοιμα. 73% εμπιστεύονται τη νέα κυβέρνηση, 78% λένε ΝΑΙ στην κυβέρνηση συνεργασίας (προσέξτε στην συγκεκριμένη, όχι σε κυβερνήσεις συνεργασίας γενικώς) 54% εγκρίνουν από τώρα παράταση της θητείας της και μετά τις 19 Φεβρουαρίου. Αν τα παραπάνω ποσοστά είναι πραγματικά, τότε ότι τραβάμε καλώς το τραβάμε. Και λίγα μας κάνουν…

Επιτέλους!

Ένας απο εμάς στην εξουσία, ένας δικός μας άνθρωπος! Ο (και αυτός) απόφοιτος της γιάφκας των "ηγετών" (κολλέγιο Αθηνών) σπούδασε (και αυτός) σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πήρε πτυχίο στη Φυσική, μετά κι άλλο πτυχίο σαν ηλεκτρολόγος μηχανικός και ολοκλήρωσε τις σπουδές του με πτυχίο στην οικονομία. Δούλεψε σε υψηλά πόστα κι έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. Τώρα ανέλαβε πρωθυπουργός, όχι βέβαια εκλεγμένος αλλά δοτός από την θλιβερή συντεχνία του πολιτικού κατεστημένου που ελπίζει πως μέσω αυτού θα ξεχαστούν οι δικές τους αλητείες. Ανέλαβε να κουβαλήσει αυτός τον "σταυρό του μαρτυρίου" ξεκουράζοντας τον ΓΑΠ και με την συμπονετική συναίνεση του Σαμαρά. Και περιμένουν κάποιοι να βοηθήσει τον λαό ένας εξ ολοκλήρου διαβρωμένος από την παγκόσμια τραπεζική αντίληψη. Στο κάτω κάτω, από τις αρχές του 2010 είχε αναλάβει άμισθος σύμβουλος του ΓΑΠ σε οικονομικά θέματα, πράγμα που σημαίνει οτι δικαιούται μερίδιο στην επιτυχία της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε και στα αποτελέσματά της. Εκείνο που έκανε είναι να προσθέσει το όνομά του στον κατάλογο εκείνων που δεν θα ξεχαστούν.

Σιγά τα ωά!

Την ώρα που τα γράφω αυτά, και κυβέρνηση έχουμε, και πρωθυπουργό και 153 χειροκροτητές. Έχουμε δηλαδή αυτό που όλοι λένε ότι θα αλλάξουμε. Έχουμε και κόσμο να αγωνιά για τις εξελίξεις, για το αν θα έχουμε δηλαδή, αντί της κυβέρνησης των ενόχων, μια κυβέρνηση συνενόχων. Και συναντώ αρκετούς που θεωρούν αυτή τη λύση σαν τη «μόνη εφικτή» γιατί «έχεις να προτείνεις κάτι άλλο;» Και κάποιος καμαρώνει ότι τόσους μήνες έδινε αγώνα για να γίνει το προξενιό, αλλά τελικά δεν θα γίνει κουμπάρος γιατί δεν βλέπει τον γάμο να στεριώνει. Φυσικά και δεν πρόκειται να περιμένω να δω την κατάληξη πριν δημοσιεύσω αυτό το άρθρο, τι να περιμένω δηλαδή; Να δω τον δούλο που θα αναλάβει τη δουλειά για λογαριασμό των δύο άλλων δούλων; Που πιστεύουν ότι σε 2-3 μήνες που θα γίνουν εκλογές (αν γίνουν) ο κόσμος θα ‘χει ξεχάσει ποιοι τον έφεραν ως εδώ. Δεν θα κάτσω να μοιράσω τις ευθύνες, ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο, αν και ο ΓΑΠ δεν παίζεται. Θέλω μόνο να πω ότι η προσωπική τους ξευτίλα με αφήνει αδιάφορο και θα με χαροποιούσε αν μαζί μ’ αυτούς δεν ξεφτίλιζαν και όλη τη χώρα. Τώρα ο βαλτός και ο τάχα αντίπαλός του αποφάσισαν για το καλό της πατρίδας (!!!) ν’ αφήσουν πίσω τις διαφορές τους λες κι έχουν καμιά. Ας πάνε στα κομμάτια, η Ιστορία γράφει.
Και μια διαπίστωση. Και μόνη η παρουσία τόσων πολλών ΜΜΕ απ’ όλο τον κόσμο έξω από το προεδρικό μέγαρο δείχνει το τεράστιο παγκόσμιο ενδιαφέρον ΟΧΙ για την Ελλάδα, αλλά για όσα μπορεί αυτή να προκαλέσει στην Ευρώπη και τον κόσμο. Δείχνει για ακόμα μια φορά (μετά το θέμα του δημοψηφίσματος) ότι αν δεν είχαμε τόσο δουλόφρονες πολιτικούς τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για όλους. Κι αυτά τα περί ευρώ και ευρωζώνης είναι για να πειθαναγκάσουν τον λαό. Αν δεν τρέμανε τις συνέπειες θα το είχαν κάνει ήδη

Μετά τα χθεσινά ...

Ομολογώ ότι είχα την κρυφή ελπίδα ότι χθες βράδυ θα απαλλασσόμασταν από τον απατεώνα. Ότι τελικά κάποιοι εκεί μέσα θα είχαν το θάρρος της γνώμης τους και θα έβαζαν το γενικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και το ατομικό. Πίστεψα ότι κάποιες κότες που ξαφνικά έκαναν τα κοκόρια θα έκαναν πράξη τα δικά τους λόγια, τις θέσεις που αυτοβούλως εξέφρασαν. Όμως παρά τα πολλά κακαρίσματα, από αυγό τίποτα. Ήταν αρκετός ένας σπαραξικάρδιος λόγος που εκφωνήθηκε ίδιος και απαράλλαχτος τρείς (3) φορές (στο υπουργικό συμβούλιο, στη κοινοβουλευτική ομάδα και στη βουλή) για να δακρύσουν και να σπεύσουν να στηρίξουν τον ηγέτη που έκανε τόσα καλά στη χώρα και που σε στιγμές θολούρας τον είχαν αμφισβητήσει. Ακόμα και η προσφάτως διαγραφείσα εξαγόρασε με την ψήφο της την επάνοδο στο κοτέτσι. Τέτοιος αυτοσεβασμός, τέτοια αυτοεκτίμηση! Τουλάχιστον βγάλτε τον σκασμό και μη κάνετε νταηλίδικες δηλώσεις. Αυτές είναι οι «τζάμπα μαγκιές» που λέει ο αντιπρόεδρός σας και σύντομα (και για λίγο) πρωθυπουργός. Ψήφισαν λοιπόν οι εθνοπατέρες μια νέα πατέντα της ψυχοπάθειας, έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σε κάποιον που στη συνέχεια θα παραιτηθεί (είπε). Λαμβάνοντας υπ’ όψη την πορεία του ανδρός και την έφεσή του στα ψέματα, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει. Θα γίνουν κάποιες διεργασίες, κάποιες επισκέψεις στη γλάστρα, μέχρι να διαπιστωθεί ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα επί της ουσίας. Κι όταν έχεις τέτοιους υπουργούς σαν τον Μπεγλίτη που είναι βαθειά συγκινημένοι και υπερήφανοι που έχουν αυτοί και η χώρα τέτοιο ηγέτη, σε ποια θάλασσα να πνιγείς και σε ποιο γκρεμό να πέσεις.
Τέλος πάντων, μου έκαναν εντύπωση κάποιες αποστροφές του λόγου του.
«Έχω τριάντα τόσα χρόνια στην πολιτική». Αφού γεννήθηκε το 1952 και εκλέχτηκε βουλευτής το 1981, έχει τριάντα (σκέτα) χρόνια στην πολιτική. Το «τόσα» είναι για τις εντυπώσεις.
Γεννήθηκε λοιπόν το ‘52 και εκλέχτηκε βουλευτής το ‘81 σε ηλικία 29 χρόνων, δηλαδή δεν έχει καμιά επαγγελματική εμπειρία πέρα από τον καθαρισμό των δρόμων της Στοκχόλμης (δικιά του δήλωση) στα «σκληρά χρόνια της εξορίας».
«Από τον παππού μου κληρονόμησα ένα ρολόι και από τον πατέρα μου μόνο το όνομά του». Πέρα από το όνομα που το κληρονομούμε όλοι από τους πατεράδες μας, θα υπήρχε κι άλλη κληρονομιά αλλά τον πρόλαβε άλλος ή μάλλον άλλη. Και στο κάτω κάτω ο καθένας κάπου στηρίζεται για να στήσει το μέλλον του. Για παράδειγμα, άλλος στηρίχτηκε στη μοναχική του αντίσταση στα βουνά μόνος κατάμονος εναντίον των Γερμανών, άλλος στην (κατά δήλωσή του) αντίσταση κατά της χούντας, άλλη σε κάποια συνθήματα που εκφώνησε στο Πολυτεχνείο, άλλοι στο εξωτερικό (τάχα εξόριστοι) με την φροντίδα ισχυρών παραγόντων. Και μόνο η επίκληση αυτών των «ηρωικών» πράξεων είναι ύβρις προς όσους αγωνίστηκαν, πολέμησαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν, χωρίς να εξαργυρώσουν αυτό που θεωρούσαν καθήκον τους.
Και κλείνω με το διαχρονικό ερώτημα που παραμένει επίκαιρο πλην όμως αναπάντητο. «Πού πήγαν τα λεφτά;»
Για παράδειγμα, τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους μας πάντα οτι είναι εξακόσια εκατομμύρια και, επίσης πάντα, οτι φτάνουν δεν φτάνουν για τις 15 του άλλου μήνα. Κι αναρωτιέμαι με τη σειρά μου, αφού μόνο από εμένα πήραν μέσα σ’ ένα μήνα 240€ με το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, 185€ για την δεύτερη δόση του φόρου εισοδήματος, 300€ για την εισφορά αλληλεγγύης, 60€ από την (πρώτη) μείωση της σύνταξης και 70€ από την επικουρική, ένα σύνολο 855€, κι αν υποθέσουμε ότι τα ίδια κάνανε σε 1.000.000 πολίτες (το λιγότερο), έχουμε ένα σύνολο 855.000.000€. Πως γίνεται λοιπόν να έχουμε μόνο 600.000.000; Πού πήγαν τα 255.000.000€; Πού πήγαν τα λεφτά;

Τα δικά μου ΝΑΙ

Σαν πολίτης που ίσως με ρωτούσανε, θα απαντήσω όπως αυτοί, που άλλα τους ρωτάνε κι άλλα απαντάνε, θα δώσω απάντηση (που την ξέρω καλά) στο δικό μου ερώτημα «Τι θέλω άραγε;»
ΝΑΙ λοιπόν, σε εκλογές με απλή αναλογική για βουλή 150 άντε 200 βουλευτών. ΝΑΙ θέλω όσοι εκλεγούν να έχουν αμοιβή διπλάσια από την φορολογική δήλωση που κατέθεταν πριν την εκλογή τους και πάντως όχι πάνω από 50.000€, ΝΑΙ το δημόσιο να πληρώνει τις ασφαλιστικές τους εισφορές για όσο καιρό ασκούν τα καθήκοντά τους και ΝΑΙ η μελλοντική τους σύνταξη να προέρχεται μόνο από το επαγγελματικό τους Ταμείο. ΝΑΙ, θέλω ανεξάρτητη επιτροπή δικαστών που θα εξετάσει τα «πόθεν έσχες» όσων άσκησαν εξουσία τα τελευταία 30 χρόνια. Στην ανάγκη ας προσληφθούν ξένοι ειδικοί. ΝΑΙ θέλω όλοι όσοι αποδειχθεί ότι πλούτισαν μέσω της εξουσίας που άσκησαν, να δικαστούν και η ποινή να είναι μία. Ούτε Γουδιά, ούτε κρεμάλες, αλλά ΝΑΙ στη δήμευση της περιουσίας της δικής τους και των συγγενών τους α’ βαθμού, και βέβαια ΝΑΙ στην εκτόπισή τους όχι σε ξερονήσια αλλά σε ορεινά χωριά και νησιά της «άγονης γραμμής» που ερημώθηκαν από τη δική τους πολιτική και ΝΑΙ να παραμείνουν εκεί δια βίου με τις φροντίδες του κράτους, φροντίδες ανάλογες μ’ εκείνες που αυτοί επέδειξαν για τους κατοίκους των περιοχών αυτών. ΝΑΙ, θέλω πίσω ολόκληρη την κανονική μου σύνταξη και τα δώρα. ΝΑΙ θέλω δημοκρατία, ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία.
Βάλτε τέτοια ερωτήματα και κάντε όσα δημοψηφίσματα θέλετε. ΝΑΙ σε όλα!

Βαλτός!

Σιγά σιγά γίνεται όλο και πιό φανερό το έργο που είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας ο λεγάμενος. Χρησιμοποιώντας μια χώρα που έτσι κι αλλιώς δεν θεωρεί πατρίδα του, ανέλαβε την υπονόμευση της Ευρωζώνης και του ευρώ. Σε μια χώρα που η προβληματική οικονομία της αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης, προχώρησε αδίστακτα σε πλήρη διάλυση της εθνικής και πραγματικής οικονομίας, της κοινωνίας στρέφοντας την μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, κατηγορώντας αδιακρίτως τους πάντες, εκθέτοντας τη χώρα και τους πολίτες με χαρακτηρισμούς που μόνο στον ίδιο και το συνάφι του αντιστοιχούσαν, την παρέδωσε δεμένη χειροπόδαρα στο ΔΝΤ, δεν άφησε τίποτα όρθιο. Κάθε φορά που επέστρεφε από το εξωτερικό, περήφανος ανακοίνωνε τις επιτυχίες του που -φευ- έσφιγγαν κι άλλο τον βρόγχο στο λαιμό του λαού. Και στο τέλος με μια αυτοκτονική διάθεση επέστρεψε με επικρεμάμενο ερώτημα δημοψηφίσματος "Ναί ή όχι στο ευρώ και την ευρωζώνη" ερώτημα πλαστό μιας και οι Έλληνες ποτέ δεν το έθεσαν. Τη χώρα και τον λαό της τους έχει γραμμένους στα παλιά του παπούτσια, ήρθε η ώρα -αν και πολύ άργήσαμε- να του δείξουμε πού τον έχουμε εμείς γραμμένο κι αυτόν και την πολιτική του συμμορία. Κι όταν θα φύγει, θα έχει αφήσει κι ένα καλό μάθημα. Να προσέχει ο λαός στο μέλλον ποιούς εμπιστεύεται και σε ποιούς αναθέτει τη διαχείριση της κοινής πορείας.

υγ. Καμιά συγχώρεση σε όσους προσπαθούν με κινήσεις της τελευταίας στιγμής να βγάλουν από πάνω τους τις τεράστιες ευθύνες για την συμμετοχή τους στις αποφάσεις σε βάρος του λαού. Από τον πρόεδρο της δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο βουλευτή.

Το φίδι γέννησε…*

*…αυτό που είπε ο Μπεγλίτης ότι εκτρέφουν όσοι αποδοκιμάζουν την κυβερνητική πρακτική. Κι απ το αυγό του βγήκε «δημοψήφισμα».
Πριν απ’ αυτό θα έχουμε ψήφο εμπιστοσύνης. Στήνει ξανά τους 152 (αυτή τη στιγμή) άβουλους χειροκροτητές του στον τοίχο και τους ζητάει να πουν αν είναι μαζί του ή όχι. Και παρ’ όλο που δεν τους αξίζει καμιά λύπηση, εγώ τους λυπάμαι. Το δίλλημα είναι φοβερό. Είσαι μαζί του και παραμένεις βουλευτής, ή τον μουντζώνεις και τερματίζεις την πολιτική σου καριέρα. Βέβαια και παραμένοντας μαζί του επανεκλογή δεν βλέπεις, αλλά τουλάχιστον παίρνεις μια παράταση. Και μια ακόμα ψήφος υπακοής δεν πρόκειται να καταστήσει την παρουσία τους στη βουλή πιο ανάξια απ’ όσο την έχουν η ίδιοι απαξιώσει μέχρι τώρα. Οι εκπρόσωποι του λαού εδώ και καιρό εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους και το προσωπικό τους συμφέρον.
Και πάμε στο δημοψήφισμα.
Ποιο θα είναι άραγε το ερώτημα; ΕΓΩ ή η πτώχευση; Ευρώ ή δραχμή; Ναι ή όχι στη δανειακή σύμβαση; Φασόλια ή φακές;
Με την γνωστοποίηση της απόφασης της κυβέρνησης να διενεργηθεί δημοψήφισμα ώστε ο λαός να αποφασίσει για την νέα δανειακή σύμβαση, πανικός κατέλαβε την Ευρώπη. Γύρω στις 11.00 οι Γαλλικές τράπεζες έχαναν 10% και οι Γερμανικές 8%. Και μόνο με την σκέψη ότι οι Έλληνες μπορεί να πουν ΟΧΙ, το σύστημα άρχισε να τρίζει, ένοιωθε να χάνει τον προστάτη του, τον άνθρωπό του στην Αθήνα. Τον άνθρωπο που ανέλαβε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας και προς τούτο έριξε τον λαό της χώρας στην πιο βαθειά λιτότητα στην πιο άγρια ανατροπή της ζωής του, στην πιο βίαιη μείωση του βιοτικού του επιπέδου. Δεν ξέρω αν τελικά θα γίνει δημοψήφισμα, γιατί πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση θα πέσει πολύ πιο σύντομα απ’ όσο νομίζει, αλλά θεωρώ ότι πιά κανείς δεν δικαιούται να αμφιβάλει για τον δουλικό τρόπο με τον οποίο ο πρωθυπουργός και αυτοί που τον στηρίζουν χειρίστηκε την κατάσταση. Ποτέ δεν απείλησε, ποτέ δεν εκβίασε τους δανειστές βάζοντας στο τραπέζι τις συνέπειες που θα αντιμετώπιζαν αν η Ελλάδα βαρούσε κανόνι. Αντίθετα απείλησε και εκβίασε τους Έλληνες κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, και με την σύμπραξη πάντα της θλιβερής κοινοβουλευτικής του ομάδας κατάφερε να πιάσουν και οι απειλές και οι εκβιασμοί ώσπου οι Έλληνες πήραν ανάποδες. Τώρα επιχειρεί τον τελευταίο εκβιασμό προσπαθώντας να παραμείνει στην εξουσία και να ολοκληρώσει το έργο που του ανατέθηκε. Κάνει ακόμα ένα τραγικό λάθος. Άκουσα χθες ότι ο Σιράκ είχε πει ότι «σε ένα δημοψήφισμα πολύ συχνά οι πολίτες δεν απαντούν στο ερώτημα, αλλά σ’ αυτόν που το θέτει». Στην παραζάλη στην οποία έχει περιέλθει ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες λαϊκές αντιδράσεις, έχει ταυτίσει τον εαυτό του με την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, την παραμονή του στην εξουσία με το ευρώ, κι αν ο λαός αποπειραθεί να αρνηθεί αυτήν την δόλια ταύτιση, θα μας πάρει ο διάολος. Ελπίζω ο διάολος να βάλει μια σωστή σειρά.

υγ. Περαστικά στον αντιπρόεδρο. Να είναι καλά στην υγεία του στην ώρα της κρίσης που πλησιάζει. Και σε ιδιωτική κλινική ε;

Σκατά...*

*υπό Γεωργίου Σουρή (1853-1919)
«Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ’ τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.
Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ’ τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν’ αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ’ το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!»