30 Ιουνίου 1878, 1913, 1941

Σαν σήμερα 30 Ιουνίου
1878
Υψώνεται στην Λευκωσία η Αγγλική σημαία κι έτσι, επίσημα πλέον, η Κύπρος είναι υπό Βρετανική κυριαρχία σύμφωνα με την Βρετανοτουρκική Συνθήκη της 23ης Μαΐου 1878.
1913
Οι Βούλγαροι αποχωρούν από το Δοξάτο Δράμας, αφού το πυρπολούν και σφαγιάζουν 3.000 κατοίκους του.
1941
Οι Γερμανοί εκτελούν 143 πατριώτες στην Κρήτη.

Αντιφάσεις στην κοινωνία μας

Η κοινωνία μας βρίθει από αντιφάσεις. Ας δούμε μία…
Μια παρανοϊκή, σε βαθμό διαστροφής αντίφαση, που έχει να κάνει με τον επαγγελματικό αθλητισμό.
Παίρνω σαν παράδειγμα τους αδελφούς Αγγελόπουλους, τα αφεντικά του μπάσκετ του Ολυμπιακού.
Κάνανε, λέει, πρόταση στον αμερικανό μπασκετμπολίστα Πάρκερ 5.000.000 ευρώ τον χρόνο!!!
Αν ο παίκτης αποκτηθεί, ανάμεσα στους πανηγυρίζοντες οπαδούς του «θρύλου» θα υπάρχουν και πολλοί που εργάζονται στις επιχειρήσεις των Αγγελοπουλαίων και τα θριαμβικά «μπράβο» και «ζήτω» δεν θα σκαλώσουν στα μεροκάματα και τους μισθούς που με αντιστρόφως ανάλογη γαλαντομία τους αμείβουν για τις υπηρεσίες τους. Προφανώς δεν θα τους απασχολήσει το γεγονός ότι με την δική τους εργασία κάνανε τους εργοδότες τους πλούσιους τόσο, ώστε να μπορούν να πετούν εκατομμύρια για το χόμπυ και την ικανοποίηση του μικροεγωισμού τους.

Και φυσικά δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη η εμφάνιση της Μαντόνα (η αοιδός) που για να την δεί κανείς (άντε και για να την ακούσει) πρέπει να πληρώσει κατ’ ελάχιστον 80 ευρώ!!!. Δεν με απασχολούν αυτοί που θα πληρώσουν εισιτήριο των 250 (δικός τους κώλος είναι ότι θέλουν τον κάνουν), αλλά αυτούς που έβλεπα να περιμένουν στην ουρά για τα «φτηνά» μπορεί να τους ακούσω κάποια στιγμή να διαμαρτύρονται για ακρίβεια, χαμηλούς μισθούς και άλλα…
Τελικά φτάσαμε να προτιμάμε τα θεάματα από τον άρτον…

Γιάννης Αγιάννης

Δημοσίευμα της 29/6/1874 και...σήμερα

Στις 29 Ιουνίου 1874
ο Χαρίλαος Τρικούπης δημοσιεύει στην εφημερίδα «Καιροί» το περίφημο άρθρο του «Τις πταίει;» με το οποίο επιτίθεται κατά των αυλικών ραδιουργιών. Το άρθρο ήταν ανώνυμο, όχι από επιθυμία του ίδιου, αλλά από τακτική της εφημερίδας.

Σήμερα σε ένα αντίστοιχο ερώτημα για τις πολιτικές ραδιουργο-λαμογιές ποιός και ΤΙ θα βρεθεί να απαντήσει;

27 Ιουνίου 1570, 1913, 1946

1570
Μεγάλος Οθωμανικός στόλος υπό τον Μουσταφά πασά αποπλέει με στόχο την κατάληψη της Κύπρου. Θα φτάσει στο νησί στις 3 Ιουλίου.
1913
Ο Ελληνικός στρατός απωθεί τους Βουλγάρους πέρα από τον Στρυμόνα και καταλαμβάνει το Σιδηρόκαστρο. Οι Βούλγαροι εκκενώνοντας την πόλη προβαίνουν σε σφαγές 100 πολιτών και του μητροπολίτη Κωνσταντίνου.
1946
Στη διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών των νικητών του Β΄ παγκοσμίου πολέμου που γίνεται στο Παρίσι, αποφασίζεται η ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.

Χαρίζεται σκυλάκι

τρυφερό, γλυκό, υπάκουο, προστατευτικό, αλλά ΠΟΛΥ φαγανό...

26 Ιουνίου 1821, 1913, 1945

1821
Οι Τούρκοι στην Κύπρο, απαγχονίζουν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και αποκεφαλίζουν τους Μητροπολίτες Πάφου, Κιτίου και Κυρήνειας.
1913
Ήττα των Βουλγάρων και κατάληψη της Στρώμνιτσας από Ελληνικές δυνάμεις.
Την ίδια μέρα ναυτικό άγημα του Ελληνικού αντιτορπιλικού «Δόξα» καταλαμβάνει την Καβάλα.

1945
Αντιπρόσωποι 50 κρατών που κλήθηκαν από τις 4 νικήτριες του Β΄ παγκοσμίου πολέμου (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Σοβιετική Ένωση και Κίνα) στο Σαν Φραντσίσκο των ΗΠΑ, εγκρίνουν τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ή «Χάρτη του Σαν Φραντσίσκο»

Πεζόδρομος Αριστοτέλους

Το αυτοκίνητο έχει κρατικές πινακίδες ΚΗΟ 1223 και μια ταμπέλα στο ταμπλό ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Διέσχισε όλο τον πεζόδρομο κορνάροντας για να του ανοίξουν δρόμο οι πεζοί, πέρασε μπροστά από το αστυνομικό τμήμα και στάθμευσε μπροστά στο κτίριο του ΙΚΑ.
Στη δεύτερη φωτογραφία φαίνεται ο σύγχρονος αυτός πεζομηχανόδρομος.

ΤΥΠΟΙ και ΤΟΠΟΙ της Θεσσαλονίκης 1950-1970 Νο 15

15 Νεανική διασκέδαση
Το λεγόμενο «χάσμα των γενεών» εκεί στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’60 εκφραζόταν με την ξένη μουσική και τα μακριά μαλλιά. Μακριά, με την έννοια ότι ήταν πολύ μακρύτερα από του μπαμπά και οι φαβορίτες μακριές και φαρδιές. Έτσι ο χαρακτηρισμός «μαλλιάδες» ή «γιεγιέδες» (από το σύνηθες ρεφραίν ξένων τραγουδιών yeah yeah yeah) ακολουθούσε το σύνολο της νεολαίας. Σε μερικά σχολεία η αυστηρότητα ως προς το μήκος των μαλλιών έφτανε και στην υπερβολή και το κόλπο του συνεχούς βρεξίματος ώστε να μειώνεται ο όγκος τους έδινε συχνά τη λύση. Η νεολαία διασκέδαζε αποκλειστικά Σαββατόβραδο αφού τα σχολεία λειτουργούσαν και Σάββατο και βέβαια η "νυχτερινή έξοδος" δεν γινόταν (για λόγους οικονομίας) κάθε εβδομάδα.

Η μουσική και τα τραγούδια ήταν ξένα μέχρι που οι «Ολύμπιανς» ξεπέρασαν τα ταμπού και

λάνσαραν τον ελληνικό στίχο με τέτοια μάλιστα επιτυχία που ακολούθησαν και όλα τα γνωστά συγκροτήματα της εποχής, τα οποία μέχρι τότε τραγουδούσαν ξένα τραγούδια με στίχο όπως αυτά τον καταλάβαιναν κι αν τ’ άκουγε κανένας Άγγλος δεν θα καταλάβαινε τι έλεγαν. Δεν είχε όμως καμιά σημασία μιας και οι θαυμαστές τους ήξεραν τόσα αγγλικά όσα ήξεραν κι εκείνοι.

Κλαμπ της εποχής η πανέμορφη «Χαβάη» στην Αρετσού, εκεί που τώρα είναι το νοσοκομείο του ΙΚΑ, που με τις επί σειρά ετών εμφανίσεις των «Ολύμπιανς» έγινε τόπος προσκυνήματος με απερίγραπτη κοσμοσυρροή απ’ όλα τα σημεία της πόλης. Για πιο ήσυχα πράγματα η «Αργώ» λίγο πιο πέρα με μουσική από δίσκους και σε τρία επίπεδα με θέα τη θάλασσα. Πεντακόσια μέτρα πρίν τη «Χαβάη» το “Water Lilly” που αραιά και πού είχε και ζωντανή μουσική.
Πόλος έλξης έγινε λίγο αργότερα το «Αριγκάτο» στο Καραμπουρνάκι, που καθιέρωσε την «λαϊκή ώρα» με μπουζούκια από τα μεσάνυχτα. Έτσι εκείνη την ώρα παρατηρείτο μια μαζική αποχώρηση των «γιεγιέδων» με ταυτόχρονη εξ ίσου μαζική επέλαση των μπουζουκόβιων. Από το μαγαζί εκείνο ξεκίνησαν ονόματα σαν του Λευτ. Μυτιληναίου του Μανόλη Μητσιά κι αν θυμάμαι καλά και του Δημ. Μητροπάνου. Στην «Ρέμβη» στην Αρετσού πήγαινε κόσμος μεγαλύτερης ηλικίας, ήταν μαγαζί άλλου επιπέδου και μέχρι κάποια χρονιά γινόταν εκεί και η δεξίωση των εγκαινίων της «Έκθεσης». Άλλα ονόματα, “Chez Calkanas” στο υπόγειο του «Φλόκα» το “Picadilly” υπόγειο στην Αριστοτέλους, οι «Κούνιες» στο Πανόραμα και άλλα που δεν μου ‘ρχονται τώρα. Εκτός των «Ολύμπιανς» δημοφιλή συγκροτήματα ήταν «οι Βόρειοι» οι «Απ Τάϊτ» όπως και οι συχνά ερχόμενοι από την Αθήνα “Charms” και “Idols”. Οι «Φόρμινξ» με Βαγγέλη Παπαθανασίου (ναι ναι τον γνωστό) μόνο σε 2 συναυλίες, μία στο ΚΘΒΕ και μια στο Παλαί ντε σπόρ. Αξιομνημόνευτες είναι και οι εμφανίσεις του Rocky Roberts ενός αμερικανού τραγουδιστή και χορευτή που έκανε καριέρα στην Ιταλία τραγουδώντας σόουλ με ιταλικό στίχο (Stasera mi butto κ.α.), όπως επίσης και εκείνες του Τζώνυ Χάλινταίη με τη Συλβί Βαρντάν, συναυλίες σταθμοί για τα χρονικά της εποχής όλες στο Παλαί ντε σπορ.

Το βερμούτ, άσπρο ή κόκκινο, ήταν το συνηθισμένο ποτό στα κλαμπ και τα πάρτι.

Το μεγάλο πρόβλημα στην Σαββατιάτικη έξοδο ήταν η ώρα επιστροφής, αυστηρή για τα κορίτσια, λίγο πιο ελαστική για τα αγόρια. Το τελευταίο λεωφορείο έφευγε από την Αρετσού ακριβώς μεσάνυχτα και το προλαβαίναμε με την ψυχή στο στόμα, συχνά όμως (άντε ακόμα έναν χορό, έλα κι έναν τελευταίο) το χάναμε. Με όσα λεφτά μας έμεναν βάζαμε τα κορίτσια σ’ ένα ταξί ή σε κάποιο "πειρατικό" (ΙΧηδες που έκαναν τον ταξιτζή) για να επιστρέψουν στα σπίτια στην ώρα τους κι εμείς το κόβαμε με τα πόδια 5-6 χιλιόμετρα.

Τα καλοκαίρια είχαμε την ευκαιρία της διασκέδασης στα "Μουσικά πρωινά" που ανέφερα στο άρθρο για τα καραβάκια και τα καλοκαιρινά μπάνια.
Από μαγαζιά με λαϊκό πρόγραμμα δεν αναφέρω τίποτα γιατί δεν υπήρξα θαμώνας, ξέρω όμως μερικά ονόματα «Φαντασία», «Δειλινά», «Μινουί», «Κάσμπα», «Αναμνήσεις», τα περισσότερα τριγύρω στη Νεάπολη.

Πιό πολλοί ξέρουν το Άλαμο...

Χθες τελικά η ΝΕΤ ήταν πολύ διδακτική

Εκτός από το προηγούμενο με το κτηματολόγιο, πρόβαλε μετά τις ειδήσεις την ταινία «Άλαμο», όχι την παλιά με Τζων Γουαίην και Λώρενς Χάρβεϊ, αλλά μια νέα με Ντένις Κουαίηντ και Μπίλυ Μποπ Θόρτον.
Η διδαχή ήταν το ότι οι Αμερικάνοι έχουν μια περίπτωση ηρωικής αντίστασης (έστω σε έδαφος που έκλεψαν από τους Μεξικάνους) και την τιμούν κατά κόρον (remember Alamo και τέτοια).
Εμείς που στην ιστορία μας έχουμε δεκάδες τέτοιων περιστατικών, από Θερμοπύλες μέχρι Κούγκι (Σαμουήλ), μονή Σέκου (Γιωργάκης Ολύμπιος) Αρκάδι, Μεσολόγγι (Καψάλης) και άλλα πολλά, λέμε «έλα μωρέ εμείς αυτά τα έχουμε για κολατσιό» και σιγά σιγά τα ξεχνάμε και πολλά τα αφαιρούμε από τα σχολικά βιβλία.
Το αναφέρω έτσι για σύγκριση.
Και πάλι καλημέρα σας

Γιάννης Αγιάννης

Ειδήσεις στη ΝΕΤ και Κτηματολόγιο

Βλέπω χθες βράδυ στην ΝΕΤ τις ειδήσεις.
Μόλις τελειώνουν εμφανίζεται μια λίστα των χορηγών του δελτίου ειδήσεων, και ανάμεσά τους τι βλέπω; ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ!!!
Ώπα, λέω, τι γίνεται εδώ; μέρος από το τριανταπεντάρι καταλήγει στην ΕΡΤ;

Μα την ΕΡΤ την πληρώνουμε ούτως ή άλλως.

Οπότε το τριανταπεντάρι γιατί το δίνουμε;
Και τότε βγαίνει ένα χέρι και γράφει στον τοίχο:
«Γιατί είστε μαλ… (εκεί το χέρι έκανε μια διόρθωση) κορόϊδα»

Καλημέρα σας

Γιάννης Αγιάννης

Παλληκάρι μου Χατζηδάκη νομίζεις πως σε ξέχασα;

Όχι βέβαια. Για πες μου λοιπόν, οι μίζες της Ζήμενς δεν είναι «λεφτά του ελληνικού λαού;» Η κάθε Ζήμενς συμπεριλαμβάνει τις μίζες στα κόστη της (δεν είναι κουτόφραγγοι), κι έτσι τα μαύρα που μοιράστηκαν εδώ κι εκεί εμείς τα πληρώσαμε, από τις τσέπες μας βγήκαν. Και μη βιαστείς να πείς «όχι εγώ, οι άλλοι» γιατί έχουμε ακόμα μέλλον. Ο λόγος που απευθύνομαι σε σένα είναι γιατί εσύ ξέρεις να υπολογίζεις πόσα σχολεία και νοσοκομεία θα είχαμε (το έκανες για την Ολυμπιακή) αν είχαμε ικανούς άξιους και ΚΥΡΙΩΣ τίμιους πολιτικούς.

Γιάννης Αγιάννης

Δεν μπορώ να καταλάβω τι μας ποτίζουν και μας έχουν κάνει έτσι.

Άβουλοι και παθητικοί, με παρατημένη αξιοπρέπεια, δεχόμαστε κάθε μέρα τόνους κοπριάς που παράγουν αυτά τα ξεχωριστά όντα που λέγονται «πολιτικοί».
Κι αν η Ζήμενς είναι του ενός, η ληστεία που επιχειρείται με τη φάμπρικα του Κτηματολογίου είναι του άλλου. Ζευγάρι μ’ ένα κωλόσπιτο που το ‘κανε γονική παροχή στα παιδιά του, πρέπει λέει να πληρώσουν ΟΛΟΙ τους το τριανταπεντάρι. Από πού κι ως που ρε αρχιλήσταρχοι το ίδιο σπίτι αν το ‘χει ένας κοστίζει 35 κι αν το ‘χουν τέσσερις κοστίζει 140; Αυτά τα οικονομικά σπουδάσατε; Από πού κι ως πού μια βίλα στο Πανόραμα την δηλώνει ένας με 35 κι ένα ημιυπόγειο στην Κασσάνδρου οι 4 θα το πληρώσουν 140;
Και εκφράζω μια απορία: Αν ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πήγαινε να δηλώσει στο κτηματολόγιο, τι θα γινόταν; ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ;

Αλλά εμείς εκεί «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω».
Και για να ξαναγυρίσω στην κοπριά τους, αν κάποτε στο μακρινό παρελθόν μας ενοχλούσε, τώρα δεν κάνουμε ούτε τον κόπο να σκουπιστούμε γιατί «θα ‘ρθει κι άλλη», και σε λίγο θ’ αρχίσει να μας αρέσει (αν και ξέρω κάποιους που ήδη τους αρέσει) ίδια γουρούνια που κυλιούνται σε κάθε είδος βρωμιάς. Κι αυτό το ηλίθιο επιχείρημα «έλα μωρέ όλοι ίδιοι είναι», νομίζουμε ότι μας απαλλάσσει από την ευθύνη της ανεκτικότητάς μας.
Όχι ρέ, αν είναι όλοι τα ίδια σκατά, στείλτε τους στον πιο βαθύ βόθρο και κλείστε τον καλά, αφήνοντας μια μπουκαπόρτα για να χωράει ο επόμενος και όλοι οι επόμενοι που θα τους μιμηθούν. Τότε θα δικαιωθεί και θα βρεί την πραγματική του έννοια ο όρος «πολιτικοί κρατούμενοι».
Αϊ σιχτίρ Δευτεριάτικα…

Γιάννης Αγιάννης

23 Ιουνίου 1825 στο Μεσολόγγι

Από τις 20 του μήνα ο μεγάλος στόλος του Τοπάλ πασά, είχε αποκλείσει από τη θάλασσα το Μεσολόγγι, φέρνοντας συγχρόνως στον Κιουταχή άφθονα όπλα και πολεμοφόδια καθώς και καινούργια κανόνια. Αφού οι πολιορκητές ολοκλήρωσαν την τοποθέτησή τους σε διάφορα πόστα, αρχίζει στις 23 Ιουνίου, ο βομβαρδισμός του Μεσολογγίου νύχτα και μέρα. Έτσι οι στερημένοι απ’ όλα πολιορκημένοι, στερούνται και μιάς ώρας ανάπαυση, αφού η αναμενόμενη μεγάλη επίθεση των Τούρκων, μπορούσε να γίνει από στιγμή σε στιγμή.

Έκτακτη συμμετοχή Ιαβέρη στο «Αν δεν ήμουν…»

Δεν θα μ’ αφήσετε απ’ έξω εμένα.

Λοιπόν
Αν δεν ήμουν αυτός που είμαι, δηλαδή αυτός

Θα ‘θελα να είμαι ο ίδιος αλλά να μην τα ‘βαζα με κάποιους άδικα (όπως έχω κάνει μερικές φορές)

Ιαβέρης

Συμμετοχή στο «Αν δεν ήμουν αυτός που είμαι, ποιος θα ήθελα να είμαι»

Σας είπα ότι δεν λέω εύκολα «όχι», κι έτσι ανταποκρίνομαι στην πρόσκληση του ΗΞΕΙΣ...........ΑΦΙΞΕΙΣ


Αν δεν ήμουν, λέει, αυτός που είμαι, δηλαδή αυτός




Θα ήθελα να ήμουν ο ίδιος, αλλά
να είχα μάθει μουσική, και
να ήμουν πιο τολμηρός και πιο αποφασιστικός.


Τα άλλα μου ελαττώματα, τα έχω τόσα χρόνια που δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτά.



Γιάννης Αγιάννης
Δίνω τη σειρά σε i-apantisi , o Kyrios , ....ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΜΙΘΡΙΟ.........
για http://i-apantisi.pblogs.gr
http://palalos.blogspot.com
http://okyrios.pblogs.gr

22 Ιουνίου 168 π.Χ., 1824, 1963

22 ΙΟΥΝΙΟΥ

168 π.Χ.
Μάχη της Πύδνας. Η μάχη έγινε όχι μακριά από την αρχαία Πύδνα (κοντά στο σημερινό Κίτρος Πιερίας) στα υψώματα ανάμεσα στους ποταμούς Αίσονα και Λεύκο (σήμερα ρέματα Μαυρονέρι και Πέλικας), μεταξύ των Ρωμαίων υπό τον Αιμίλιο Παύλο και των Μακεδόνων υπό τον τελευταίο τους βασιλιά Περσέα. Οι Ρωμαίοι νίκησαν και οριστικοποίησαν την υποταγή της Ελλάδας που θα διαρκέσει περίπου 400 χρόνια. (στη φωτό τα ερείπια της Πύδνας)

1824
Ολοκληρώνεται η καταστροφή των Ψαρών

Πέφτει το τελευταίο οχυρό του νησιού το Παλιόκαστρο, ο αρχηγός του οποίου Αντώνης Βρατσάνος το ανατινάζει συμπαρασύροντας στο θάνατο και 200 Τούρκους. Εκείνη την εποχή στα Ψαρά κατοικούσαν εκτός από τις 7.000 των μονίμων κατοίκων του και 23.000 πρόσφυγες από την Χίο τις Κυδωνίες και τη Σμύρνη. Από αυτούς μόνο 3.000 γλύτωσαν τη σφαγή φεύγοντας με μικρά πλοιάρια. Όλοι οι άλλοι θανατώθηκαν η σύρθηκαν δούλοι στην Ανατολή. Ο πλοίαρχος του Γαλλικού πλοίου «Ίσις» γλύτωσε 156 γυναικόπαιδα και τραυματίες μεταφέροντάς τους στο πλοίο του.

Μνημείο στη θέση "Μαύρη Ράχη"

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη,

περπατώντας η δόξα μονάχη

μελετά τα λαμπρά παλικάρια

και στην κόμη στεφάνι φορεί

γινωμένο από λίγα χορτάρια

που 'χαν μείνει στην έρημη γη…

Διονύσιος Σολωμός

1963
Δίνεται στη δημοσιότητα, με μεγάλη καθυστέρηση, το πόρισμα του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Α. Γεωργίου, για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, το οποίο επιρρίπτει τις ευθύνες στον αστυνομικό διευθυντή Θεσσαλονίκης Ευθ. Καμουτσή και τους αξιωματικούς που επιτηρούσαν τη συγκέντρωση.

Σαν σήμερα 21 Ιουνίου

21 ΙΟΥΝΙΟΥ
1824
Ο Χοσρέφ πασάς αποβιβάζει γύρω από το βόρειο λιμανάκι των Ψαρών πολυάριθμο στρατό υποστηριζόμενο από τα πυρά των πλοίων και διεξάγεται σύντομη αλλά φονικότατη μάχη. Οι Ψαριανοί που είχαν κάνει το λάθος να αποφασίσουν την άμυνα στη στεριά, ενώ αν επέλεγαν την θαλάσσια άμυνα θα μπορούσαν με τα πυρπολικά τους να ανατρέψουν την κατάσταση, έκαναν και το λάθος να διασπείρουν τις δυνάμεις τους σε διάφορα ταμπούρια αντί να τις συγκεντρώσουν σε ένα οχυρό.
Έτσι άρχισε η καταστροφή.

Στο καλό και να μας γράφεις...

Έτσι είναι, άμα έχεις λεφτά τα σκορπάς εύκολα.

Γιατί να τον πάρει ο γαύρος; Θα τον πάρω εγώ να δείξω κι όλας οτι δεν μασάω και είμαι και απλοχέρης (όχι βέβαια στους υπαλλήλους των επιχειρήσεών μου).

Εν πάσει περιπτώσει, ΟΤΑΝ και ΑΝ ο παίκτουρας δικαιολογήσει τα 4, τότε θα βγω και θα αναθεωρήσω την άποψη οτι καλά, ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ κάναμε και τον δώσαμε.

Γιάννης Αγιάννης

Οι «Άθλιοι» δεν πρόσκεινται σε κανένα από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας

Η παραπάνω δήλωση-διευκρίνηση είναι απαραίτητη, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις για την σκοπιμότητα αυτής της ανάρτησης.

Είναι ντροπή για την Δημοκρατία μας το ότι η μόνη κυβέρνηση που έστειλε φυλακή υπουργό της ήταν η χούντα. (υπουργός Μπαλόπουλος για την υπόθεση των κρεάτων).
Είναι ντροπή για την Δημοκρατία μας το να φροντίζει ο πολιτικός κόσμος της χώρας την ασυλία του.
Είναι ντροπή, το ότι κάποιοι απ’ αυτούς κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας.

Καιρός να γίνει μια αρχή

Χρόνια πολλά Νικόλ

Χρόνια πολλά Νικόλ
20/6/1967

Σαν σήμερα 20 Ιουνίου

20 ΙΟΥΝΙΟΥ
1824
Το απόγευμα ο Οθωμανικός στόλος καταπλέει έξω από το βόρειο λιμανάκι των Ψαρών. Ο ναύαρχος Χοσρέφ πασάς είχε φέρει 140 σκάφη και αποβατικό στρατό 14.000 ανδρών. Το απόγευμα άρχισαν να κανονιοβολούν τα κανονιοστάσια της ακτής τα οποία απαντούν στα πυρά.

Στενοχωρημένα πρόσωπα

Έχει καιρό τώρα που παρατηρώ τους ανθρώπους στο δρόμο και κυρίως μέσα στα λεωφορεία. Κρύβοντας το βλέμμα πίσω από τα μαύρα γυαλιά προσπαθώ να καταγράψω τη στενοχώρια τους. Είναι πάρα πολλοί οι στενοχωρημένοι άνθρωποι, αυτοί που κάτι τους απασχολεί, τους βαραίνει, τους τρώει.
Βλέπω ανθρώπους κουρασμένους από τα προβλήματα, από τα βάσανα, από τα πολλά χρόνια, από αρρώστια, από αναπηρία, από μειονεκτική εμφάνιση. Στο λεωφορείο σε μια διαδρομή ρουτίνας που τίποτα δεν τραβάει την προσοχή, τα πρόσωπα των ανθρώπων γίνονται φωτογραφία της σκέψης τους. Αν εξαιρέσεις τα νέα παιδιά (που ακόμα τα συντηρούν και τα φροντίζουν άλλοι και δεν ξέρουν ακόμα τι τους περιμένει εκεί έξω) όλο και σπανιότερα βλέπω πρόσωπα ήρεμα.
Ή εγώ κάνω λάθος, ή τα πράγματα δεν είναι καλά

Μπλογκοπαίγνιδο «Πως θα είναι η ζωή το 2058 (σε 10 προτάσεις)

Επιμένει η ange-ta να ξεκινήσω ΕΓΩ ένα μπλογκοπαίγνιδο που συνίσταται στην περιγραφή του κόσμου το 2058 με 10 προτάσεις, κι επειδή σπανίως λέω «όχι», ξεκινάω
1) Δεν θα υπάρχουν μπύρες και ουίσκυ αφού το νερό θα είναι πιά πολύ ακριβό για τέτοιες χρήσεις.

2) Η μαγειρική σαν τέχνη θα εξαφανιστεί αφού οι άνθρωποι θα τρώνε όλο και πιο πρωτογενείς τροφές (αν βρίσκουν).

3) Θα σταματήσουν να κυκλοφορούν ανέκδοτα αφού οι άνθρωποι θα έχουν ξεχάσει να γελάνε.

4) ο έρωτας θα είναι απευκταίος αφού κανείς δεν θα θέλει να φορτωθεί ακόμα ένα πρόβλημα

5) η επανάσταση ακόμα θα ετοιμάζεται

6) οι αδικημένοι και κατατρεγμένοι θα εξακολουθούν να δικαιώνονται και οι "Ιαβέρηδες" θα εξακολουθούν να μετανοιώνουν και θα πνίγονται στις τύψεις τους, ΜΟΝΟ στους «Άθλιους»

7) τα παιδιά θα ελπίζουν σ’ ένα καλύτερο «αύριο» σαν παιδιά που θα είναι, αλλά το «αύριο» όταν έλθει θα τους καταπιεί.

8) οι μπλόγκερς θα συζητούν ακόμα για το μπλογκονομοσχέδιο.

9) οι εκλογές θα συνεχίσουν να έχουν τυπικό χαρακτήρα και οι Έλληνες θα εξακολουθούν να ψηφίζουν Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη

10) ο ΠΑΟΚ θα έχει ήδη πάει στο νέο του γήπεδο και η Τούμπα θα είναι μια τεράστια τροπαιοθήκη.

Πάσα στους

ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ

Θέμα

ange-ta

Stathis957

ΗΞΕΙΣ...........ΑΦΙΞΕΙΣ

για http://voice.pblogs.gr

http://hackaday-thema.blogspot.com

http://ange-ta.blogspot.com

http://goe.pblogs.gr

http://stathis957.blogspot.com

Μόνο το σίγουρο βόλι του Χάρου τον νίκησε.

Αντιγράφω από το δεκαπενθήμερο έντυπο της Θράκης «Αντιφωνητής» http://www.antifonitis.gr/

«Ένας θρύλος της Λατινικής Αμερικής πέθανε στις 26/3 αλλά ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε επίσημα μετά από δυό μήνες (βλέπετε τον είχαν «πεθάνει» πολλές φορές μέχρι τότε).
Δεν γράφηκαν αγιολογίες, δεν κυκλοφόρησαν μπλουζάκια με την μορφή του, δεν έγινε το όνομά του σύνθημα στα αδελφοαριστερά κόμματα του παχύσαρκου κόσμου.

Ο Μανουέλ Μαρουλάντα (Πέδρο Αντόνιο Μαρίν το πραγματικό του όνομα) γνωστός και σαν «Τίρο Φίχο» (σίγουρη βολή) πέθανε στα 78 του ελεύθερος στη ζούγκλα της Βολιβίας, εκεί οπου γεννήθηκε και οπου οργάνωσε το μεγαλύτερο αντάρτικο στην ιστορία της χώρας, το FARC (Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας). Στα 45 χρόνια της οργάνωσης με 10.000 – 20.000 αντάρτες και δεκαπλάσιους συνεργάτες στο λαό, απέκρουσε 7 τουλάχιστον μαζικές εκστρατείες κυβερνητικών και αμερικανικών (ειδικών) δυνάμεων και γελοιοποίησε την επικήρυξή του (5.000.000$) πεθαίνοντας πρόσφατα από φυσικό θάνατο."

Να που παίρνω και το μέρος της Ντόρας

Διαβάζω οτι στη Σύνοδο των ΥΠ.ΕΞ. της Ε.Ε. στην οποία προεδρεύει η Σλοβενία, έγινε απροκάλυπτη προσπάθεια του Σλοβένου υπουργού Ντιμίτρι Ρούπελ, να αποφασισθεί να δοθεί ημερομηνία έναρξης συνομιλιών για ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε., χωρίς να αναφέρεται η ανάγκη και η προϋπόθεση της διευθέτησης της ονομασίας.

Η αντίδραση της Ντόρας ήταν αυτή που φαίνεται καθαρά στο Μητσοτακικό βλέμμα της.

Ενδεικτικό της έντασης που υπήρξε στη χθεσινή συνεδρίαση των ΥΠΕΞ της ΕΕ, είναι ότι, όπως μετέδωσε το Ρόιτερ, ο Σλοβένος ΥΠΕΞ δεν έδωσε το βήμα για δευτερολογία στην Ντ. Μπακογιάννη σημειώνοντας με προσβλητικό τρόπο «ότι οφείλει να κλείσει το Κουτί της Ντόρας» (σε ένα λογοπαίγνιο με το Κουτί της Πανδώρας).

Δεν κλείνεις καλύτερα ΕΣΥ ρε Ρούπελ το κουτί με τις μαλακίες

Γιάννης Αγιάννης

Σοφά λόγια; εσείς θα κρίνετε...

Τα μεγάλα μυαλά συζητάνε ιδέες
Τα μεσαία μυαλά συζητάνε γεγονότα
Και τα μικρά μυαλά συζητάνε για ανθρώπους
Έλινορ Ρούσβελτ

Η έλλειψη χρημάτων είναι η ρίζα όλων των κακών
Τζώρτζ Μπέρναρ Σω

Το χιούμορ είναι μια ακόμα άμυνα απέναντι στο σύμπαν
Μελ Μπρούκς

Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ξέρω όμως ότι ο τέταρτος θα γίνει με ξύλα και πέτρες.
Άλμπερτ Άινστάιν

Γεννήσεις - θάνατοι

Σαν σήμερα 16 Ιουνίου γεννήθηκαν

το 1313

ο Ιταλός συγγραφέας Βοκάκιος (Giovanni Boccaccio)

το 1829

ο Τζερόνιμο, ο θρυλικός αρχηγός των Απάτσι

το 1890


ο Σταν Λόρελ, Άγγλος ηθοποιός, ο Λιγνός του κωμικού διδύμου Χοντρός και Λιγνός



το 1952
ο Γεώργιος Παπανδρέου




Θάνατοι
το 1945
Άρης Βελουχιώτης Έλληνας αντάρτης και ηγέτης του ΕΛΑΣ

14 χρόνια χωρίς τον Μάνο...

Στις 15 Ιουνίου του 1994, "έφυγε" ο Μάνος Χατζιδάκις, ο άνθρωπος που άλλαξε το δρόμο του ελληνικού τραγουδιού, παντρεύοντας το "λόγιο" με το "λαϊκό"

Ενδιαφέρουσες φωτογραφίες

ΠΟΥ ΜΕ ΦΕΡΑΝΕ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ;

ΧΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΡΕ;
ΠΟΤΗΡΟΣΚΥΛΟ

Για πες μου καλέ μου Δήμαρχε (Θεσσαλονίκης)

Γιατί δεν μαζεύεις τα σκουπίδια από τον δρόμο μας;
Πως είπες; Είναι κλειστή η χωματερή;

Να σου πω κάτι; Δεν μ' ενδιαφέρει αν είναι κλειστή η χωματερή ή το σαλόνι σου.

Κάθετος στην Βασ. Όλγας
Να τα μαζέψεις και να τα πας εκεί που πηγαίνεις και τα σκουπίδια της Βασ. Όλγας και της Τσιμισκή.

Βασ. Όλγας

Και εξήγησέ μου γιατί στην Προξένου Κορομηλά αναλογεί ένας κάδος για κάθε οικοδομή 12-16 διαμερισμάτων και στον δρόμο που μένω υπάρχουν 13 κάδοι για 29 οικοδομές 18-28 διαμερισμάτων.

Συνεχίζουμε τάχα εκπλησσόμενοι...

Τα παιδάκια που ζούσαν μια ζωή που προσβάλει όλους εμάς τους τάχα έκπληκτους, γιατί δεν τα νοιάστηκε κάποιος νωρίτερα. Οι «κοινωνικές υπηρεσίες» γιατί υπάρχουν αν όχι για οικογένειες με τέτοια προβλήματα. Δεν βαρεθήκαμε να "μένουμε μ' ανοιχτό στόμα" γείτονες, γνωστοί, Δήμοι, κοινότητες, Εκκλησία (αλλόθρησκοι ομόθρησκοι την ίδια ψυχή κουβαλάνε).
Βεβαίως και υπάρχουν γονείς και "γονείς". Άλλοι τόσο μπορούν, άλλοι τόσο ξέρουν κι άλλοι τόσο νοιάζονται. Και σε περιπτώσεις σαν αυτήν είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ όλων των άλλων να προλαβαίνουν, να επεμβαίνουν, να φροντίζουν. Αλλιώς ας ξαναλειτουργήσουμε τους Καιάδες...

Σαββατοκύριακο…ε;
Άντε να κάνουμε κανα μπανάκι, αλλά οι αμαρτίες μας δεν ξεπλένονται έτσι.

Αγωνιώδες ερώτημα

Ακούω όλη αυτή τη βαβούρα για τις προτάσεις της Ε.Ε. περί ωρών εργασίας και τα σχόλια των "ειδικών" στα δελτία ειδήσεων και αναρωτιέμαι.

Πότε καταργήθηκε το 40ωρο, πότε πήγαμε στο 48ωρο που τώρα θέλουν να το κάνουν 65ωρο;

Πότε; που "65 να 'ναι οι ώρες τους", όπως είπε στην ΕΤ3 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Γιάννης Αγιάννης

Σήμερα 13 Ιουνίου 323π.Χ., 1798, 1825

13 ΙΟΥΝΙΟΥ
323 π.Χ. (η ημερομηνία προσαρμόστηκε από ιστορικούς με βάση τους σεληνιακούς μήνες)
Θάνατος Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Από τον Μάϊο είχε προσβληθεί από σφοδρό πυρετό ο οποίος με μικρά διαλείμματα τον έφθειρε συνεχώς. Λίγο πριν πεθάνει ικανοποίησε την επιθυμία του στρατού του να τον δούν για τελευταία φορά κι έτσι όλο το στράτευμα πέρασε μπροστά από το κρεβάτι του. Πέθανε σε ηλικία 32 ετών και 8 μηνών, αφού βασίλευσε 12 χρόνια.

1798
Θάνατος του Ρήγα Φεραίου στο Βελιγράδι.

Μετά από 40 μέρες φοβερών βασανιστηρίων στη σκοτεινή φυλακή του πύργου της Νεμπόϊσα, ο Ρήγας και οι 7 σύντροφοί του στραγγαλίστηκαν στα κελιά τους και τα πτώματά τους πετάχτηκαν στο Δούναβη. Οι σύντροφοί του ήταν οι Χιώτες Ευστράτιος Αργέντης 31 ετών και Αντ. Κορωνιός 27 ετών, τα αδέλφια από την Καστοριά Παναγιώτης και Ιωάννης Εμμανουήλ 22 και 24 ετών, ο Θεοχάρης Τουρούντζιας 22 ετών από τη Σιάτιστα, ο Ιωάννης Καρατζάς 31 ετών από την Κύπρο και ο γιατρός Δημ. Νικολαϊδης 32 ετών από τα Γιάννενα
1825
Μάχη στους Μύλους του Άργους, όπου Υψηλάντης, Κ. Μαυρομιχάλης και Μακρυγιάννης με 480 άντρες, αντιμετωπίζουν νικηφόρα 6.000 άντρες του Ιμπραήμ. Τραυματισμός του Μακρυγιάννη.

Αποφεύγοντας τον Χάρο (μικρή ιστοριούλα)

Ο Χασάν απολάμβανε τον καφέ του. Στο μεγάλο αίθριο του σπιτιού του με το νερό του μικρού σιντριβανιού να παίζει τη μουσική του σε μια συγχορδία με τα πουλιά του κήπου, απλωμένος αναπαυτικά στο σωρό των μαξιλαριών αισθανόταν ότι ο Αλλάχ εκτός από μεγάλος ήταν και δίκαιος. Του επέτρεπε να απολαμβάνει μια ευχάριστη ζωή, μιας και ο ίδιος ήταν εντάξει απέναντί του. Είχε κάνει την περιουσία του χωρίς να κλέψει, ούτε να αδικήσει ή να εκμεταλλευτεί κανέναν. Ακόμα και οι υπηρέτες του είχαν καλύτερη ζωή και καλύτερες αμοιβές από τους ομοίους τους ακόμα και πλουσιότερων αφεντάδων.
Ο Αχμέτ που μπήκε αλαφιασμένος στην αυλή διέκοψε την μακαριότητά του, και το βλέμμα του υπηρέτη του τον έκανε να ανασηκωθεί. «Τι συμβαίνει Αχμέτ;» Ο υπηρέτης μάζεψε την ανάσα του και ήταν καταιγιστικός. «Αφέντη, σώσε με, δώσε μου ένα άλογο να πάω στο διπλανό χωριό στον αδελφό μου, γλίτωσέ με από τον Χάρο, τον είδα στο παζάρι και με κοίταξε περίεργα, πολύ περίεργα και αυστηρά σου λέω, ανατριχιάζω και που το θυμάμαι, κάνε μου τη χάρη ο Αλλάχ να σ’ έχει καλά…»
«Ησύχασε Αχμέτ, πάρε όποιο άλογο θέλεις και σύρε στο καλό, εγώ θα πάω στο παζάρι να τον βρω, μην ανησυχείς κάποιο λάθος θα ‘γινε, εξ άλλου είσαι πολύ νέος ακόμα, πήγαινε και θα σε ειδοποιήσω…»
Έτσι κι έγινε. Ο Αχμέτ έφυγε σαν σίφουνας και ο Χασάν πήγε στο παζάρι. Δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσει τον Χάρο, ξεχώριζε από το παράστημά του, την μαύρη κελεμπία και την αναστάτωση που προκαλούσε στο διάβα του. Ο Χασάν τον πλησίασε με την αυτοπεποίθηση του δίκαιου που δεν είχε να φοβηθεί τίποτα και κανέναν.
-Δε μου λες, του είπε σχεδόν αυστηρά, γιατί τρόμαξες τον υπηρέτη μου;
-Δεν έχεις δίκιο Χασάν και μη μου μιλάς έτσι, δεν τον τρόμαξα, απάντησε με την βαθειά φωνή του ο Χάρος.
-Πώς δεν τον τρόμαξες, συνέχισε στον ίδιο τόνο ο Χασάν, μου είπε πως τον κοίταζες περίεργα και αυστηρά.
-Δεν τον κοίταζα ούτε περίεργα ούτε αυστηρά… απορημένα τον κοίταζα γιατί εδώ, είπε δείχνοντας ένα μαύρο βιβλίο, είναι γραμμένο ότι θα τον πάρω σήμερα το απομεσήμερο από το σπίτι του αδελφού του στο διπλανό χωριό.

Ας γελάσουμε λίγο... (ανέκδοτο)

Ο άντρας διαβάζει την εφημερίδα του στο σαλόνι και ξαφνικά μπαίνει η γυναίκα του και χωρίς άλλη λέξη του αστράφτει μια σφαλιάρα.
-Τρελλάθηκες; ρωτάει ξαφνιασμένος, γιατί με χτυπάς;
-Τι σημαίνει αυτό το χαρτάκι που βρήκα στην τσέπη σου και γράφει ΜΑΡΙΛΟΥ; ρωτάει ημιέξαλλη αυτή.
-Βρε γυναίκα, θυμάσαι που πήγα τις προάλλες στον ιππόδρομο; Μαριλού είναι το όνομα του αλόγου που είχα παίξει…
-Πω-πω, με συγχωρείς, ώρες-ώρες και γω δεν καταλαβαίνω πώς γίνομαι τόσο ζηλιάρα. Ελπίζω να μην σε πόνεσα πολύ.

Μετά από 3 μέρες το ίδιο σκηνικό. Ο άντρας να διαβάζει αμέριμνος την εφημερίδα του στην πολυθρόνα και η γυναίκα του ρίχνει μια δυνατή με το τηγάνι στο κεφάλι.
-Τι έπαθες πάλι μωρή τρελλή;
-Θυμάσαι το άλογο που έπαιξες; Σε ζητάει στο τηλέφωνο.....

Σήμερα 11 Ιουνίου 1825 και 1835

11 ΙΟΥΝΙΟΥ
το 1825
Ο Ιμπραήμ καταλαμβάνει την Τριπολιτσά και ο Αγώνας δείχνει να χάνεται. Οι ελπίδες όλων στηρίζονται στον Κολοκοτρώνη που είχε αποφυλακιστεί στις 18 Μαΐου και προσπαθούσε να συντηρήσει τη φλόγα της Επανάστασης.

το 1835
Πεθαίνει ύστερα από ασθένεια ο ήρωας της Επανάστασης Ανδρέας Βώκος (Μιαούλης) σε ηλικία 66 ετών. Με μόνο μελανό σημείο το έγκλημα του Πόρου την 1 Αυγούστου 1831, (κατά την επανάσταση της Ύδρας εναντίον του Όθωνα πυρπόλησε τον εθνικό στόλο) ο ήρωας πέθανε αφού ευτύχησε να δεί την πατρίδα του ελεύθερη. Τον θάνατό του πένθησε σύσσωμο το Έθνος.
Είχε γεννηθεί στην Ύδρα στις 20 Μαΐου 1769
Ο πατέρας του προσπάθησε ανεπιτυχώς να του μάθει γράμματα· ο νεαρός τότε Ανδρέας στράφηκε στην ναυτιλία, στην οποία είχε δείξει ιδιαίτερη κλίση από τα εφηβικά του χρόνια. Σε ηλικία μόλις 16 ετών και παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του έγινε πλοίαρχος στο οικογενειακό πλοίο. Ανέλαβε να παραδώσει σιτάρι στη Νίκαια της Γαλλίας. Το κέρδος ήταν τεράστιο για την εποχή. Αμέσως μετά πούλησε το πλοίο της οικογένειας και αγόρασε από έναν Οθωμανό της Χίου το εμπορικό πλοίο "Μιαούλ". Από τότε εμφανίζεται με το επώνυμο Μιαούλης. Έκανε τεράστια περιουσία σπάζοντας τους αποκλεισμούς των Άγγλων κατά τον Αγγλογαλλικό πόλεμο στα 1800. Τον Ιούλιο του 1821 έθεσε τα πλοία του και τον εαυτό του στην υπηρεσία του Αγώνα.

Ότι ακριβώς λέει η μπλε πινακίδα...

ΤΑΞΗ!

κάντε κλικ για μεγένθυση

Οπτικά παιγνίδια... δείτε μια φωτογραφία...

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 1,5 -2 μ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ

Σαν σήμερα στο ΔΙΣΤΟΜΟ

10 Ιουνίου 1944
Οι Γερμανοί εκτελούν στο Δίστομο της Βοιωτίας 269 κατοίκους και πυρπολούν την πόλη. Στους νεκρούς περιλαμβάνονται 20 βρέφη, 15 παιδιά και 42 υπερήλικες.
Λεπτομέρειες από την Βικιπαίδεια
Στο Δίστομο του νομού Βοιωτίας έγινε κάτα την διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από της Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στην Ελλάδα.Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach, λοχαγός των SS του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της αστυνομίας SS, έλαβε διαταγή να μετακινήσει τον λόχο του από την Λειβαδιά προς την Άμφισσα μέσω Διστόμου με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών. Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας. Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο. Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στην θέση Καταβόθρα έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Η μάχη ήταν σκληρή και οι αντάρτες υποχώρησαν μετά από 2 ώρες μπροστά στις υπέρτερες δυνάμεις των Γερμανών. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί και των ανταρτών περίπου 15.
Μετά την μάχη οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη που δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνο όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, από τους οποίους οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσα τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Ελβετού George Wehrly που έφτασε στο Δίστομο μετά από λίγες μέρες κάνει λόγο για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.
Ο επικεφαλής που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την σφαγή στο Δίστομο Χανς Ζάμελ μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στην Γαλλία και εκδόθηκε στην χώρα μας. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στην Γερμανία για τις εκεί έρευνες όπου και παρέμεινε. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ζει ως σήμερα ελεύθερος.

Δεν έχω όρεξη να γράψω σήμερα…

Νοιώθω κουρασμένος από τα πολλά που με τσιτώνουν, όπως ας πούμε, το ότι σήμερα το πρωί μετά τη χθεσινοβραδυνή βροχή, τα ποτιστικά του παραλιακού πάρκου δούλευαν στο φουλ. (όποιος με πει παράξενο, θα τα χαλάσουμε).
Ή ο μαλάκας με το C5 που μπήκε στον στενό μονόδρομο ενώ είδε το ασθενοφόρο που ήταν σταματημένο 50-60 μέτρα πιο πάνω, και φτάνοντας πίσω του άρχισε να κορνάρει ενώ μιλούσε στο κινητό κάνοντας χειρονομίες, προφανώς εξηγώντας στον συνομιλητή του ότι κάποιος μαλάκας αρρώστησε σε λάθος μέρος και λάθος ώρα. Και συνέχιζε να κορνάρει, όχι μπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιπ, αλλά μπιπ-μπιπ-μπιπ.
Κι εγώ να μην έχω μια γλάστρα στο μπαλκόνι ρε γαμώτο…
Γι αυτό σας λέω...

Γιάννης Αγιάννης

Πάμε μια αποχή;

Επειδή έχει επαληθευθεί μια παλιά σατιρική προφητεία του (τότε) μέγιστου Χάρυ Κλιν οτι "για να πιείς γάλα θα πρέπει να έχεις γκόμενα την αγελάδα" αναδημοσιεύω μια έκκληση του ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ για αποχή από την αγορά γάλακτος 9-11 Ιουνίου, προσθέτοντας οτι όσο πιό πολύ διαρκέσει η αποχή τόσο καλύτερα, για να μη μπορούν οι αδίστακτοι του καρτέλ γάλακτος να επανασυσκευάσουν τα ληγμένα και να μας τα ξαναπασάρουν.

Άντε ρε φίλοι να δείξουμε οτι δεν είμαστε βόδια, άντε να κάνουμε μια αρχή...

Πέθανε το Σάββατο ο Dino Risi

Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος με μεγάλες επιτυχίες.
Ανάμεσά τους
Il Sorpasso (o Φανφαρόνος) 1962 με Βιττόριο Γκάσμαν και Ζαν Λουί Τρεντινιάν, κατά πολλούς η καλύτερη ταινία του.
I Mostri (τα Τέρατα) 1963 με Βιττόριο Γκάσμαν και Ούγκο Τονιάτσι
I Nuovi Mostri (Μοντέρνα Τέρατα) 1978 με Βιττόριο Γκάσμαν, Ούγκο Τονιάτσι, Αλμπέρτο Σόρντι
Το 1974 γύρισε την ταινία Profumo di donna (Άρωμα γυναίκας) με Βιττόριο Γκάσμαν, Αλεσσάντρο Μόμο και Αγκοστίνα Μπέλλι που προτάθηκε για Όσκαρ ξενόγλωσης ταινίας και που το 1992 χάρισε το Όσκαρ στον Αλ Πατσίνο που πρωταγωνίστησε στην Αμερικανική εκδοχή της με τον ίδιο τίτλο.
Το 2002 του απονεμήθηκε ο Χρυσός λέων στο φεστβάλ Βενετίας για το συνολικό του έργο
Εκτός από τους παραπάνω, σε ταινίες του έπαιξαν οι
Σοφία Λόρεν, Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Κατρίν Σπάακ, Νίνο Μανφρέντι κ.α.

Γεννημένος το 1917 στο Μιλάνο, απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών, παρά τη γνωστή ρήση του «έπρεπε να υπάρχει νόμος, όλοι να πεθαίνουν στα 80 τους»