Μια σωστή (κατ' εμέ) άποψη για τον ΠΑΟΚ

του Σάκη Γκίνα από το Contra.gr

"...Πάντως, όσες αποδοκιμασίες ακούστηκαν από μεγάλο κομμάτι της κερκίδας στο πρώτο ημίχρονο ήταν αδικαιολόγητες και ακατανόητες. Λειτουργούν εις βάρος του ΠΑΟΚ και υπέρ των ανταγωνιστών του.
Τίποτα υγειές δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε καθεστώς υπέρμετρου φανατισμού, δογματισμού και υπερβολικής πίεσης, που εκδηλώνεται με το παραμικρό στραβό αποτέλεσμα. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν μπορεί να προχωρήσει μ’ αυτή την – περίεργη - λογική. Είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.
Δηλαδή με έναν αποκλεισμό στην Ευρώπη έρχεται η καταστροφή πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα και «διαγράφονται» όλες οι χαρές που έδωσε στον κόσμο του ΠΑΟΚ αυτή η ομάδα την περσινή χρονιά;
Εάν έφερνε ισοπαλία ή έχανε ο ΠΑΟΚ από τον Λεβαδειακό, τι έπρεπε να γίνει; Να γκρεμιστεί το γήπεδο; Να κυνηγούσαν τον Σάντος και τους παίκτες έξω από τα αποδυτήρια με τριτοκοσμικές συμπεριφορές και να διαλυόταν η ομάδα από το πρώτο παιχνίδι της στο πρωτάθλημα; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Άντε, να περάσουν 5-6 αγωνιστικές και η ομάδα να παραπαίει, θα καταλάβαινε κάποιος μια έκρηξη του μεσογειακού ταπεραμέντου στις εξέδρες. Αλλά από το πρώτο κιόλας παιχνίδι πρωταθλήματος αποδοκιμασίες επειδή η ομάδα (αποκλείστηκε στην Ευρώπη) και δεν «τραβούσε» στο πρώτο ημίχρονο; Αυτό είναι παράλογο. Μια ομάδα - που έχει δώσει μάλιστα εξετάσεις στο παρελθόν - χρειάζεται την στήριξη των φιλάθλων της και όχι αποδοκιμασίες με την πρώτη «στραβή».
Ο ΠΑΟΚ θα έχει πρόβλημα φέτος εάν παίζει με την πλάτη στον τοίχο σε όλα τα παιχνίδια και αρχίζουν οι αποδοκιμασίες από την κερκίδα με το πρώτο διάστημα κακής απόδοσης. Η Σέλτικ έχανε πρόσφατα για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ στην Γκλασκώβη από την Άρσεναλ με 2-0 και όλο το «Σέλτικ Παρκ» μέχρι τα τελευταία λεπτά χειροκροτούσε και ενθάρρυνε τους παίκτες της Σκοτζέζικης ομάδας.
Αυτό σημαίνει πραγματικός φίλαθλος. Αγαπάς και στηρίζεις την ομάδα σου στις καλές και στις κακές της μέρες και ιδίως όταν βλέπεις ότι γίνεται μια προσπάθεια και υπάρχει προοπτική, όπως στον ΠΑΟΚ. Έτσι βοηθάς την ομάδα σου και όχι προσθέτοντας στους παίκτες περισσότερο άγχος και πίεση απ’ αυτό που ήδη έχουν μέσα στο παιχνίδι. "

προσυπογράφει ο Γιάννης Αγιάννης

27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ στην Ελλάδα

479 π.Χ.
Η μάχη στις Πλαταιές.

Οι δυνάμεις που αντιπαρατίθενται είναι ο Μαρδόνιος με 40.000 Πέρσες μαζί με 10.000 «Μηδίζοντες» Θηβαίους και 10-12.000 Αθηναίοι Σπαρτιάτες και άλλοι Έλληνες υπό τον Παυσανία. Η καταστροφή των Περσών είναι μεγάλη. Σκοτώνεται ο ίδιος ο Μαρδόνιος, ενώ μεγάλο μέρος του στρατού του που κλείστηκε πανικόβλητο στο στρατόπεδό του, εξολοθρεύτηκε. Οι Θηβαίοι υποχώρησαν στην πόλη τους όπου πολιορκήθηκαν από τους Αθηναίους και αναγκάστηκαν να παραδώσουν τους αρχηγούς τους. Με την μάχη των Πλαταιών, τελείωσε η περίοδος των Περσικών πολέμων.
Την ίδια μέρα Ελληνικός στόλος υπό τον Λεωτυχίδη, καταναυμαχεί τον Περσικό στη Μυκάλη.

Επιτέλους... φτωχοί!

Αντιγράφω τον ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ, χωρίς σχόλια προσθαφαιρέσεις τονισμούς και υπογραμμίσεις


...Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν 40 και 50 χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία.
Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού.

Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι
ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Εθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας.

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα
δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας..

Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των
παιδιών.

Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές (χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της
ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ) θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που
υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ'τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα;
ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν
παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς..

Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών.
Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο
μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει...
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

Κάθε χρόνο, σαν επέτειος...

Δεν πρέπει να υπάρχει στην Ευρώπη (την πρώην Δυτική τουλάχιστον) χώρα με τόσο μεγάλη διαφθορά, ανευθυνότητα, ανικανότητα, που ξεκινώντας από τις κατά καιρούς εξουσίες εκπορεύεται προς τον λαό που με τη σειρά του βρίσκει βολικότατο να συμπεριφέρεται το ίδιο.
Κανείς από τους τόσους κατακτητές που πέρασαν από ΄δω δεν επέφερε τόσες και τέτοιες καταστροφές στον τόπο όσες χρόνο με το χρόνο οι ίδιοι οι κάτοικοί του.

«Ότι ήταν δάσος θα παραμείνει δάσος» δήλωσε ο πάνσοφος υπουργός, τη στιγμή που οι κυβερνήσεις δεν έχουν αποφασίσει ακόμα ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΟΣ.

Λόγια που αξίζουν όσο η άμμος στην έρημο, λόγια που προκαλούν τον γέλωτα στους καταπατητές και οικοπεδοφάγους και θλίψη σε όσους νοιάζονται ακόμα….
Και οι πολιτικοί αρκούνται σε βαρύγδουπες διαπιστώσεις «υπάρχει σχέδιο εμπρηστών», όπως και «υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή», «υπάρχει αισχροκέρδεια», «υπάρχει λαθρεμπόριο καυσίμων»…

Σοβαρά ρε μάγκες; Για νέο μας το λέτε; Εν τάξει οι διαπιστώσεις, εσείς τι κάνετε;
Και θα γίνει λέει συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα με μαύρα ρούχα και καμένα δέντρα δώρο για το προεδρείο της Βουλής, και άλλα τέτοια γραφικά που ξανάγιναν μετά από ανάλογες καταστροφές. Τρίχες, λέω εγώ. Να μου πείς να ανάψουμε μια μεγάλη φωτιά στο Σύνταγμα και να τους πετάξουμε ΟΛΟΥΣ μέσα, να πω μάλιστα! Να χορεύουμε και γύρω γύρω αλαλάζοντας, να συμφωνήσω μετά χαράς! Ενώ τώρα, θα παραλάβει ο Σιούφας την διαμαρτυρία μ’ εκείνο το τεθλιμμένο ύφος, και παπάρια ριγανάτα (αν κι έτσι πως πάει θα χρειαστούμε εισαγωγές ρίγανης).
3.500 κενές θέσεις δασοπυροσβεστών υπάρχουν και φοβερές ελλείψεις σε μέσα και υποδομές, αλλά προέχουν τα Lexus των βουλευτών.
Και του χρόνου εδώ θα ‘μαστε…

Κουβέντα να γίνεται...

Θα 'χετε καταλάβει βέβαια οτι οι "Άθλιοι" το καλοκαίρι απουσιάζουν συχνά, κι επειδή εκεί που πάνε δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, οι αναρτήσεις τους δεν είναι τακτικές και προγραμματίζουν μερικές κάθε φορά που επιστρέφουν στη βάση τους. Γι αυτό και οι απαντήσεις στα όποια σχόλια είναι συχνά καθυστερημένες. Αυτή η κατάσταση διαρκεί μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου.

Για σήμερα δυο φωτογραφίες άσχετες μεταξύ τους αλλά σχετικές με την επικαιρότητα.

Η ομάδα μπορεί να μην κέρδισε, αλλά η σημαία κυματίζει ψηλά όπως και η αισιοδοξία μας

Πεντέλη Αθήνα
Ένας από τους πολλούς που έχασαν πολλά (ή βρήκαν ευκαιρία και λένε)...

Σπέτσες (τελευταίο)

το μπαράκι "Σπέτσα"

και η ταμπελίτσα έξωτο πανέμορφο ξενοδοχείο "Ποσειδώνιο"



"βαρκάκια" αραγμένα...

Στο κατάλευκο νησί κάποιος ήθελε να ξεχωρίζει

ο "Γιάννης Αγιάννης" και ο σκύλος του χαζεύουν τη θάλασσα...

Αυτά ...

Σπετσών συνέχεια (3)

Προσέξτε πάνω από την πόρτα, 1863

συνεχίζεται...

Σπετσών συνέχεια

Το καμπαναριό του Αγίου Νικολάου με την Επαναστατική σημαία του νησιού

Η είσοδος

και η μαρμάρινη πλάκα που εξηγεί...
και το Ηρώο απέναντι...

Η "ντάπια" με τα κανόνια που προστάτευαν το νησίκι άλλα κανόνια

συνεχίζεται...

Οι «Άθλιοι» στις Σπέτσες

Είχα φέτος την ευκαιρία, 10 χρόνια μετά την πρώτη φορά, να ξαναβρεθώ στις Σπέτσες. Το κάποτε (προ Μυκόνου) αγαπημένο νησί των κοσμικών έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Καμιά σχέση με τα θορυβώδη νησιά της «πρώτης» κατηγορίας. Πανέμορφο, καταπράσινο, αρχοντικό, ιστορικό, και (με εξαίρεση τα μηχανάκια) ήσυχο…
Επιβλητικά σπίτια με λιτή παραδοσιακή αρχιτεκτονική και αναρίθμητα σκάφη αναψυχής, αμαξάκια για τις μετακινήσεις και 5-6 ταξί (στο νησί δεν επιτρέπονται ΙΧ), ωραίες παραλίες, χαλαροί ρυθμοί, ιστορικό ενδιαφέρον, μερικά καλά μπαράκια και νόστιμα αμυγδαλωτά.
Ακολουθούν αναρτήσεις με φωτογραφίες που περιγράφουν κάπως το νησί.

συνεχίζεται...

Η καλύτερη ώρα του καλοκαιριού

Αυτή που απολαμβάνω πιο πολύ, αυτή που κρατάω σαν καλοκαιρινή εικόνα,

είναι βράδυ χωρίς φεγγάρι,(κι αν έχει δεν χάλασε ο κόσμος), Κασσάνδρα από την πελαγίσια της ακτή, μπαλκόνι με σβηστά φώτα, (μόνο κεριά), Famous Grouse με παγάκια, στριφτό Καρέλια και μουσική από το Β’ πρόγραμμα, π.χ «αυτό το κεφάλι μυαλό δεν θα βάλει» από τον Μητροπάνο, τα φώτα από τα γιργίρια που ψαρεύουν και στο βάθος τα φωτισμένα χωριά του Πηλίου. Κάποιος εκεί απέναντι ίσως βλέπει τα δικά μας φώτα και ρεμβάζει το ίδιο. Σηκώνω το ποτήρι προς το μέρος του και πίνω στην υγειά του.
και στην υγειά όλων σας!

Η ζωή σε 5 μπουκάλια