Χουλιγκάνοι...

Έβλεπα με θλίψη τα επεισόδια έξω από το ΟΑΚΑ την περασμένη Κυριακή και αναρωτιόμουν από πού πηγάζει τόσο μίσος προς τον αντίπαλο. Ο τρόπος και το μένος με το οποίο εκσφενδόνιζαν λουκέτα, μπουλόνια, μεταλλικά stands, κροτίδες φωτοβολίδες και άλλα αντικείμενα έδειχνε ότι δεν τους ένοιαζε αν σκοτωνόταν κάποιος.
Τα ίδια και σήμερα στην Καβάλα. Μανιασμένα χτυπήματα με κοντάρια και σπασμένα καθίσματα, (κόβουν σαν ξυράφι) χωρίς κανείς να νοιάζεται τι κακό μπορεί να κάνει, για να μην πω ότι ίσως αυτό το κακό να ήταν η επιδίωξη.
Και στη μέση ένα ανήμπορο κράτος με τα αρμόδια και εντεταλμένα όργανά του να τρέχει από δω κι από κεί χωρίς σχέδιο.
Οι ίδιοι που αποφασίζουν την απαγόρευση μετακινήσεων (στο ΟΑΚΑ δεν υπήρχαν αντίπαλοι οπαδοί) παρακολουθούν μακάριοι από την ασφάλεια των γραφείων τους απόντες από το πρόβλημα.
Αλλά τι είναι σοβαρό στην Ελλάδα για να τελείται ένας αθλητικός αγώνας σοβαρά;