Ο πόλεμος κυρήχθηκε

Τις εκφράσεις «πλουτοκρατία» «κεφαλαιοκράτες» «ολιγαρχία του πλούτου» και λοιπές προερχόμενες από το αριστερό λεξιλόγιο προσπαθώ να τις αποφεύγω γιατί έχουν γίνει τόσο οικείες που στο τέλος θα ακούγονται αθώες ως προς αυτό που θέλουν να περιγράψουν.
Συνήθως χρησιμοποιώ πιο αλήτικες λέξεις όπως «καθήκια» «μαυραγορίτες» «καθάρματα» που μέσα στη γενικότητά τους περιλαμβάνουν άριστα αυτούς που λυμαίνονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας από ανέκαθεν αλλά κυρίως από τον πόλεμο και μετά.
Τόσα χρόνια όλοι αυτοί δεν χόρτασαν να συσσωρεύουν πλούτο, να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τα μεγαλύτερα σπίτια, τα περισσότερα εξοχικά, τα μεγαλύτερα κότερα, αδιαφορώντας για το τι γίνεται τριγύρω, μη δίνοντας δεκάρα αυτοί οι απάτριδες για το που πάει ο τόπος.
Και την ώρα της κρίσης (της τωρινής γιατί την κρίση που πρέπει δεν τη βλέπω να ‘ρχεται) έχουν αποδυθεί σ’ έναν αγώνα να πείσουν όλους εμάς για την αναγκαιότητα των «μέτρων» που παίρνονται και που πρόκειται να παρθούν. Την ίδια ώρα ανακοινώνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ομάδας τους κατά τουλάχιστον 15.000.000 ευρώ για να ακολουθήσουν οι άλλοι με 30 και μετά με 40 και πάει λέγοντας. Τι σόι αποδοτικές επενδύσεις είναι αυτές και γιατί δεν κάνουν ανάλογες στις επιχειρήσεις τους να δημιουργηθούν δουλειές; Επειδή δεν είναι δυνατό να μην αντιλαμβάνονται την κατάσταση, πάει να πεί πως δεν νοιάζονται. Τα λεφτά στην Ελβετία να ‘ναι καλά, κι όσο βουλιάζει ο τόπος τόσο το καλύτερο γι αυτούς. Τους πεινασμένους είναι πιο εύκολο να τους χειριστείς.
Αυτή η συμμορία που καταξευτέλισε τη χώρα και εξαθλίωσε τους κατοίκους της θέλει να μας πείσει πως «δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς». Οτι η Ελλάδα θα σωθεί αν πάρουν από τον καθ’ ένα μας αρκετά, όσο λίγα και να έχει. Τα ιδιωτικά κανάλια και οι εφημερίδες που ανήκουν ΟΛΑ σ’ αυτούς, μεταξύ λυγμών και δακρύων περνάνε αυτή τη γραμμή, αφού έτσι εξυπηρετούνται τα σχέδιά τους όπως τα έχουν υπαγορεύσει στα πολιτικά τους υποχείρια.
Κι εσύ, εγώ, εμείς, μπορούμε να κάνουμε αλλιώς; Μας ρωτάνε;
Γιατί αν έβγαζαν ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο, πρώτον θα ‘πρεπε να συμμετάσχουν κι αυτοί δίνοντας το παράδειγμα και δεύτερον ο καθένας θα συμμετείχε από το περίσσευμά του. Δεν θέλουν όμως το περίσσευμα το οποίο έτσι κι αλλιώς το παίρνουν αφού ελέγχουν το εμπόριο. Θέλουν το υστέρημα.
Τα ύστερά τους!