Αυτό δεν είναι ένα blog που ψάχνει την επισκεψιμότητα. Είναι ένα προσωπικό σημειωματάριο, ένας τρόπος να ξεφορτώνομαι τους θυμούς μου και να μοιράζομαι τις χαρές μου. Είναι καλύτερο από το να μουρμουρίζω ή να γελάω μόνος μου.
Εδώ όλο και κάποιος ακούει…


Μην ξεχνάτε...

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

...την τύχη μας μέσα...

Μια φορά δεν θα μας κάνει τα κέφια κι εμάς;
Στο πρώτο ημίχρονο υπήρχε μόνο μια ομάδα στο γήπεδο, μια ομάδα που μπορούσε άνετα να πάει στ’ αποδυτήρια μ’ ένα 3-0. Συνολικά χάσαμε 4 ευκαιρίες και ο τερματοφύλακάς τους δεν αποσόβησε ούτε ένα γκολ. Αυτό σημαίνει πως τα γκολ χάθηκαν από τυχαίες λεπτομέρειες. 20 πόντους πιο μπροστά ο Σάλπι, λιγότερη δύναμη στο πλασέ ο Βιερίνια, ένα κλικ πιο αργός ο αμυντικός στη γραμμή, με το παπούτσι αντί τον αστράγαλο ο Παπάζογλου… Αντίθετα στις ευκαιρίες που έχασαν οι Τούρκοι, κάποιος δικός μας ήταν η αιτία (κυρίως ο Κρέσιτς). Το 1-0 μπορεί να αποδειχθεί αρκετό, μπορεί και λίγο, αλλά το μήνυμα που πέρασε η ομάδα χθες ήταν ότι «πάμε καλά, βαδίζουμε σωστά». Και ο Δερμιτζάκης το κυνήγησε σωστά και μέχρι τέλους, και οι παίκτες στο σύνολό τους έκαναν αυτό που έπρεπε, και ο κόσμος ήταν άψογος για μια ακόμα φορά.
υγ. Η σύνθεση της άμυνας και η συμπεριφορά της ήταν αυτή που πρέπει να είναι πάντα

Δεν υπάρχουν σχόλια: