Οι Άθλιοι

Ανοίγει η γυναίκα μου το πρωί την TV, εγώ το αποφεύγω αν δεν έχει αθλητικά ή κανένα καλό εργάκι, και να η ενημερωτική εκπομπή του Μέγκα με τον Χασαπόπουλο (καλό παλληκάρι, ΠΑΟΚτσής) και ο άλλος με τα χρωματιστά γυαλιά, κι έχουν σαν θέμα την μήνυση του Μητσοτάκη κατά του Λαλιώτη και τον πλειστηριασμό του σπιτιού του δεύτερου στην Αρκαδία.

Εξηγούμαι ότι το θέμα με αφήνει αδιάφορο, αλλά με εξοργίζει το γεγονός ότι έχει γίνει ΘΕΜΑ.

Δε πα να φαγωθούνε μεταξύ τους, τι με νοιάζει… ο Λαλιώτης ακόμα βρέφος είναι; Δεν ήξερε ότι άμα χάσει θα πρέπει να πληρώσει; Και να κάτι χωριανοί του μαζεμένοι στην πλατεία να τσιρίζουν «το σπίτι του Λαλιώτη!» σα να ‘τανε το σπίτι του Κολοκοτρώνη, και να προχωράνε σε υστερίες «ο Λαλιώτης είναι εθνικό κεφάλαιο!»

Σωπάτε ωρέ πατριώτες, επειδή τα εθνικά κεφάλαια είναι σαν τον Λαλιώτη γι αυτό είμαστε πρό των θυρών της πτώχευσης. Εδώ χάθηκαν ΕΘΝΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ανυπολόγιστης αξίας (δημόσιες επιχειρήσεις) κι εσείς σκούζετε για το σπίτι του Λαλιώτη. Τα χέρια σας ροζιάσανε και το δέρμα σας ρυτίδιασε, ρωτήστε τον τι δουλειά έκανε τόσα χρόνια, ρωτήστε τον πως χάθηκαν δισεκατομμύρια στο Κτηματολόγιο, κοιτάξτε τριγύρω τα χάλια του τόπου σας κι αφήστε τα χαζά. Και να το πάμε λίγο μακρύτερα; Για το σπίτι που έζησε τα τελευταία του χρόνια ο Ανδρέας και γίνεται μεζονέτες, δεν έγινε τόση φασαρία…
Πρέπει να ηρεμήσω, έχω … αγώνα σήμερα (το βράδυ)