Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

ΝΑΙ ΡΕ! ΠΑΟΚ!!!

Yes motherfuckers! PAOK!!! (Αγγλιστί)

Είναι πάρα πολλά χρόνια που δεν φοβάμαι όταν στο δρόμο μας πέφτει κάποια από τις μεγάλες Ευρωπαϊκές ομάδες. Από τότε που στη Λυών φέραμε εκείνο το 3-3 (και χωρίς τον Γιώργο) και μετά στην Τούμπα την κάναμε να παραμιλάει, όταν η φοβερή τότε Λέγκια της Βαρσοβίας υποκλίθηκε, όταν μεγάλα ονόματα Μίλαν, Μπάγερν, Νάπολι αναρωτήθηκαν παλιότερα «βρε τι είναι αυτοί;», μέχρι το σχετικά πρόσφατο Χάιμπουρι και τις καταπληκτικές εμφανίσεις με Ολλανδούς, Ρώσους, Ισπανούς, Τούρκους, Πορτογάλους, με κορωνίδα το προχθεσινό χαστούκι στην Τοτεναμ, ο ΠΑΟΚ κάθε φορά που η κλήρωση τον προκαλεί, δείχνει ΕΤΟΙΜΟΣ. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά κι αυτό οφείλεται σε πολλά που δεν είναι της στιγμής. Όπως και να ‘χει, η ομάδα συντηρεί στην Ευρώπη τις προσδοκίες μας για καλύτερο μέλλον και στην Ελλάδα.

2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αν και ξέρεις ότι δε με συγκινεί το ποδόσφαιρο, ήταν ωστόσο μία μεγάλη νίκη.

tzonakos είπε...

Χίλια συγχαρητήρια σε αυτη την ατσάλινη ομάδα.